Apaçi Ayhan

ROCK camiasının “şöhret sahibi olmayan” fakat taşıyıcı kolon vazifesi gören simalarından birini, Apaçi Ayhan’ı kaybettik...

Haberin Devamı


Apaçi Ayhan’
ı rock’çılar için taşıyıcı kolon” konumuna taşıyan hadise unutulmaz bir albüme imza atması, müthiş bir gitarist olması, iz bırakan bir konser organize etmesi değildi.

 

Daha önemli bir vazifesi vardı bu naif, güzeller güzeli, hamuru iyilikle yoğrulmuş abimizin.

 

Rock dinlemeye heveslenen çocuklara kuşaklar boyunca hiçbir karşılık beklemeden, sabırla, aşkla rehberlik, öğretmenlik, arkadaşlık etmek gibi bir vazifeydi bu.

 

Ortalıkta internet yokken, rock müzik sevgisinin ve de bilgisinin “yürekten kulağa aktarıldığı” yıllarda tanıtıcı/anlatıcı/aktarıcı rolünü üstlenmişti.

 

Haberin Devamı

Kadıköy Akmar Pasajı’nda etrafı plaklar ve tişörtlerle çevrili vaziyette otururken yanına uğrayan hevesli çocuklara, mesela “Alman rock gruplarının eserleri ve faydaları” başlıklı bir konuşma yapardı.

 

Bulunamayan daha doğrusu “aramak akla dahi gelmeyen” bazı grupları, plakları bulurdu, paylaşırdı, yayılmasını sağlardı.

 

Müzik camiasının bir başka taşıyıcı kolonu olan kıymetli dostum Murat Beşer, yakın zamanda yayınlanan ve müzik dünyasının gizli ve gerçek kahramanlarını konu alan muhteşem kitabı “Yoldan Çıkmış Simalar”da(P) işe Apaçi Ayhan’ı tanıtarak koyulur:

 

“Yaşamının mihverine plakları koyan birini tanıma şansına nail oldunuz mu hiç?

 

Örneğin insanın temel ihtiyaçlarından olan ayakkabı ya da kazağın fiyatını plak fiyatı ile mukayese eden, yerine dört tane plak alabileceğini hesapladıktan sonra bunlardan vazgeçerek parayı plağa yatıran, sonra da tüm bir kışı yırtık ayakkabı ve kısa kollu gömlek ile geçiren birini?

 

Ben tanıdım. Adı Ayhan, soyadı Çetiner; ya da bilinen adıyla Apaçi Ayhan...”

 

Haberin Devamı

Bu tatlı insanı çocukluk yıllarından beri tanıyan Murat Beşer’in çizdiği Apaçi Ayhan portresi sayesinde öğrenmiştim hayat öyküsünün detaylarını.

 

Niye okumadığını, müziğe nasıl tutulduğunu, yoksulluğunu, girdiği çıktığı işleri, alkolik babası yüzünden içkiden nefret etmesini, anneciğiyle yaşadığı evin düzenini, derin yalnızlığını...

 

Müziği vahşi dünyaya, sahte insanlara karşı kalkan olarak kullananlardan olduğunu anlamak zor değildi.

 

Onu tanıdığım günden itibaren her yanına uğrayışımda, her karşılaştığımızda konuşma başlıklarımız bir albüm, bir gitar solosu, gelecek veya geçmiş bir konser olurdu.

 

Ama satır aralarında adı konulmamış o akrabalık bağının tutkalının, müzik aşkının ötesinde izler yakalayabilirdiniz.

 

Haberin Devamı

Eren A. Arpacık ve Deniz Bingöl’ün 2006’da çektikleri “İstanbul’da Bir Apaçi” adlı küçük belgeselde (YouTube’da bulabilirsiniz) niye “apaçi” olduğunu...

 

Okuduğu “Teksastommikslerde” ezilen Kızılderililerin yanında saf tutmasıyla başlayan, uzattığı saçına taktığı bantla şekillenen bu apaçilik, şövalye ruhunun yansımasıydı.

 

Solcu olmamasına rağmen 1970’lerde çalıştığı kahveye solcu çocuklar tarafından zulalanan bildirileri Murat Beşer’in ifadesiyle “içinde ne olduğunu bile sormadan” saklamasında sürebilirsiniz izini bu şövalyeliğin...

 

Bu “ağabeylik”, başını ileride derde de sokacaktı. Türkiye’nin her uzun saçlı, siyah tişörtlü çocuğun peşinde satanist avına çıktığı dönemde dükkânında “çocuklara destek olsun” diye bulundurduğu fotokopi dergilerle, fanzinlerle birlikte gözaltına alınmıştır.

 

Haberin Devamı

Üç gün sonra savcılık ifadesini bile almaya gerek duymadan serbest bırakmıştır ama annesinin tabiriyle selametçi” akrabalar rahatsız olmuştur!

 

Dinlediği müziğe tezat oluşturacak şekilde sessiz bir abimizdi Apaçi Ayhan.

 

Güler yüzlü, yardımsever, dürüst, paylaşmayı seven, bu yalan dünyaya fazla isimlerden biriydi.

 

Hastalığını duymuştum. 1-2 ay önce Kadıköy’de arkadaşlarıma ait olan plakçıda, Rainbow 45’te karşılaşmıştık son olarak.

 

Yine plaklara bakıyorduk ikimiz de, ya ne yapacaktık?..

 

Son görüşüm olduğunu bilmiyordum. Bilsem neler konuşurduk?

 

Herhalde Jane’in o çok sevdiği herkes tarafından malum olan parçasını, “Daytime”ı konuşurduk.

 

Ya ne konuşacaktık.

 

Haberin Devamı

Apaçi Ayhan veya çok aktif kullandığı Facebook sayfasında kullandığı şekliyle “Ayhan Apache Çetiner”i rock camiası hep saygıyla, sevgiyle, özlemle anacak.

 

Umarım gittiği yerde Jimi Hendrix’le filan takılır.

 

Güzel abimiz, güzel insan Apaçi Ayhan; güle güle...

 

------------

 

(*) Yoldan Çıkmış Simalar, Murat Beşer, İletişim Yayınları, 2016

Yazarın Tüm Yazıları