Gençler de bizi eleştiriyor

Bu durumda ben de nereye gittiğini çok merak ettiğiniz o grubun bir üyesiyim.
Madem bu ülkede yaşayan insanları gençler ve yetişkinler olarak ikiye ayırdınız, ben de siz yetişkinlere bazı sorular sormak istiyorum.
Bir köşe yazarı olarak gençlerin nereye gittiğinden çok, yetişkinlerin nerede durduğuyla ilgilenmeniz gerekmiyor mu?
Lütfen gençliğe laf söylemeyi bırakın da yetişkinlere bakın ve “Sizler bu ülkenin geleceğisiniz” gibi klişe sloganlardan vazgeçin.
Çünkü sizler bu ülkenin bugünüsünüz.
Siz yaşadığınız günü kurtaramazken, yarınları kurtarma işini niçin bize ihale ediyorsunuz?
Çarpık ilişkiler yansıtan dizilerle reyting rekoru kırılıyor.
Kan damlayan, şiddet kusan senaryoları siz yazıyorsunuz.
Evlilik gibi kutsal bir müesseseyi, kadın programlarında virane bir gecekonduya dönüştüren yine sizsiniz.
Siz gece kulüplerinde kavga eden futbolcuları el üstünde tutarken, okul koridorlarında kavga eden öğrencileri disipline gönderiyorsunuz.
Bir yandan her türlü utanmazlığı özgürlük olarak sunan kitap ve dizileri bize sunarken bir yandan da ailenin öneminden bahsedemezsiniz.
Siz yetişkinler rant amacıyla sürekli inşaat yaparak şehirleri betona boğarken, gençlerden geleceği inşa etmelerini bekleyemezsiniz.
Bir sürü geçemediğiniz dersiniz var, bize üst perdeden ahlak dersi veriyorsunuz!
Size bir şey söyleyeyim mi? Yeni nesil pırıl pırıl.
Hiçbir sıkıntı yok. Asıl sıkıntı, yeni nesle eski nesilleri unutturmaya çalışan yetişkinlerde.
Son birkaç yıldır kaç tane geçmişimizi anlatan Türk filmi çekilmiş?
Kitapçıların çok satanlar rafındaki kitaplardan kaç tanesi gençlere ecdadını sevdirmek için yazılmış acaba?
Siz dedelerinizin emanetine sahip çıksaydınız, biz de yarınları emanet olarak kabul ederdik belki.
Geçmişini unutturduğunuz nesle, gelecekten ödev veremezsiniz!
Bu yüzden aranızda “Yeni nesil şöyle, yeni nesil böyle!” diye konuşup durmayı bırakın!
◊ Rumuz: Gençlerin eleştirilere cevabı

YANIT

Bu yazı internetten düştü bilgisayarıma... Biraz kısaltmak zorunda kaldım. Ama bu eleştiri mektubunu yazan gence hak vermemek elde değil.
Hepimiz her fırsatta gençleri yüzeysellikle, kitap okumamakla, geleceğimize sahip çıkmamakla, ciddiyetsizlikle suçlayıp duruyoruz.
Ama aslında biz yetişkinler de kendimizi sorgulamalıyız.
Onlara düzgün bir gelecek, istedikleri gibi bir doğa, güvenecekleri bir ortam sunabiliyor muyuz? “Vatan millet sevgisi yok bunlarda” diye öfkeleniyoruz.
Ama onlara da içten içe hak vermemek elde değil.
Eleştiri oklarını en başta aileler olmak üzere tüm toplumumuza yöneltmeliyiz...