Onunla evlenmek zorundayım

Bir yıldır çalıştığım işyerinde başta platonik, sonralarıysa karşılıklı bir ilişkim oldu. Âşık oldum ve onu sevdim. Lakin sevdiğim kıza açıldıktan sonra önce beni kabul etmedi ve ayrıldık. Ben de bu boşlukta internetten tanıdığım bir kız arkadaşımla konuşuyordum.

Sevdiğim kızı ona anlatıyordum. Bir süre sonra o da bana çok iyi geldi ve sevgili olduk. Birbirimizi canlı görmesek de görüntülü görüşüyorduk.

Sonra ayrıldığım kız bana döndü ve “Ben sana bir şans tanımak istiyorum. Senin yokluğunda kıymetini anladım” dedi. Ben de aslında onu çok sevdiğim için geri döndüm. Fakat diğer kızla irtibatımı da kesmedim.

Zaten sevdiğim kıza ondan hiç söz etmedim. Ama bir gün o, telefonda görüşmelerimizi yakaladı. Ne kadar kızsa da yine barıştık. Kısa bir süre önce ağır bir tartışmamız oldu. Ona “Artık seninle mutlu değilim, sürekli kavga ediyoruz. Bıktım” dedim. O da “Ben de seninle mutlu değilim, o zaman bitirelim. Ne diye birlikteyiz” deyip çekti gitti.

Çok sinirlendim bu gidişine, öyle kolay mı gitmek? Her şeyi sildim.

Sonra da internette konuştuğum kızı aradım ve görüştüm. Onu memleketinden aldım, İstanbul’a getirdim. Kısacası kaçırdım. Burada bir ev tuttum. O arada kendime hakim olamadım ve beraber olduk.

Şimdi nişanımız var, sonra da nikâh. Ama çok kararsızım. Duyan duymayan herkes de çok şaşkın. Tabii sevdiğim kız da duydu, perişan oldu ve kendini mahvetti.

Bu durumda ne yapmalıyım hiç bilmiyorum, bana bir akıl verin. Nasıl bir şeyin içine düştüysem, sanırım artık dönüşü olmayan bir yola girdim. Siz olsanız ne yapardınız? Evlilik için de hazırlık yapıyoruz. ◊ Rumuz: Siz olsanız ne yapardınız?

YANIT

Sevgili oğlum, senin yerinde olmak istemezdim elbette. Ama yine de üzülmedim değil. Daldan dala, daldan dala derken işte sonunda düşüvermişsin.

Gerçekten şimdi, aslında çok fazla sevmediğin, sırf asıl sevdiğin genç kıza inat olsun diye görüştüğün kızla evlenmek zorunda kalmışsın.

Sanki herkese ibret olacak bir durum bu seninki... İşte düşüncesizce davranmanın, öfkeyle kalkıp zararla oturmanın bir örneği bu.

Sevdiğin kıza atıp tutmuşsun, sonra o hiçbir günahı olmayan kızı İstanbul’a kadar getirmişsin. Kızı da nasıl kandırıp, beraber olmuşsun, o da evleneceğinizi düşünüp sana inanmış, güvenmiş. Ama tabii çok yanlış yapmış.

Sadece internet aracılığıyla tanıdığı bir adamın peşine takılıp, evinden barkından, memleketinden kalkmış seninle gelmiş.

Olacak şey değil.

Ama günümüzde artık insanın aklının almadığı birçok bu tür sorun yaşanıyor... Ne yuvalar yıkılıyor, ne acılar çekiliyor.

Şimdi de “ben bittim, mahvoldum, sevmediğim bir kızla evlenmek zorundayım” diye çırpınıyorsun. Bir kere, buraya yazmadım ama yaşadığı kenti söylüyorsun, bu kızcağız Doğulu. Ailesi onu kaçırdığın için sana zaten öfkelidir. Onunla evlenmezsen kim bilir başına neler açarlar. Bu nedenle hiç kaçışın yok oğlum. Yapmışsın bir hata...

Geri dönüşü yok bunun.

Bu kızcağızla evlenmek zorundasın.

Onun tek yanlışı sana inanmak ve güvenmek olmuş. Artık onu bırakman mümkün değil.

Hatanın bedelini ödeyeceksin ama bu arada o senin uğruna yerinden yurdundan olan o kıza da hayatı zindan edeyim deme sakın.

Onu sevmeye, hoş tutmaya çalış. Aksi halde çok büyük günaha girersin.