Evliliğim hapis gibi

Merhaba Güzin Hanım, ben 33 yaşında, 10 yıldır evli olan bir kadınım. Eşim benden 23 yaş büyük, biz aslında çok severek evlendik fakat zamanla her şey çok değişti. Bir süre sonra bana yaşattıkları, ilgisizliği, sevgisizliği, bencilliği yüzünden bu sevgi tükendi.

Bir kızım var 5 yaşında, onun için zoraki bir göreve dönüştü bu evlilik. Odalarımızı ayırdık, yıllardır ayrı yatıyoruz eşimle...

Ben zamanla daha da mutsuz, umutsuz biri olmaya başladım. Kızıma bunu hissettirmemek için de elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Dediğim gibi artık bu evlilik bana açık cezaevi hissi yaratma başladı.

Derken bir gün birisiyle tanıştım... O da evli bir adam, ama onun utangaç ve sakin tavırları beni çok etkiledi. Bana karşı ilgili davrandı, birçok yerde karşıma çıkmaya başladı. Ben de bunların tesadüf olmadığını düşündüm ona karşı hislerim oluşmaya başladı.

Derken bir gün dayanamayıp ona üstü kapalı olarak ve ne kadar yanlış bir şey yaptığımın bilincinde olarak, ondan etkilendiğimi yazdım.

O da bana benimle ilgili herhangi bir duygusunun olmadığını söyledi.

Ben bu sözler karşısında çok utandım, onun gözünde ne duruma düştüm, diye çok üzüldüm.

Hayatımda ilk defa böyle bir şey oldu ve ben ret cevabı alınca yerin dibine girdim. Ondan özür diledim. Sonra bir daha hiçbir şey yazmadım.

Bu utançla karşılaşmamak için özel bir çaba sarf ettim, fakat bir gün bana saçma sapan bir konu hakkında bir şeyler yazdı.

Tamamen irtibatı koparır diye düşünürken tekrar aklımın karışmasına sebep oldu.

Belki de benimle dalga geçiyor, egosunu tatmin etmeye çalışıyor.

“Ya da o da bana karşı dolu ama korkuyor” gibi sorular oluştu kafamda.

Ben bu utançla artık onu düşünmeyi bile yasaklamıştım kendime, ama yine de kendime engel olamıyorum.

Ne yapmam lazım hiç bilmiyorum, size bu yüzden yazıyorum. Onunla ilgili her detayı aklımdan silmek istiyorum ama yapamıyorum...

◊ Rumuz: Kendimi tanıyamıyorum

YANIT

Sevgili kızım, maalesef kendinden çok büyük, neredeyse baban yaşında, bir adamla evlenmişsin. Belki de bu adamın ikinci evliliği... Bilemiyorum, sadece tahmin tabii... Ya da yıllarca bekarlığa alışmış bir adammış bu.

Yine de her iki şıkta da eşinin bir süre sonra, senden uzaklaşması bana pek de normal gelmedi.

Hele bu kadar genç yaşta odalarınızın, yataklarınızın ayrılması hiç de normal değil.

İşte senin de bu ilgisizlik nedeniyle, genç bir kadın olarak bir başkasının yakınlığına ihtiyaç duymanı bir yere kadar anlayabiliyorum. Ayrıca şükür ki aranızda hiçbir şey geçmemiş...

Sonuçta bu adam da evliymiş baksana.

Sana gerçekten ilgi göstermiş bile olsa, ya da sen üzerine alınmış da olsan, her şekilde olmayacak ve acı verecek bir ilişki olurdu bu.

Şimdi sadece bu insanla flört aşamasına gelebilecek bir adım atmamış olmana şükretmelisin sadece.

Evli barklı bir adam sana ne verebilir, onu düşünmek, sana karşı hisleri olduğunu hayal etmek sana sadece zarar verir.

Madem eşinden bu kadar soğudun, anlattığın gibi, onunla evliliğin sana azap olmaya başlamış, lütfen ne olursun, pek çok kadının düştüğü şu yanlışa düşme.

“Kızım için katlanıyorum” diye yürütme bu evliliği...

Yoksa bir şekilde bu adam ya da bir başkası seni çok yakında cezbedecek ve yanlışa sürükleyecektir.

Sen genç bir kadınsın, sevgi ve ilgi ihtiyacı duyman çok doğal.

Bence küçük kızın, mutsuz ve acı çeken bir annenin yanında yaşamak yerine, birçok ayrılmış anne ve babanın çocuğu gibi, her iki ebeveyniyle de sık sık görüşmek şartıyla, daha mutlu bir ortamda büyümeyi hak ediyor.

Bunu acilen bir düşünmelisin kızım.