Eşim Almanya’da mutlu olamadı

Almanya’ da yaşıyorum. Eşim Türkiye’de yaşıyordu. Kendisi akrabamdı; babamın amcasının oğlu. Biz çok zor günler geçirdik. 2 sene ayrı kaldık ve birbirimizi bu süre içerisinde hiç görmedik, fakat sürekli telefonlaşıyorduk. Fakat ayrılık bizi zorladığı kadar da güçlendirdi. Sevgimize sarıldık ve sabırla bu dönemin geçmesini bekledik.

Ailedeki herkes evlenme kararımızı duyduğunda sevindi ve bu yıl da çok güzel bir düğünle evlendik.Esimle birbirimizi çok seviyoruz, birbirimizi kırmamak için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz. Ben burada okuyup büyüdüğümden, pek hevesli olmasa da eşim Almanya’ya gelmeyi kabul etti. İkimiz de çalışıyoruz; kimseye muhtaç değiliz. Yalnız bizim bir sorunumuz var: Eşim buralara hala alışamadı, burada yaşamak ona çok zor geliyor. Almanya’da kendini kaybettiğini ve özgürlüğünü yitirdiğini düşünüyor.

Bu durum beni de çok rahatsız ediyor, onun üzülmesine, mutsuz olmasına dayanamıyorum, içim acıyor. Ona birkaç sene sonra Türkiye’ ye gidebileceğimizi, söyledim, fakat kendi yaşadıklarını benim de yaşamamdan korkuyor. Lütfen bana yardım edin, ne yapacağımı bilmiyorum, elim kolum bağlı, seyirci kalmak istemiyorum. n Rumuz:Yarem

Evet, eşin pek çoklarının yaşadığı sorunlarla karşı karşıya... Bırak tüm çocukluğunu ve gençliğini Türkiye’de geçirmiş bir genci... bana yazan birçok Almanya doğumlu gencin bile zaman zaman adaptasyon bozukluğu yaşadığını biliyorum. Bazen ülkemize gelmek, burada yaşamak istediklerini açık açık söylüyorlar.

Oradaki tüm özgürlüğe, maddi imkanlara, iş fırsatlarına, uygarlığa rağmen, Türkiye’de yaşamak isteyen gençlerin sayısı sanıldığından da fazla.

Belki de haklısın kızım, eğer iş imkanı bulabileceğinizden eminseniz, eşin ve sen burada aynı maddi olanaklara yakın fırsatları yakalayabilecekseniz, bir süre de sen onunla buraya gel.

Ancak eğer aynı olanaklara kavuşamazsanız, aranızda sürtüşme çıkabilir, sorunlar doğabilir. Bunu da unutmayın. Sevginiz bu sorunlara yenik düşmesin sonra da...

Sevdiğim şarkıcı, biliyorum ona ulaşmam çok zor

Merhaba Güzin Abla, çok başarılı buluyorum seni ve bütün güzel tavsiyelerin için çok teşekkürler. Benim sorunum şu: ben birini çok seviyorum ama kendisi bir şarkıcı ve ona ulaşmam belki de imkansız. Onun şarkılarını dinlediğimde ağlarım, resimlerine sürekli bakarım, sence bu anormal bir durum mu?...Eğer cevap yazarsan çok sevinirim. n Rumuz: Aşık

Hiç değilse gerçekçi bir bakış açın var olayaÖ.Bunun için seni kutlamalı. Çünkü bu tür aşklar genellikle çocuksu aşklardır ve sonuçta, platonik bir hayali aşktan öteye geçemiyor.

Ama bakıyorsun, belli de olmuyor, bazen bir genç kız öylesine inatla bu ünlü sanatçının eteğine yapışıyor ki, ender de olsa, emeline kavuşabiliyor.

Ünlüler arasında sıradan bir genç kızla, bazen de bir hayranıyla hayatını birleştirenler de olmuyor değil. Ama bu gerçekten çok zorÖve güzel bir hayal olarak kalıyor genelde.

Sevdiğim genç kötü bir kaza geçirmiş

Sevgili Güzin abla ben 15 yaşında bir kızım. Umutsuzluğumun nedenini anlatacağım; gece telefonum çaldı; telefonuma baktığımda erkek arkadaşımın numarasını gördüm; ama açtığımda bir kız sesi duydum. Arayan erkek arkadaşımın kuzeniydi. İlk başta sesi kötü geliyordu, sonra da lafı fazla uzatmadan. Bana çok sevdiğim erkek arkadaşımın trafik kazası geçirdiğini ve durumunun kritik olduğunu söyledi. Ben şoktaydım; bir sürü şey sormak istiyordum ama sesimi çıkaramıyordum.

Aslında hala şoktayım, nasıl olurdu da benim canım bir tanecik aşkım hastanede olurdu; durumu kötü olurdu. Hiç uyumadım, durmadan ağlıyorum. Yanında olamıyorum çünkü. Kaza Bodrum’da olmuş; o da Bodrum’da bir hastanede yatıyor. Hastanenin adını bile bilmiyorum, yanında olamıyorum.

Kuzeni gelişmelerden beni haberdar edeceğine söz verdi ama arayan yok, haber yok. Ben defalarca aradım onu ama ulaşamıyorum. Kalbim sıkışıyor, dayanamıyorum artık. Tüm haberleri izledim, gazeteleri okudum ama hiçbir gazete bu kazadan bahsetmiyor. Sizce aileme söyleyip Bodrum’a gitmeye ikna etsem mi? Ki izin vereceklerini pek sanmıyorum, ama başka çarem de yok.Sizce ne yapmalıyım. n Rumuz: Umutsuz

Kızım bu durum bana pek garip geldi. O Kuzen sana kötü bir şaka yapmasın sakın? Eğer olay gerçekse, Bodrum’da ancak birkaç hastane varÖ Araştır, bul, telefonlarını öğrenÖ sevdiğinin adını söyleyip, orada yatan böyle bir yaralı var mı, anlaÖ Hemen aklına kötü şeyler getirmeÖ Allah korusunÖonu sevdiklerine bağışlasın. Ama baktın, olay gerçekÖ Yanına gitmek, onun bu kötü günlerinde yanında olmak elbette ki hakkın. Ama tabii yanında bir büyüğün olması şartıyla. Bunun için aileni ikna etmelisin.

Şerefcan Engin bulundu ama...

Şerefcan Engin 7 Nisan 2006 tarihinde Çanakkale Şehitliğinde, Kabatepe dinlenme tesislerinden, ailesinin yanından kaçırıldı, çalındı ve ancak birkaç gün önce İçerenköy’de bir evde bulundu. Güzin abla, anlayamıyorum bu kayıp çocuklar konusuyla neden gazeteler hiç ilgilenmiyor?

Bizler aşağıda belirttiğimiz sitede, kayıp çocuklar ve Şerefcan’ımız için uzun süredir destek arayan ama birbirini tanımayan insanlarız. Amacımız Türkiye’ye Şerefcan’ın yaşadıklarını unutturmamak. Artık çocuklarımızla sokakta gönül rahatlığı ile gezemeyecek miyiz? Türkiye’nin geleceği olan evlatlarımız geleceğimizi yok etmek isteyen canilerin elinde mi büyüyecek? Hayır; Türkiye bu kadar güvensiz bir yer olmamalı. Giderek artan bu çocuk kaçırma olayları hiç kimseyi endişelendirmiyor mu?

Neden bu çok ciddi kaçırma olaylarının kökeni araştırılmıyor. Umarım Şeref can son olur, bir daha hiç kimsenin canı yanmaz. Gazetedeki köşene bu konuyu taşımalısın. n Nur Acar http://forum.donanimhaber.com/m_7239345/mpage_94/key%3Feref/tm.htm