Oğlum ve ben şiddet görüyoruz

Sevgili Güzin Abla, ben 4 yıllık evli, 2,5 yaşında bir oğlu olan, bahtsız bir kadınım.
Eşim son derece sinirli, her fırsatta beni ve çocuğumuzu döven, sağa sola saldırıp, onu bunu kıran bir insandır. Beni dövmesine katlanıyordum da, çocuğumu dövmesi korkunç bir şeydi benim için.
Küçücük yavrucağın vücudunu morartıyordu. Bu duruma daha fazla katlanamayıp ayrılmayı göze aldım. Bunu ona söylediğim zaman beni çocuğumla birlikte evden kovdu. Koskoca şehirde gidebilecek bir yerimiz olmadığı için bir süre bir arkadaşımda kaldım. Sonra mecburen eve geri döndüm.
Aslında yuvamı yıkmak istemiyorum. Eşimi de seviyorum ama sevgi her şeyi çözmüyor. Sırf evdeki dayaktan kurtulabilmek için bir işe girdim, şimdi çalışıyorum. Çocuğumu da annemin yanına verdim. Hafta sonları alıyorum. Bütün hafta özlüyorum ama hiç değilse çocuk dayaktan kurtuldu.
Eşim şimdi de çalıştığım için elimdeki parayı alıyor. Ve hâlâ dayak yiyorum. Sizden bana yol göstermenizi diliyorum.
* Rumuz: Koca dayağı

YANIT

Kızım, bu seninki nasıl bir sevgi anlayamıyorum. Seni döven, hakaret eden, minnacık evladını dövmekten kaçınmayan, çalıştığın zaman da elindekini avucundakini alan bu erkeği nasıl hâlâ sevebiliyorsun? Her şeye katlanıp nasıl onunla hâlâ oturabiliyorsun?
Çocuğunu kocanın şerrinden kurtarmak için annene vermişsin. Bir aile olmaktan çoktan çıkmışsınız. Ve sen yuvadan söz ediyorsun.
Bana kalırsa sen eşini her şeye rağmen sevdiğin için ayrılamıyorsun. Yoksa gidecek yerim yok demek bir bahane... Hem çalışıyormuşsun, annen de çocuğuna bakıyormuş, daha ne istiyorsun?
Neden gidip annenin yanına taşınmıyor, çocuğunla annende kalmıyorsun? Kazandığın da o zaman eline kalır, annene ve çocuğuna rahat bakarsın. Ama bence sorun sende...
Sen hâlâ bu adamın düzeleceğini, istediğin gibi çocuğuna ve sana karşı sevgi dolu biri olmasını mı bekliyorsun yoksa?
Senin durumundaki yüzlerce kadın çocuklarını da alıp, bunun gibi dayakçı kocalardan kaçıp kurtulmuşlar... Eğer annenin yanına gitmen sorun olacaksa ülkemizde de kadınları koruma altına alan pek çok kuruluş var. Orada sana yön verebilirler.
Kendin için olmasa bile çocuğun için ayrılmalısın bu adamdan. Yavrucağın nasıl bir travma yaşadığının farkında değil misin yoksa?

Sebepsiz yere ayrıldık

Güzin Hanım, ben 30 yaşındayım. 4 yıldır görüştüğüm ve çok sevdiğim bir kız vardı. Sebebini hâlâ bilmiyorum ama aramızda birden geçimsizlik başladı. Onun isteği üzerine ayrıldık.
Farklı şehirlerde yaşadığımızdan ve bulunduğu evden taşındığı için uzun süre bir daha görüşemedik. 
Ben 4 ay kadar önce başkasıyla görücü usulü ile evlendim. Nişanlılık dönemi çok güzel geçti. Ama evlendikten sonra tartışmalar, kavgalar başladı. Genellikle konu aileler oluyordu. Kendi ailesini hep üst seviyede, hata yapmayan, her şeyi bilen olarak görüyordu, benimkileri ise küçümser gibiydi.
Bu süre içinde eski kız arkadaşım da evlendiğimi duymuş. Geçenlerde aradı konuştuk, ağladı. Ailevi sorunlarından dolayı benden ayrıldığını, çok pişman olduğunu söyledi. Sesini duyunca onu hâlâ sevdiğimi anladım.
Karmakarışık bir durumdayım şimdi. Sizce ne yapmalıyım?
* Rumuz: Son pişmanlık

YANIT

Sevgili oğlum, neden evlenmek için bu kadar acele etmişsin? Sanki eski sevgiline inat evlenmişsin gibi geldi bana.
Bana kalırsa sen eşini sevmemişsin. Bu nedenle de ondan uzaklaşmak için bahaneler arıyorsun.
Şimdi bu karşılaşma da senin için hiç iyi olmamış. Sana eşinden ayrılıp, o eski sevgiline dön desem sanırım çok mutlu olacaksın. Ama bunu söylemek kolay değil.
Belki çocuğun olmadan, evliliğin daha da yıpranmadan, birbirinize kötü davranmadan ve en önemlisi sen eşini eski sevgilinle aldatmadan boşanmanız hayırlı olur.
Ama bu arada seni terk eden sevgiliye ne kadar güvenebilirsin, onu iyi analiz etmelisin...
Ailesiyle yaşadığı o problemi halletmiş mi ki, sana pişman olduğunu söylüyor...
Bütün bunları düşünüp bu hayati konuda kendin karar vermelisin.
Artık çocuk değilsin, kimsenin etkisinde kalmadan kendi kararlarını kendin almaya hazır olmalısın.