Sürekli aldatılmak beni hasta etti

Ve defalarca aldatıldım, her defasında affettim. Şimdi affetmekle hata yaptığımı düşünüyorum. Eşimden boşandım ve yaklaşık üç yıl kimseyle bir beraberliğim olmadı. Bu üç yılın iki yılı psikiyatr ve psikolog tedavisi görmekle geçti. Tam kendimi buldum derken biriyle çıkmaya başladım ama aldatılma fobisi yüzünden tam üç ay boyunca onu hissettirmeden takip ettim. Sonunda aradığımı buldum derken yine korktuğum başıma geldi, yani aldatıldım.

Şimdi onu da affettim ama artık hiç kimseye güvenemiyorum. Aşırı kıskançlık yapıp onun hayatını da, kendi hayatımı da zehir ediyorum. Aslında bildiğim bir şey var, hayatımdan onu da çıkarsam başka bir sevgili de bulsam yine aldatılacağım. Oysa bir insan olarak aldatılmayı sindirmek çok zor.

Kafam çok karışık, şu an çok mutsuzum. Sadık bir erkek bulmak o kadar zor ki... Hatta imkansız.

Şu an kıskançlık yüzünden paranoyak oldum diye düşünüyorum çünkü kafamda sürekli senaryolar yazıp duruyorum. Yine tedavi görmem mi gerekiyor? Bana yardımcı olursanız sevinirim.

RUMUZ: HOTPEPPER

Güzel kızım, belki çok aşırı bir genelleme yapmışsın ama aslında doğruyu görmüşsün. İhanet o kadar dal budak sarmış durumda ki, bunu sosyologların gerçekten ciddiye alıp incelemesi gerekiyor diye düşünüyorum artık. Bana gelen binlerce mektubun neredeyse yarısı bu konuyu içeriyor.

Aldatılan kadınlar, aldatılan flörtler, aldatılan eşler, aldatılan erkekler... Artık kadınların da, ihanete alıştıklarını görmezden gelemeyiz.

Sık sık aldatılan kocaların yakınmalarını bu sütunlarda okuyorsundur. Ancak tabii ki bunu paranoya haline getirip, söylediğin gibi sevdiğin adamın hayatını da, kendi yaşamını da kabusa çevirmemelisin. Madem bir kez aldatmış ve affetmişsin, artık üzerine fazla gitmemelisin.

Erkekler, "Aldatsam da bir, aldatmasam da, nasıl olsa bana inanmıyor ki" derler ve aldatmayacakları varsa bu düşünceyle aldatabilirler.

Bu nedenle kendini ve onu rahat bırak. Şu anda seni seviyorsa, sana bağlı görünüyorsa geçmişi unut. Kocanın ihanetleri seni yıpratmış ama insanlara da tümüyle güvensiz kalamazsın. Tekrar tedaviye ihtiyacın yok, bence kendi kendine telkinle bu işi aşarsın, tedavi süresince gördüğün telkinleri hatırlasana...

Erkek arkadaşımla evlenmeye karar veremiyorum

Güzin Abla, yazılarınızı takip ediyor ve sizi takdir ediyorum. Ben Türkiye’nin en iyi okullarından birinden mezun oldum. 26 yaşında çalışan bekar bir hanımım. Yurtdışı deneyimim ve yabancı dil bilgim var.

Maalesef 3 senedir, çok da kendime ve aileme uygun bulmadığım biriyle ilişki içindeyim. Erkek arkadaşım 2 senelik bir okul mezunu, benim anne ve babam üniversite mezunuyken, onunkiler ortaokul mezunu.

Fakat bütün bunlara karşı, iyi niyetli, bana çok değer veren, iyi bir işi olan biri. Yalnız tek sorun çok sık kavga ediyor oluşumuz ve kavgalarda onun bana kırıcı sözler kullanması. Bu yönünü son zamanlarda biraz törpüledi ama yine de ufacık şeylerden bile kavga çıkarıyor.

Kabul ediyorum ki bazen ben de kırıcı, ağır sözler söyleyen, huysuz biri olabiliyorum. Ama şunu da biliyorum ki evlilikte eşlerden en az biri uslu ve uyumlu olmalı. Erkek arkadaşım artık bir an evvel nişanlanmamızı istiyor, bense henüz kararsızım, çok korkuyorum Güzin Ablacığım. Bazen çok mutluyuz bazen de çok mutsuz. Senden ricam, bu konuda bana tavsiyede bulunman. Hep bizimle olman dileğiyle... RUMUZ: ELA

Sağol sevgili kızım. Ama önce bu genç adamın sana karşı bu zaman zaman kabaran öfkesinin tümüyle senin eğitim ve seviye farkının onda yarattığı duygulardan kaynaklandığını söylemeliyim. Senin sorunun şu "maalesef" sözcüğünde yatıyor aslında.

Erkekler hem akıllı, eğitimli, kafası çalışan bir kadın isterler hem de onun üstünlüğünü hiçbir zaman kolaylıkla kabullenemezler. Bu genç adam da sanırım aşağılık kompleksi yaşıyor sana karşı. Bu durumda, uyumlu ve anlayışlı davranman, dediğim dedik bir tavırdan kaçınman, ona değer verdiğini göstermen gerekiyor. Tabii onu seviyorsan...

"Maalesef" demekten vazgeçemeyececeksen, yapamayacaksan, aranızdaki bu fark sende huzursuzluk yaratacaksa, onu unutmalısın kızım. Çünkü bu şekilde, evliliğinizde huzur olacağını sanma.