Çokçocuklu aile babası (I)

Devenin nalı!

Allah hepsini ayrı ayrı bağışlasın ama, işte boy boy ve sıra sıra; kimi ilkokulda, kimi lisede, kimi üniversitede, kimi meslekte, dört tane çocuk yetip de artıyor.

Açık söyleyeyim, hadım olmayı tercih ederim ve gerisine paso ki paso!

Fakat yine de, evet ailem genişledi. Hem de, inanılmayacak ölçüde genişledi.

Anlatayım.

*

EFENDİM, tamam Rabb’ım yokluklarını göstermesin, çoluk çocuk ibadullah?

Fakat, bunların hepsi ya kendi anneleriyle yaşadıklarından ya da kızım gibi artık Paris ellerinde kameranın ve montaj masasının arkasına saklandıklarından, babaları ezelden beri tek tabanca sürdürdüğü hayata devam ediyor.

Oysa, her canlının doğasında var, insan ne de olsa başka bir canlının mevcudiyetini arıyor.

Hiç iki ayaklı refakátçi meselesinden kapıyı açmayalım, o canlının da dört ayaklı olmasında fayda var.

Ancaaak, İttihatçı Enver’e askerlik öğretmeye kalkışan Liman von Sanders’in Prusya kışlası talimatnamesi bile, benim beş seneye yakın bir süredir ikámet ettiğim apartmanın yönetmeliği yanında çocuk oyuncağı kalır.

Şu yasak, bu yasak, o yasak, evcil hayvan beslemek ise kesinlikle yasak!

Zaten, gaflete düşüp ilk taşındığımda da sevgili kediciğimi iki gözüm iki çeşme, bu yüzden başkasına vermek zorunda kalmıştım.

Yasağı delmeye çalıştığım takdirde ise başıma gelecekleri biliyorum.

*

EVET biliyorum, çünkü bir müddet önce altıncı kattaki yaşlı başlı bir kadın, o minyatür boyuttaki süs köpeklerinden birisini gizlice edinmeye kalkışmıştı da, hemencecik ‘yakalandı’ ve hayvan anında derdest ediliverdi.

Ne kokar, ne bulaşır cinsten ve de üstelik boylarına boslarına bakmadan önüne gelene dayılanmaya kalkışan bu muşmula suratlı yaratıkları özel olarak sevdiğimi söyleyecek değilim.

Kendi hastalıklı ‘ego’larını, kuçukuçularını itaate zorlayarak tatmin etmeye çalışan o travmatik insan bozuntularından tiksiniyor olmam bir yana, ‘Rottweiler’ türü vahşet numuneleri hariç, benim için köpek dediğin gerçekten köpeğe benzemeli...

Ne bileyim ben, ağırbaşlı ve dost bir ‘Kangal’; yoldaş ve özgür bir Sibirya ‘Husky’si; olmadı, sevecen ve oynaş bir ‘Labrador’; daha daha olmadı, leş gibi kokmasına rağmen olağanüstü duyarlı ve akıllı bir Çin ‘Shar Pei’ gibisinden...

Ama n’apim benim meselem değil, altıncı kattaki kadıncağızın paşa gönlü ve yalnızlık hüznü o cinsi beğenmişse onu alır, keyfinin kahyası mıyım?

*

FAKAT dediğim gibi, zavallıcığın hevesi kursağında kaldı.

Aşağıdaki kiracı anında ispiyonlamış.

Avukat mıdır, savcı mıdır, o burnu efendi ve zevcesi rahatsız oluyorlarmış!

Sanki bızdık hayvan heyülá bir ‘Pirene Çobanı’ veya ‘Setter Gordon’u da, kazaen apartmanın antresinde karşılaştıklarında korkudan donlarına dolduracaklar.

Zaten vukuatın ayrıntısını aynı antrede öğrendim.

Sabah yeri paspaslarken beni yakalayan ve o son derece boşboğaz gezeveliğiyle binadaki bütün dedikoduları anında yetiştiriveren kapıcı anlattı.

*

MEĞER söz konusu ispiyonlamadan sonra, Prusya kışlası talimatnámesini zapt-u raptla uygulattıran o mendebur apartman yöneticisi, kadıncağıza siyasetbilim Latincesinde ‘ultimatum’ dedilen cinsten bir ya herru ya merru mektubu yolamış.

‘Köpeği hemen def eyleyin, yoksa kendiniz terk-i diyar eylersiniz’ diye ihtar çekmiş.

Ayrıca da dozu, yine siyasetbilim Latincesinde ‘manu militari’ tabir edilen bir sille tokatla kovulma tehdidine kadar vardırmış.

Vallahi Allah bana kolaylık versin, sanırsınız ki şu kadar daireli medeni bir apartmanda değil de, her tarafı alengirli kamera ve dikenli telle çevrilmiş ‘yüksek güvenlikli’ bir zindanda ikámet ediyorum!

*

NEYSE, dedikodu kumkuması kapıcı altıncı kattaki yaşlı kadının bu durum karşısında ister istemez köpeğinden feragat etmek zorunda kaldığını söyleyip tam dördüncü kattaki genç kadının kimlerle aşna fişne yaptığını anlatmaya hazılanıyordu ki, ‘Aman işim var’ deyip kaçıverdim.

Ve yerim bitti, dolayısıyla, neden ve nasıl ‘Çokçocuklu aile babası’na dönüştüğümü gelecek pazara anlatmak üzere şimdi de sizlerden kaçıyorum.