Kayınvalidem onun işini yapmamı istiyor

Ben, 2 yıldır evliyim... Eşimle görücü usulü evlendim. 5 ay nişanlı kaldım, eşimle yüzük dahi almaya beraber gitmedik.
Eşim fırıncı, kayınbabamın dükkanında çalışıyor. Söz yüzüğümüzü ben ve kayınbabam beğendik, aldık.
Ne aldıysak ne yaptıysak eşim yanımızda olmadı. Velhasıl evlendik.
Evliliğimizin ilk günlerinde, kaynanam sabredemedi ve benim normal olmadığımı düşündü. Yani açıkça kız olmadığımı düşündü. Beni hastaneye götürmek istedi. Eşime halen bakire olduğumu söyledim. Eşim bana inandığını söyledi ama kayınvalideme engel olamadı.
Kayınbabam, görümcem, eşimin teyzesi, amcası bu namahrem konuyu duydu. Kayınvalidem beni hastane hastane gezdirip kadınlığımı sorguladı.
En sonunda doktorlar benim normal olduğumu ve şüphe edilecek bir durum olmadığını söyledi.
Tabii onlar için mesele kapandı ama benim içimde büyük bir kırgınlık ve yara oldu.
Kayınvalidem sürekli onun işini yapmamı, onunla gezmemi, onunla oturup kalkmamı istiyor.
Anne baba evine giderken dahi ondan izin almak zorundayım.
Hamile kaldım, doktora önce eşimle gittim ama diğerlerine hep kayınvalidemle gittim. İlk hamileliğimdi ve bu zor zamanlarımda eşimin yanımda olmasını isterken o sürekli yoğundu. Zaten ne bir tatil günümüz, ne bir hafta sonumuz var.
Kayınbabama eşimin ayda 1 gün olsun evde kalmasını rica ettimse de olmadı. Evliliğimizin başında eşim, iş saatlerinden bahsetmedi. Tatil gününün olmadığını söylemedi.
Evlendikten sonra sadece eşim ile vakit geçirmek için arada birlikte çıkalım istedim ama o, “Git babamdan izin iste” dedi. Tabii, o da izin vermedi. Bu yüzden evliliğimiz sürekli tartışmalarla geçti. Şu anda 9 aylık bir kızım var. Eşime, “Biz de herkes gibi olalım” dediğimde ise “Beni böyle kabul et” diyor.
Eşim, sabah 7 akşam 9 çalışıyor. Ben kendimi hep yalnız hissediyorum. Sanki bu evliliği, ailesinin ihtiyaçlarını karşılamak için yaptığımı düşünüyorum. Kayınvalidemle tartıştığımızda eşim hep beni suçluyor.
Ben evlendiğim zaman yumuşak huylu sakin biriyken şu an bağıran ve sinir krizleri geçiren bir kadın oldum.
◊ Rumuz: Çok kırgınım

YANIT

Sevgili kızım, kayınvalidenin sana yaptığı haksızlığı yine de olgunlukla karşılamışsın. Bakire olmadığın konusunda takıntılı davranmasının nedeni sanırım, bekaretinin esnek ya da derinde olmasıymış.
Kısacası kanaman olmayınca, seni suçlamakta gecikmemiş. Allahtan eşin olgun davranmış çünkü bu yüzden maalesef ülkemizde çok fazla cinayet işlenmemiştir.
Ne yazık ki ülkemizde hâlâ bu gerdek gecesi ailelerin kanama oldu mu, olmadı mı araştırması süregeliyor.
Eşler arasındaki bu çok mahrem konu bile ailelerin ilgi alanı olabiliyor.
Kayınvalidenin karakteri ve yapısı ortada kızım, o gelinini evde kendisine yardımcı olarak görmek isteyen, erkek annelerinden biri.
Ne yazık ki eşin de annesinin ve babasının sözünden çıkmayan, babasına maddi olarak bağımlı bir adam.
Bu durumda senin onlara uyum sağlamaktan başka yapabileceğin bir şey yok gibi görünüyor. Eşini zorlamaktan vazgeç, onun senden uzaklaşmasından başka bir işe yaramaz. O zaten ailesine karşı zayıf biri. Senin tarafını tutmasını bekleme.
Evlenmeden önce eşini fazla tanıma fırsatı bulamamışsın belli ki...
Şimdi ise hayatı ne kendine ne de eşine zehir etmeden, minik kızının ve eşinin sana verebildiği anlık mutluluklarla yetinmeye çalış. Senden kötü durumdaki, şiddet gören, sefalet çeken kadınları düşünerek şükret.
Zamanla belki hayatında bazı şeyler değişebilir, bunu da ancak sen yumuşaklıkla halledebilirsin, öfkeyle değil.