Eşim, ilk evliliğimden olan çocuklarımı istemiyor

Güzin Abla, ben ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 2 tane çocuğum var. Yeni eşimle 9 yıldır evliyiz. Ondan da 2 çocuğum oldu. Eşimle evlenmeden önce birbirimize şartlarımızı açıkladık. O çocuk istediğini söyledi. Ben de “Beni ilk evliliğimden olan çocuklarımdan mahrum etmeyeceksin” dedim.
Şu zamana kadar her yaz gidip çocuklarımı gördüm. Bana “Çocukların küçük, sen git gör. Büyüyünce onlar gelirler” demişti.
Geçen sene eve zorla kabul etti.
Geldiler, 2 hafta içinde biletlerini aldı ve gönderdi çocuklarımı.
Bu sene de, “Ne sen gideceksin ne de onlar gelecekler. Çok ısrar edersen inceldiği yerden kopsun” dedi.
Artık büyüdüklerini, bana ihtiyaçları kalmadığını söylüyor bu sefer.
Annem de destek çıkmadı, ayrılırken istemedi çocuklarımı.
Beni bile evine sığdıramadı. Mecburen 2’nci evliliği yaptım.
Şu an çok zor durumdayım.
Ne olur bana bir akıl verin.
Çocuklarımdan asla vazgeçmem...
Bir yandan da eşim çok inatçı biri, konuşarak düzelecek bir durum değil.
Rumuz: Kararsızım


YANIT
Sevgili kızım, senin için üzüldüm. İkinci evliliğini yaptığın bu adam, gerçekten acımasız davranıyor. Bir anneyi çocuklarından ayırmak mümkün mü? Sanırım çocukların bir akrabalarında kalıyorlar ya da velayetleri babalarında olmalı.
Ancak senin de tabii onları sık sık görme hakkın var. Yaz tatillerinde de iki hafta boyunca onlarla birlikte olmak en büyük hakkın.
Tabii bunu velayetin babalarında olduğunu varsayarak söylüyorum. Velayetleri sende ve bir akrabanda kalıyorlarsa, çocuklarının daha sık yanında olmaları gerekir.
Bu arada çocukların kaç yaşında olursa olsun, her zaman annelerine ihtiyaçları vardır. Sen evlenirken, eşine bu şartı koşmuşsun zaten. Sözünde durmuyorsa suçludur.
Sen ona iki evlat vermişsin ama senin daha önceki evliliğinden iki çocuğun daha var. Onları bir kenara atacak değilsin elbette.
Yine her zamanki gibi evlenip ayrılan çiftlerde en büyük acıyı çocukların çektiğini, onların hayatlarının hiç de kolay olmadığını düşündüm.
Büyükler bir şekilde yeniden hayatlarını kurabiliyor. Ama çocuklar ne yazık ki büyük sorunlarla karşılaşıyorlar. Ya anneden ya da babadan mahrum büyümek zorunda kalıyorlar.
“Eşim inatçı biridir” diyorsun ama sanırım onunla ciddi bir şekilde konuşmuyorsun. Ona evlenmeye hazırlandığınızda sana verdiği sözü hatırlatmalısın.
Biliyorum, durumun oldukça zor sevgili kızım. Diğer çocuklarını tercih etsen, bu evliliğinden olan çocuklarını terk edebilecek misin? Onlardan da asla vazgeçmem diyorsun. Çok da haklısın.
4 çocuğunu da alıp gidecek, sığınacak bir yerin yok anladığım kadarıyla. Annen ikisini bile istememişken, şimdi 4 çocukla kapısına gittiğinde seni kabul eder mi, bilemem.
Sanırım tek şansın eşini ikna etmeye çalışmak.
Onunla zıtlaşmaktan, kavga etmekten kaçın. Huyuna git, onun vicdanına, merhametine dokun ki hatasını anlasın. “Sen evlatlarından ayrı yapabilir miydin?” diyerek empati yapmasını sağlayabilirsin mesela... Başka çaren yok gibi görünüyor sevgili kızım.