Hep içimde beni bırakacak rezil olacağım korkusu var

Sizden öncelikle çok özür diliyorum... O kadar sorun varken kendimden bahsetmek bana saçma geliyor, ama mantıklı açıklamalarınıza çok ihtiyacım var. Ben yüksek lisans yapmış biriyim. 28 yaşındayım, güzel olduğumu söylerler. Kendi işyerim var. İnsanlarla hiçbir sorunum yok, çevremdeki herkes de beni sever.

Ailem yazlık ortamlar hariç dışarı çıkmama 21:00’den sonra izin vermiyor. Annem beni "Aman insanlara bizi rezil etmeyin, buralarda çok tanınmış aileyiz" diye yetiştirdi. Babam ise her şeyimi eleştiren kıskanç bir insan... 2 erkek kardeş arasında yetiştirildim. Benden küçük olan kız kardeşim ise daha rahat; erkek arkadaşı bile var.

Mükemmel olmadığımı her zaman dile getiriyorum... Benim sorunum sevgili anlamında iletişim eksikliğim. Bugüne kadar biri 23, diğeri 25 yaşlarındayken 2 kişi ile çıktım. Cinsel bazı şeyler yaşadım, ikisiyle de evlilik düşündüm. Ben evlenmek isteyen biriyim, ama bir o kadar da korkuyorum.

Bana birilerini tanıştırdıklarında hemen "hayır" diyorum, neden olduğunu bilmiyorum, galiba özgüvenim eksik. Beni nasıl olsa bırakacak, herkese rezil olacağım korkusu bu... 10 değişik insanla internet ortamında tanıştım ve her erkeği farklı şekillerde ezerek ayrıldım. Sadece 2-3 gün görüştüm onlarla. Hakaret bile ediyorum bazen. Gerçi çoğu daha ilk başlarda cinsellik düşündüklerini dile getirdi. En sonuncusu ise bana "Çok geri kafalısın" dedi. Şimdi internetle bütün bağımı koparmış durumdayım, bilgisayarı bile açmıyorum.

Ben masum görünüşlü bir kızım. Neden bu kadar hırçın ve mutsuz olduğumu anlamıyorum. Üniversitede devlet bursunu sırf ihtiyacı olan insanlar alsın diye almamıştım. Normalde bu kadar merhametliyken, birden çok kötü biri olabiliyorum. Davranış bozuklukları, tutarsızlık var bende. İnsanlar açken ben kendimle uğraşıyorum diye kendimden o kadar utanıyorum ki... Ama bunları aşamazsam daha büyük sorunlarla karşılaşabilirim.

Hafta sonunda bir arkadaşım beni bir doktorla tanıştıracak. Kendim gibi, olduğum gibi olmak istiyorum. Nasıl davranacağım diye şimdiden kasmaya başladım. Suratsız bile olabilirim buluştuğumuzda... Korkar mı insan kendinden, ben korkuyorum işte... Sizden bana yol göstermenizi istiyorum. Nedir bu bendeki nefret?

Rumuz: ESİNTİLER

Kendini ne kadar iyi değerlendirmişsin kızım; ne kadar iyi bir analiz yapmışsın. Gerçekten kendi teşhisini koymuşsun. Bu tutarsız davranışlarının kökeninde biraz kendine güvensizlik yatıyor. Kendini çok fazla kontrol altında tutmanın kökeninde de yetiştirilme tarzın ve annenin "Aman kendinizi rezil etmeyin" uyarıları yatıyor sanırım. Biraz fazla üzerinize gelmiş olmalı. Bu nedenle flört etmeden hemen evlenmeyi düşünüyorsun. Gezdi, tozdu, dedirtmemek için tüm bunlar...

Oysa biraz daha rahat olabilirsin, bak bayağı ciddi bir eğitimin var, iş hayatın da iyi gidiyor olmalı. Senin yaşında kaç kişinin kendi işyeri var? Güzel olduğunu da söylüyorsun. Bütün bunlar kendine güven duyman için yeterli değil mi? Karşındakini ezip aşağılayarak, seni terk etmesi ihtimaline tepki gösteriyor olmalısın. Karşındakini bu kadar önemseme, kimseye gerektiğinden fazla değer verme.

Kendine güven... Doğal yapında zaten var olan insan sevgisi ve merhamet duygularına bırak, kaptır kendini... Hayal kırıklıkları yaşasan ne olur? Hepimiz yaşamadık mı? Sonuçta hayat bu; belki de bunları yaşaman gerekiyordur.

Ailesi istemeyince hemen benden vazgeçti

Merhaba Güzin Abla; sizden cevap beklediğim sorun şu: Ben 39 yaşında bir beyim. Bir süre önce 30 yaşında bir bayanla tanıştım ve ona aşık oldum. O da bana aşık olduğunu söylemişti. Ben kendisiyle evlenmek istedim. Bunu ailesine söyledi. Ancak ailesi, daha önce evlenip boşandığım ve bir kızım olduğu için kabul etmedi. Bunun üzerine bana "Bu ilişkinin bitmesi gerek" dedi ve beni terk etti. Babası ve annesi yaşlı insanlar... Onlara kızları bakıyor. Sizce ayrılmasındaki gerçek neden bu mu? Yoksa aklında başka şeyler mi var?

RUMUZ: YARDIMCI OLABİLİR MİSİNİZ?

Biliyorsunuz, gerek erkek aileleri, gerekse kız aileleri çocuklarının evlenmeyi düşündüğü insanın daha önce bir evlilik yapmış olmasına hiç sıcak bakmıyorlar ve ben buna çok üzülüyorum. Bu şekilde bir talihsiz evlilik yapmış, yanılmış bir insanın yaşamını yeniden kurmasına, yeniden kendine mutlu olma imkanı yaratmasına fırsat tanımıyorlar. Oysa günümüzde evlilikler o kadar pamuk ipliğine bağlı ki... Her an, herkes boşanabilir. Ama böyle düşünmüyorlar işte...

Sanırım burada, sizin de dediğiniz gibi, kızlarının kendilerine bakması ciddi bir rol oynuyor. Ancak bencillik ederek, kızlarının hayatına engel olduklarını da görmüyorlar besbelli. Kızcağız da ne yapsın, anne ve babasına karşı gelememiş olmalı. Biraz sabredin bakalım, belki mantıklı düşünür.

Ben bir Gölcük depremzedesiyim

Sevgili Güzin Abla, ben Gölcük depremzedesiyim. Depremde her şeyimizi kaybettik. Babam da 3 sene önce kanser oldu ve ne yazık ki hayata veda etti. Ben zor koşullarda okudum, jeoloji mühendisliğini bitirdim. Hayalimde hep televizyoncu ve gazeteci olmak vardı.

Ayrıca bazı sağlık problemlerim var; akut sinüzit problemim olduğu için gözlük takmak burnuma ağır geliyor, ağrı yapıyor. Bilmem bana bu konularda yardımcı olabilir misiniz?

RUMUZ: YARDIM

Sevgili oğlum, baban için çok üzüldüm, başın sağ olsun. Doğrusunu istersen sana bu konularda nasıl bir yardımda bulunabileceğimi anlayamadım. Gazeteci ya da televizyoncu olman konusundaysa, inan benim bu bakımdan hiçbir etkim ya da rolüm olamaz.

Kendin bu tür işyerlerine başvurmalısın. Sinüzitini ise bir KBB uzmanı elbette iyi bir antibiyotik tedavisiyle halledebilir. Yine de sana iş teklif eden birileri çıkarsa, mail adresini veririm.