Kadın olmak

Ortak mesajlar hep aynı; "kadın kutsaldır", "anaçtır", "elinden her şey gelir", "fedakardır" “beceriklidir”, “süper kahramandır”. Göklere çıkartıldık yani, ellerimizden, gözlerimizden öpüldü, “o olmasa ben de olmazdım!” denildi hakkımızda. Hala bunca tacize, baskıya maruz kalırken, bir anda "üstün" ilan ediliverdik erkeklerden.

Sizi bilmem ama ne yalan söyleyeyim, ben erkeklerden "üstün" olmak istemem! Tek başıma hem çalışan, hem evi çekip çeviren, yemek yapan, temizlik yapan, hem de çocuk yetiştiren olmak istemem. Ben, erkeklerle eşit bir dengede iş birliği içinde olan, hayatı ortak yürüten bir "birey" olmak isterim.

Kocasını idare eden, akıllı kadın da olmak istemem mesela. Bilirsiniz büyüklerin tavsiyesi hep o yönde olur. "Evini sen kuracaksın, kocanı sen idare edeceksin, akıllı olacaksın, isteklerini yaptıracaksın”.

Yapmasın kocam benim isteklerimi! Birlikte konuşarak, tartışarak, ikimizin isteklerini gerçekleştirdiğimiz ortak bir yolda yürüsek daha iyi değil mi?

Kocam, bütün maddi yükü üstlensin, teknolojik aletleri tamir etsin, evin direği olsun, bütün kararları versin de istemem. Aklım kocam kadar çalışıyor, birlikte çalışalım, birlikte tamir edelim, kararları da birlikte verelim; hayatın sorumluluğunu omuzlarımızda birlikte taşıyalım isterim.

Hayatta zorluklar hep olacak! Ama her zorlukta kocamın/ babamın arkasına saklanmak istemem; göğüs geren, üstesinden gelen olmak isterim.

Dünya kadınlar günü 8 Mart 1857’de, daha iyi çalışma şartları için grev yaparken hayatını kaybeden 120 kadın işçinin anısına kutlanıyor. 

O kadınların cesaretini ve gücünü isterim ben. 

Çocuğum erkek diye, ağlamasın, ev işi yapmasın, paşa gibi büyüsün de istemem. Ayrımcılık yapmasın, bana ve hayatı paylaştığı her insana her konuda yardımcı olsun, saygı duysun isterim.

Ne demiş büyüklerimiz, "hayat müşterektir." 

Kısacası müşterek hayat isterim ben. Kadın - erkek ayırmadan ellerimizi birlikte taşın altına koyabildiğimiz bir hayat. Erkekler ve kadınların hem tek başına, hem de birlikte güçlü olduğu bir hayat...

EŞİTLİK isterim yani. Kadın olduğum için ezilmek de istemem,  üstün ilan edilmek de…

Cinsiyet ayrımcılığının tamamen bitmesi için daha 170 yıla ihtiyacımız olduğunu söylüyor araştırmalar. 170 koca yıl!

Peki elden ne gelir?

Elden; çalışmak, üretmek, kendimize güvenmek, bildiğimizi savunmak, hakkımızı aramak gelir.

Umarım bir gün o kadar "eşit" oluruz ki, üstün ilan edilmemize gerek kalmaz.