Eşimi sevdiğim halde başka bir erkekle beraber oldum

Eşimi gerçekten çok seviyorum. Canımı verecek kadar... Ama ben çok kötü bir şey yaptım. Şimdi çok pişmanım. Birlikte çalıştığım bir erkek arkadaşımla beraber oldum. Çünkü benimle sadece bir macera yaşamak istemişti. Şimdi eşim bunu öğrenecek diye çok korkuyorum. Bir ara kendimi öldürmeyi bile düşündüm, ama karnımdaki bebeğe kıyamadım.

Aslında bebeğin de eşimden mi, yoksa o beraber olduğum kişiden mi olduğunu kesinlikle bilemiyorum. Şimdi DNA testi yaptırmayı düşünüyorum. Böylece kesin emin olabilirim. Yine de bu konuyu senden başka hiç kimseye açmadım. Birlikte olduğum kişi de bunu bilmiyor. Bir süre sonra doğum iznine çıkacağım. Patronlarım geri dönmemi istiyorlar. Ben de işimden çok memnunum. Ama beraber olduğum insanın da aynı yerde çalışması yüzünden sanırım işimi bırakacağım.

Şu anda ne yapacağımı kesin olarak bilmiyorum ve bana yardım edebilecek tek kişi sensin. Eşimin bu olayları öğrenip acı çekmesini istemiyorum. O çok hassas bir insandır ve bunu hak etmiyor. Ne yapmam gerekiyor?

n RUMUZ: SON PİŞMANLIK

Sanırım yaptığın hata yüzünden yeteri kadar acı çekmişsin ve çekiyorsun kızım. Şimdi yaptıklarının hata olduğunun farkındasın. Büyük bir pişmanlık içindesin. Ama en önemlisi eşinin kıymetini daha çok bilmişsin ve ona olan sevgini anlamışsın.

Dediğin gibi doğumdan sonra işyerine artık geri dönme ve bu olayı tümüyle kapat. Kafandan da, yüreğinden de çıkarmaya bak. Acının üzerine üzerine gitme ve bunalıma girme. Doğacak bebeğinin sağlıklı dünyaya gelmesi için de bu çok önemli. Test yaptırmak sana bir şey kazandırmaz. Sonuçta doğacak bebeğinin hiçbir günahı yok ve ne yazık ki o zarar görebilir.

Bundan sonra eşine daha bir dört elle sarıl. Eşinle ve doğacak o masum yavrunla mutlu olmaya çalış. Bundan sonra da kendini yalnızca evine, yuvana ve eşine, çocuğuna adamalısın. Bu gibi senin aklını çelmek isteyebilecek erkeklere karşı çok dikkatli olmalısın. Sanırım biraz saf bir kadınsın. Ama artık bu olayın sana iyi bir ders olduğunu düşünüyorum.

Baldızımla yıllarca gizli aşk yaşadım

Merhaba Güzin Abla, sana Almanya’dan yazıyorum. 13 yaşında evden kaçışımla başlayan hayat hikáyem oldukça dikkat çekici. Ancak en önemlisi, baldızımla yaşadığım sırlarla dolu aşk ilişkim...

Ben Türkiye’de sokaklardan hapishanelere, intihara kadar uzanan bir hayattan kurtulup Almanya’ya geldim. Burada işadamı oldum. Fakat baldızımla ilişkim geçen yıla kadar sürdü, dar bir alanda bizi bazı şüpheler dışında kimse fark etmedi.

Ama sonunda, aramızda büyük bir dram yaşandı ve bu beraberliğe son verdim. Yine de psikolojik bunalımdan hálá kurtulamadım. Onu uzun zamandır görmedim, görmek de istemiyorum, fakat bir türlü kendime gelemedim. Hikáye oldukça karışık, nasıl hareket etmem lazım? Hanımım her şeyi hissedip, anladığı halde bana hiçbir şey söylemedi. Bu duruma ne diyorsunuz?

n RUMUZ: BALDIZIM VE BEN

Yaşadığın acılar, hayatındaki zor dönemler sana böyle inanılmaz bir ihaneti yaşatma hakkını vermez sevgili okurum. Eşin eğer dediğin gibi bu durumun farkına varmışsa, kimbilir nasıl acılar içinde kıvranmıştır...

Üstelik yıllardır, kardeş gibi yakınında bulundurduğun baldızının yaşamını nasıl da mahvettiğinin farkında bile değilsin. Tabii o baldıza da şaşmamak elde değil, ama sonuçta ben yine de seni suçluyorum, bağışla beni. Bu inanılmaz öykünün sonucunda elde kalan ise, sen de dahil 3 kişilik muazzam bir acı ve mutsuzluk...

Bana bir şey söylemeden gidip başkasıyla evlendi

Sevgili ablacığım, ben 17 yaşında bir genç kızım. Ailem de oldukça kalabalıktır. Ama ben nedense son zamanlarda hiç kimseye tahammül edemez oldum. Küçük yaştan beri baba dayağı ile büyüdüm. Bilmem bu mu beni etkiledi...

Bir de 1,5 yıl boyunca arkadaşlık ettiğim bir genç vardı. Bana hiçbir şey söylemeden, haber bile vermeden, başkasıyla evleniverdi. Şu anda belki de bir bunalım geçiriyorum. Kimseyle konuşmak istemiyor, kimseyle görüşmüyorum. Hayattan hiç zevk almıyorum. Güzin Abla, lütfen bana yardım et. Ne olur bana akıl ver.

n RUMUZ: BABA DAYAĞI

Canım kızım, bir genç kızın, dünyada her şeyden çok güven duyması gereken kişiden, yani babasından sürekli dayak yemesi, ciddi bir ruhsal travma yaratır. 1,5 yıl boyunca sana yakın olan bir gencin böyle habersiz, ani evliliği de seni bir o kadar sarsmış olmalı. Ve bu da dünyaya ve insanlara karşı güvenini kaybetmene yol açmıştır. Bu genç yaşta böylesine bir bunalıma girmiş olman nedensiz değil.

Ancak güçlü olmalısın kızım, hayatta önce kendine güvenmelisin. Hiçbir zaman ölümü düşünmemelisin. Her ayağın tökezlediğinde, her zorlukta, her ihanette ölümü mü düşüneceksin?

Erkek arkadaşın ise zayıf karakterli biriymiş. Karşına geçip "Ben başkasıyla evleniyorum" diyecek yürekliliği gösterememiş. Onu unut gitsin... Belki de aile baskısıyla evlendi. Böylesine zayıf biriyle evlenseydin, zaten sen de mutlu olamazdın. Gençliğin senin en büyük gücün ve ilacındır, sakın unutma.