Bahadır Akkuzu, Don Kişot ve rock’n’roll

Önceki seferlerin yolcu listesine bakınca sevgi ve özlemle doluyor insan: Kerim Çaplı, Cem Karaca, Barış Manço, Yavuz Çetin, Fikret Kızılok...

Listenin uzunluğunu görüp, vaziyeti şöööyle bir Erkin Baba gibi süzünce “Öteki tarafta toplanan ekibe ve buraların giderek tenhalaştığına bakarsak trenin adını Kurtaran Ekspres’e çevirmek gerekecek” demeden duramıyor insan.

Yolcusunu kurtarıyor bu tren, kalanlar burunlarının direği sızlaya sızlaya sessizliklerine dönüyor.

* * *

Bahadır Akkuzu Ağbimiz ve öteki tarafta toplanan tayfa için oturup “Dönence”yle başlayan bir müzikal tören düzenledim.

Sonra Britanya’nın medar-ı iftiharı müzik dergisi Uncut’ın Ağustos 2009 (147) sayısında, Wilco’nun mümtaz solisti Jeff Tweedy’nin şu sözlerini okudum:

“Hayatımın kitabı Don Kişot’tur. Rock müziğin bir özeti gibidir: Marazlı bir hayalcilik, post-modernizm, değirmenlere saldırı düzenleme ruhu ve tabii sizden daha akıllı olmasına rağmen size müthiş bir bağlılık gösteren Sanço Panza gibi hayranlar. Don Kişot, saf rock’n’roll’dur!”

Bahadır Akkuzu’yu özleyeceğim.

(MÜHİM NOT: Sayın Başbakan veya ona baplı hassas güvenlik güçleri, etrafı kolaçan ediyorum fakat olur da işareti yapacağım istikamette bulunursunuz, üzerinize alınmayın.

Bahadır Ağbi için rockçı selamı çakacağım.

Aman papaz olmayalım!)

Mor, morarma ve ‘gay’lik

GALATASARAY’ın yeni sezon için hazırlattığı mor forma üzerinden bir “gay”lik tartışması gündeme geldi.

Hikâye modacı Cemil İpekçi’nin mor forma ve slip mayoyla çektirdiği bir fotoğrafın internet üzerinden dolaşıma çıkmasıyla başladı.

Oray Eğin, Akşam’daki köşesinde fotoğraftan bahsedince popülaritesi de dağılım hızı da arttı.

Hindi etinin kolesterol düşürücü etkisinden başlayıp “Türban ve demokrasi bağlamında Türkiye” üzerine kadar açılan fikir dünyasını yakından takip ettiğimiz Cemil İpekçi var ya..

Ee?

Giymiş ya mor formayı..

Eee?

Forma mor ya..

Eeee?

İpekçi muhafazakâr gay ya..

Eeeee?

Mor da şey rengi ya..

Ohaeeeee?

Oray ertesi gün köşesinde konuya açıklık getirdi.

Birincisi fotomontajmış.

İkincisi -bunu ben söylüyorum- gerçek olsa kime ne?

Üçüncüsü Cemil İpekçi özetle şunu söylemiş: “Fotomontajmış. Gördüm. Beğenmedim. Edepsiz yaratıcılık olmuş. Galatasaraylıyım, cinsel kimliğim de belli; bunun üzerinden takıma birşeyler söylemek edepsizce.

Hep derim, benim cinsel tercihimi mesele edenlerin kendilerine bakmak gerek, bastırılmış bir şey vardır, yaşayamıyorlardır.. Mor formayı beğendim fakat giymeyi düşünmüyorum.”

* * *

Hımm?

Ortada bir “gay”lik varsa, o “gay”liği yapan kim acaba?

İsteyen düşünsün, isteyen düşünmesin...

* * *

Morarma kısmı ise tamamen şahsi. Mor formayı tanıtım gecesinde gördüğümde öfkeden morardım. Vatan Spor fikrimi sordu: “Giymem, kimsenin de giyeceğini sanmam!” dedim.

Maccabi Netanya maçında Numaralı’da gördüm ki çoğunu çocuklar ve her yaştan hanımefendinin oluşturduğu geniş bir kitle bayılmış formaya. Giyen herkese yakışması enteresan bir durum.

Önyargı konusu açılınca “Neee? Önyargı mı? Bende asla yoktur!” diye mangalda kül bırakmam.

Al sana önyargı!

Beğendin mi yaptığını?

Önyargılı, renksiz, pis muhafazakâr korkak!

Utandın mı kendinden?

Üstünde Galatasaray arması var bir kere! Hem takıma hem de tribünde giyenlere çok yakışmış.

Pırıl pırıl, farklı!

Bu konuda utanarak geri adım atarken, Hıncal Uluç başta olmak üzere formanın hakkını hakkıyla ve zamanında verenlere de hürmetlerimi sunuyorum.

Mor forma da alacağız haliyle.

“Hani sevmemiştin düdük?” diyecek arkadaşlar karşısında bürüneceğim renkle iyi gider...