İzmir aşkıyla omuz omuza

Unutmadık hiçbirini. Unutamadık.
2000-2001 sezonu aklımızdan çıktı mı sanıyorsunuz? Türk futbolunun utanç vesikası Diyarbakır-Altay maçı silindi mi hafızalarımızdan?
TRT canlı yayınının engellenişini, İzmirli basın mensuplarının daha stat girişinde makinelerine el konulmasını, Altay soyunma odasına gaz sıkılmasını, hakemlerin tüm bu tiyatroya ‘oyna’ deyişini, daha da ötesi “devlet böyle istiyor” diyerek bu rezilliğin ört bas edilişini unutmadık.
Ya 2002-2003 sezonu? Nasıl unutabilirsin ki, İstanbulsporlu futbolcuların Altay maçında aldıkları teşvik primini gülerek anlatışını?
Nasıl içine sindirebilirsin Diyarbakırspor-Elazığ maçını? Elazığsporlu ‘Messi Eren’ 7 kişinin arasından slalom yaparak attığı ‘yüzyılın golüyle’ (!) takımını ligde tutarken Ahmet Taşpınar’ın gözyaşlarını?
Şurası su götürmez bir gerçek... Türkiye’de herkesin gözü önünde, hem de tartışılmayacak şekilde üst üste iki kez hakkı yenen kulüptür Altay...
Suçlunun sırtının sıvazlandığı, adalet dağıtması gerekenlerin ‘3 maymunu’ oynadığı bir tiyatronun ‘fakir ama gururlu’ delikanlısıdır.
Ama işte bu dünyanın ilahi bir adaleti de var!
Su akıp yolunu buluyor. Gün geliyor, devran dönüyor.
O devranın nasıl döndüğünü de unutmadık.
Yıllardır karanlık günlere mahkum edilen İzmir futbolunun, geçen yıl Antalya’da üst üste iki şampiyonluğu nasıl aldığını gördük gözlerimizle.
Tüm yerel rekabetlerin bir kenara bırakılışına, Göztepeli’nin, Karşıyakalı’nın, Altınordulu’nun omuz omuza verip Altay’ı play-off zaferine taşımasına tanıklık ettik. Tek yürek olduğunda İzmir’in nasıl bir güç olduğunu gördük.
İşte tadı damağımızda kalan o harika filmin ikinci perdesi var bugün Atatürk Stadı’nda. Gümüşhane karşısında oynanacak 90 dakika, Altay’ın ‘simsiyah’ kaderinden güzel günlere açılan ‘bembeyaz’ bir pencere olmaya aday.
Futbola gönül veren, güzel günler görmek isteyen, motorları maviliklere sürmeyi düşleyen ve ruhunda bu şehre dair kıpırtılar hisseden her İzmirli’nin görevidir bugün Altay’ın yanında olmak.
Bugün Altay’ı, yarın Karşıyaka’yı, Buca’yı, İzmirspor’u karanlık köşelerden çekip çıkarmak.
Öyleyse haydi.
İzmir aşkıyla, omuz omuza.