Kızımın mektubu aklımı başıma getirdi

16 Ağustos’ta mektubunu yayınladığınız Mutsuz Kız rumuzlu okurunuz, muhtemelen benim kızımdır.
Kendimi savunmuyorum. Hatalıyım. Babasıyla görüşmesi için ona baskı yaptım.
Ama okul parası alabilsin diye değil, onunla baba-evlat ilişkisi kursun diye yaptım bunu.
Ben de babasız büyüdüm, sizin de öyle büyüdüğünüzü biliyorum.
Baba sevgisi eksikliğinin insanı ne kadar mutsuz edebileceğinin farkındayım, bunun gayet farkındayım.
Hele baba gayet rahat yaşıyorsa, hiçbir suçu olmayan masum bir çocukta ne tür yaralar açabileceğini herkes anlamalı.
Ben iyi niyetli davrandım. Çok uzaklarda gayet güzel imkanlar bulmama rağmen, kızımın arada sırada babasının yüzünü görebilmesi için pek çok teklifi elimin tersiyle ittim.
Çocuğunun başını bile okşamaktan kaçınan, maalesef sevgi, ilgi ve insanlıktan yoksun bir adamla karşı karşıya olduğumu geç fark ettim.
Evlat sevgisi de içten gelmeliymiş, dayatılamıyormuş.
Kızımın sizin aracı-
lığınızla bana ders vermesine, beni uyarmasına çok memnun oldum.
Allah bana sağlık ve güç verdikçe, kızımın yanındayım. Onu canımdan çok seviyorum ve ben kızım için elimden ne geliyorsa yapacağıma söz veriyorum.
Rumuz: Hepsi iyi niyetimden
Ben de kızınızın duygularını, köşem aracılığıyla sizlere ve kendi durumundaki pek çok gence aktarabilmiş olmasından, sizi hatadan döndürebilmesinden çok mutluluk duydum.
Zaten benim bu köşedeki amacım bu değil mi? bazen gençler bizlerden çok daha mantıklı ve akıllı davranıyorlar, bunu unutmamak gerekiyor.

Ona yeniden güvenmekten korkuyorum

Güzin Abla, ben birini çok seviyorum. Onunla bir yıl süren ilişkimiz vardı. Kimi zaman mutlu oldum kimi zaman çok ağladım. Ama ona hep çok değer verdim, bu arada kendi hayatımı da kararttım.
Ona o kadar kırgınım ki bazen içim nefretle doluyor, ama bir o kadar da seviyorum. Evlenmeye karar verdik ama ailem daha onu görmeden uzakta yaşadığını öğrenince istemedi. Onun annesi de beni kabullenmedi. Biz de ayrıldık, ama bu süreçte birbirimizi unutamadık. İçip içip ağlamalarına dayanamadım, ben de içmeye başladım.
Barıştık ama ona yeniden güvenmekten korkuyorum.
Aklımdan hiçbir şey silinmiyor. Yardımına çok ihtiyacım var.
Rumuz: Yorgun

İnan bu anlattıklarından bir şey anlamadım, onu hem çok seviyor hem de nefret ediyorsun. Peki ama neden? Sana ne yaptı?
O da seni seviyor ki, ayrılınca ağlıyor, içkiye sarılıyor. Ailen beraberliğinize karşı, annesi karşı ama  onun günahı ne?
Yaptıkları diyorsun, ne yapıyor sana, şiddet mi kullanıyor, ihanet mi ediyor, sen mi büyütüyorsun? Yaptıkları neyse, bunlara katlanamıyorsan elbette, bırak peşini. Yine de çok seviyor, vazgeçemiyorsan, o halde ailelere rağmen evlenmeyi düşünebilirsiniz.