Bir kazananın portresi

Bir önceki yerel seçimde Tunceli’nin Ovacık ilçesinde başkan seçildikten sonra Türkiye’nin ilgisini çeken Maçoğlu’na duyulan sempati, “Ay canım, bak komünist başkan seçilmiş” veya “Vaov çok cool!” yaklaşımlarının ötesinde bir ilgiyi hak ediyor.

Erdal Emre’nin yazdığı ve Temmuz 2018’de yayınlanan “Komünist Başkan/Ovacık’tan Yeşeren Umut”* adını taşıyan kitap bu çabayı göstermek isteyenlere ışık tutacak nitelikte.

Uzun bir söyleşi veya “nehir söyleşi” tarzındaki kitap sayesinde hem Maçoğlu’nun hayatı hem de önerdiği ve uyguladığı yönetim modeliyle ilgili net bilgilere kavuşmak mümkün.

1968’de Ovacık’a bağlı iki mezradan oluşan toplam 30 haneli Çemberlitaş köyünde 11 çocuklu yoksul bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Maçoğlu, en yakın bakkalın 5 kilometre ötede olduğu, elektriğin 1985’te bağlandığı bir ortamda büyüyor.

Henüz çocukluk yıllarında yaşadığı bölgede güçlü olan İbrahim Kaypakkaya çizgisindeki Partizan’la tanışıyor.

Bu noktada bir not düşmek gerekiyor. Maçoğlu TKP’li değil, Dersim Demokratik Halk Dayanışması adıyla kurulan ittifakın adayı.

TKP’nin üçe bölündüğü süreçte de kendi ifadesiyle üç oluşuma da eşit mesafede durmuş.

Ovacık’ta 2014’te koltuğa oturduğunda (ki pek oturmuyor, makam arabası kullanmıyor, kendi arabasıyla geziyor, çalışmalara katılıyor) kasasında 10 bin TL, borç hanesinde 1.5 milyon TL bulmuş.

Paydaşlarıyla birlikte kurduğu ve halk meclislerinin görüşlerinden hareketle sorunlara odaklanan, farklı ve verimli üretim modelleriyle halka kazanç sağlayan, muhtaca yardım götüren, öğrencilere burs dağıtan bir yönetim geliştirmiş.

Üretici sayısı 25-30’dan 250-270’e çıkarken, arıcılıkla geçimini sağlayan kişi sayısı da 60’tan 150’ye çıkmış, yılın yarısını karlar altında geçiren Ovacık’ta.

“Bal, nohut, fasulye” derken direkt olarak 400 ailenin, dolaylı yoldan da 2 bin ailenin geçimlerine katkı sağlayan 2.5 milyon TL bütçeli bir kooperatife evrilmiş kurulan yapı.

“Komünist Başkan”ın sosyal medya kullanıcılarının de ilgisiyle kendisini şaşırtacak ve galiba biraz da mahcup edecek ilgisi sayesinde artan popülerliği farklı siyasi görüşten insanların da ilgisini geçmiş.

Trabzon ve Gümüşhane’den gelen ve daha sonra ülkücü siyasetten olduklarını söyleyen bir grup yapılan işleri, hizmetleri gördükten sonra “Evet ya; bizim de istediğimiz şey bu. Biz de böyle bir şey istiyoruz; hatta hiçbir şey istemiyoruz. Devlet, belediye ürettiklerimize pazar bulsun yeter bize” diyerek ayrılmışlar.

Dünyanın, somut şartların değiştiğinin farkında, “yeni neslin oyuncağının çember değil akıllı telefon olduğunu” söyleyen, uygulamalarındaki eksikleri gören, gocunmadan üstüne giden, memleket için yönettiği yerin bir model oluşturabileceğine inanan, devlet desteği almaksızın bu yolda samimi uğraş veren bir başkan modeli var karşımızda.

Deutsche Welle’nin seçimler öncesinde hazırladığı haber “Burada suyun ton fiyatı 50 kuruş, ulaşım ücretsiz... Boşta duran Hazine arazilerinde üretilen fasulye, nohut, bal, pekmez, tuz, dut kurusu gibi ürünler kurulan kooperatif üzerinden satılıyor; aracısız ticaretle ilçe halkı malının tam karşılığını alıyor. Kalan parayla öğrencilere burs veriliyor, üreticilere bir sonraki yıl için tohum desteği veriliyor...” diye başlıyor.

Maçoğlu şimdi Ovacık’ın ardından Tunceli’de neler yapacak merakla izlenecek, izlenmeyi sonuna kadar hak ediyor...

(*) Komünist Başkan-Ovacık’tan Yeşeren Umut, Erdal Emre, Siyah Beyaz Yayıncılık, Temmuz 2018