Her gün ölen sevgilimi düşünüyorum

Ailemin uzaktan akrabası olan bir erkek hayatıma girdi. Ancak 1 ay önce feci bir şekilde vurularak öldürüldü. O öldükten sonra dünyam yıkıldı çünkü onunla mutluydum.
Güzin Abla, sevdiğimin nasıl öldüğünü de anlatayım... Arkadaşının, bir mekâna borcu vardı. O borcu olan kişiye pusu kurmuşlar. Arabada giderlerken şoför koltuğunda o kişi yerine erkek arkadaşım oturuyormuş.
Arabaya 8 kurşun sıkılmış. Herkes kendini kurtarmış fakat erkek arkadaşıma 4’ü isabet etmiş. 2 hafta yoğun bakımda kaldı, ardından da vefat etti.
Öyle güzel seviyordu ki beni... Annesi, yengemin öz kardeşi. O yüzden annem gibiydi. Facebook’ta da bir yazı yazdım ve fotoğraflarımızı paylaştım:
“Yağmurdan sonra çıkan toprağın kokusu artık senin kokunu getirecek bana. Kavuşana kadar hoşça kal güzel gülüşlü çobanım.”
O vefat ettikten sonra abisi bana ulaştı ve “Sen kardeşimizden emanetsin, artık bir abin de benim” dedi. Çok sevindim teselli oldu.
Ben bu ailenin içine girmek istiyorum, annesiyle abisiyle hep görüşmek istiyorum.
Hatta bazen “Keşke o ölmeden çocuğum olsaydı da ömür boyu ailesiyle bağlantım olurdu” diyorum. Çünkü annesi tek başına. Abisi, ona erkek arkadaşım kadar düşkün değil.
Daha sonra abisi, Facebook’ta da beni ekledi. Bana, annesi yalnız kalmasın diye 2 ay içinde sevgilisini eve getireceğini söyledi.
Ben de “Anlayışlı olur umarım, düğünsüz gelmeyi kabul eder” dedim. O kızla, iletişimim hiç yoktu.
Ama beni Facebook’tan engellemiş. Daha sonra abisi de sosyal medyada aniden yok oldu..
Tek isteğim o anneye nefes olmak. Çok istiyorum onların hayatında yer almak, evlerine gitmek ve hep erkek arkadaşımı yad etmek. Aklım fikrim hep onda, atlatamıyorum. Kendimden çok onu ve ailesini düşünür oldum.
Çok sevmiştik birbirimizi.
◊ Rumuz: Hep onu düşünüyorum

YANIT

Sevgili kızım, yürek yakan bu öykünü köşeme almak istedim. Pek çok sevginin, aşkın değerini bilmeyen insana örnek olur, sevgililerinin değerini anlarlar, diye düşündüm.
Seni bu kadar seven, üzerine düşen, seni bunca mutlu eden böyle bir insanı böyle acı bir olay nedeniyle kaybetmen gerçekten çok üzücü. Hem de sanırım, bu olayda onun hiçbir suçu yokmuş, arkadaşlarının kurbanı olmuş.
Bu arada ailesine yakın olmak, sana kendini daha iyi hissettirecek, anlıyorum. Ama böylece de onu unutman asla mümkün olmayacak. Hayatın hep onun hatırası üzerine kurulmuş olacak. Şimdi acın çok taze ama bunu da bir düşün istersen...