Evlenme teklifime aracı olur musun

Köşenizi sıkı takip eden okurlarınızdan biriyim. Genellikle sorunlarını sizinle paylaşan insanlara, değerli fikirleriniz ile yardımcı oluyorsunuz. Fakat ben bu defa bambaşka bir konu ile karşınızda olmak istiyorum. Benim de bir sorunum var, fakat benimki tatlı bir sorun. 4 ay önce tanışmış olduğum bir genç hanım ile evlenme kararı aldık. Bu yaşıma kadar kimseden bu denli bir sevgi görmedim. Kimseye de bu tarz bir sevgi vermedim. Hayatımdaki en doğru insanın, şu anda değer verdiğim ve evlenmek istediğim insan olduğundan eminim. Evlenmek istediğim, daha doğrusu aşık olduğum hayatımın geri kalan kısmını paylaşmak istediğim insanın ismi Z..a. Ancak aşkımın benden beklediği bir şey var. O da ona çok farklı, ileride çocuklarımız ile paylaşabileceğimiz bir şekilde evlenme teklifi etmem. Bunu nasıl yapacağımı çok düşündüm.

Bazı değişik fikirler aklıma gelse de en doğrusunun size başvurup, bana değerli köşenizde yer ayırmanız olduğuna karar verdim. Bu yazımı yayınlamanız ve teklifimi sütununuz aracılığıyla kendisine ulaştırmanız, ayrıca bu konudaki değerli yorumlarınızı yazmanızı da bekliyorum. Eğer siz ricamı kabul ederseniz; bayramdan sonraki hafta sonu ona evlenme teklifinde bulunacağım. Bana yardımcı olacağınıza olan inancım sonsuzdur. Bir gün aşkıma, "Bana sevgiyi anlatır mısın", diye sormuştum, aşkımın cevabını yazarak ona evlilik teklifinde bulunmak istiyorum: "Hani bir kelebek yakalarsın avucunun içinde, sonra bakmak istersin yaşıyor mu diye? Bıraksan kaçacak, sımsıkı tutsan ölecek... İşte öyle bir şey seni sevmek." Aşkım, tüm Güzin Abla okurlarının huzurunda sana sesleniyorum: Benimle evlenir misin?

Ablacığım yardımlarından dolayı çok teşekkür ediyorum. İnşallah düğünümüzde aramızda olursun; seni mutlaka davet edeceğim.

RUMUZ: KESİN ÖYLEDİR

Sevgili oğlum, evlenme teklifi için köşemi seçmenden elbette gurur duydum. Umarım böyle bir mutluluğa vesile olduğum için ilerde tatsızlıklar yaşamaz ve suçlamak için de beni seçmezsiniz. Bu işler belli mi olur?

Mutlu olmak için, birbirinizle uyumlu olun, birbirinize asla daha sonra pişman olacağınız sözler söylemeyin, sonuçta aynı yatağı ve aynı evi paylaştığınızı hiç unutmayın.

Nikáhınızı haber verirseniz sevinirim. Mutluluklar dilerim.

Kanser hastaları ve aileleri için bir site kurdum

Sevgili Güzin Abla, köşenizdeki kanserle ilgili yazınızı okudum. Öncelikle acil şifa diliyorum okurunuza. Ben de 2005 yılında 29 yaşındayken göğüs kanseriyle teşhis edildim. Mastektomi oldum ve tedavim hálá devam ediyor. Benim durumumda moralin, konuşmanın, bir şeyler paylaşmanın, desteğin ne kadar önemli olduğunu anladım ve bundan yola çıkarak kanserli hasta ve yakınlarına moral desteği olması açısından bir web sitesi kurdum; www.umitliyiz.com . Açılalı birkaç gün oluyor. Dileğim hiç kimsenin bu hastalığa yakalanmaması ama bu durumda olan kişilere de moral desteği sağlamak gerektiğine inanıyorum.

Web sitesine üye olanların çoğu çok şükür hasta değil ama öyle iyi niyetli insanlar ki, sırf hastalara ve yakınlarına destek olmak için üye olmuşlar. Çağımızın dev gibi büyüyen bu illeti ile savaşırken insanların en çok ihtiyaç duyduğu şey moral; ben de aynı şeyleri yaşayan biri olarak birbirimizin halinden en iyi biz anlarız diyorum. Eğer web sitemden köşenizde bahsederseniz, konuşacak birisini arayan kanser hastası ve yakınlarına daha çok ulaşabiliriz diye düşünüyorum. Umarım siz de aynı şekilde düşünüyorsunuzdur.

SERAP Y.

Yavrum, tabii ki senin gibi düşünüyorum. Allah sana da senin gibi binlerce gencecik kanser hastasına da yardımcı olsun. Ben en sevdiğim can arkadaşımı, bir yıl kadar önce kanserden kaybettim. Onun yaşadıkları ve bizlerin çaresizliği nedeniyle bu hastalığın ne demek olduğunu hemen hemen biliyorum. Bu başardığın çok güzel bir iş. Seni kutlarım. Aynı dertten muzdarip insanların bir araya gelmesi, deneyimlerini paylaşması ve yardımlaşması, birbirlerine umut aşılamaları kadar güzel bir şey olabilir mi? Senin sitenden, kendi sitemde de söz edeceğim.

Sevdiğimi, babamın yanında çalışıyor diye istemiyorlar

Benim de derdim var ve seninle paylaşmak, sana akıl danışmak istiyorum. Lütfen yaşamıma katkıda bulunacak bir şeyler söyle bana. Ablacığım, ben 22 yaşında bir genç kızım. Üniversite 3. sınıftayım. Abla ben birini seviyorum. Bu yüzden annem ve iki ablam bana tavır almış durumdalar. 7 aydır annem hariç ablamlar benimle hiçbir şekilde konuşmuyorlar. Sebep benim birini seviyor olmam. Sevdiğim kişi babamın yanında çalışıyor. Bu yüzden onu istemiyorlar. Aslında sevdiğim de üniversitede okuyor. Öğrenimine devam ediyor.

Kendi geçimini sağlamak için çalışmayı tercih etmiş ve aynı zamanda da okuyor. Bunun neresi ters, neresi ayıp bilmiyorum. Neden istemiyorlar onu da anlamıyorum. Ne ondan vazgeçebiliyorum ne de ailemden. Lütfen yardımcı ol bana. Ailemin benimle konuşmaması beni çok üzüyor. Çok arada kalıyorum. Ne olur bana akıl ver ablacığım. Ne yapmalıyım? Kime nasıl davranmalıyım? Hayat deneyimlerinden ve yaşadıklarından, yaşın gereği bilginden bana bir akıl verirsen, bana yardımcı olursan çok sevinirim. Cevabını merakla bekliyorum.

RUMUZ: ELİNİVER

Ailesinden destek alamayan ama okumak için, bir meslek sahibi olmak için çırpınan bir gencin, kendini geçindirmek, ailesine yük olmamak için çalışması kadar gurur duyulacak bir şey var mı? Ailen ona karşı tavır alacağına, onunla gurur duymalıydı. Senin de bu zamanda birbirinden şımarık ve sorumsuz pek çok gençten biri yerine, onun gibi bir genci seçmen, yine onlar açısından olumlu karşılanmalıydı. Ama sanırım, seninkilerin değer anlayışı bambaşka... Eminim, zengin bir aile çocuğunu tercih ederlerdi. Bence sevdiğine dört elle sarıl. Ailenin onu küçümsemesine, kalbini kırmalarına da izin verme. Sen güçlü bir kızsın, aşkına sahip çıkabilirsin...