Bana “Ben buyum, işine gelirse” dedi ve ayrıldık

Sonunda “Ben buyum, işine gelirse” dedi ve ayrıldık. Şimdi annemle babam onunla evlenmem için bana baskı yapıyor.

Sevgili Güzin Abla, ben 19 yaşında bir genç kızım. Yurtdışında yaşıyorum. Beş yıl evvel ailemle Türkiye’de tatil yaptım. O tatil sırasında teyzemle eşi beni oğullarına istedi. Annem ve babam da olumlu bakıyordu bu duruma aslında ama hem ailenin en küçük kızı olduğumdan, hem de ailede henüz kimse evlenmediğinden “hayır” dediler.
O zaman küçüktüm, ben de istemiyordum evlenmeyi ama öyle müthiş bir baskı uyguladılar ki, ister istemez beni yönlendirdiler. Sonunda “olsun varsın, hiç değilse tanıdığımız biri” dedim...
Beni sevdiğini söyleyen o genç, biz evimize döndüğümüzde, benimle hiç ilgilenmedi. Ne bir mesaj attı ne bir telefon açtı.
Birkaç kez daha Türkiye’ye gidip geldik. Sonunda bana sorduklarında, “Artık istemiyorum, çünkü ‘evet’ dediğimde benimle hiç ilgilenmediniz” dedim ve reddettim. Bu arada annemle ve babamla çok kavga ettik. Teyze tarafımda da benim ‘dönek olduğum’ konuşuluyordu.
Aradan yıllar geçti, ben teyzemlerle bu konuyu yeniden konuşmak istedim. Çünkü başımızdan çok kötü olaylar geçmişti ve ben annemle babamı biraz olsun mutlu etmek istiyordum. Babam hastaydı ve onun mutlu olması benim için çok önemliydi.
Teyzemin oğluyla da konuştum, sordum “Yeniden var mısın” diye. Açık açık da söyledim, “Ben senden sevgi, şefkat bekliyorum. Sana karşı pek fazla bir şey hissetmiyorum ama bunu geliştirmek senin elinde” dedim. Kabul etti.
Görüşmeye başladık. Başlarda her şey iyi gidiyordu. Sonra tartışmalar başladı. Ben hep alttan aldım. Ama ben ona ısındıkça o benden uzaklaştı. Nedenini sordum, hiç oralı olmadı. En sonunda da “Ben buyum, işine gelirse” dedi ve ayrıldık.
Şimdi annemle babam bana baskı yaparak, artık onunla evlenmeyi kabul etmemi istiyorlar. Peki ya benim kırılan kalbim, benim duygularım, gururum ne olacak? Maalesef annem ve babam bana değil de ona güveniyorlar.
Sizden acilen yardım bekliyorum, yoksa evi terk etmeyi düşünüyorum. Bunalıma girdim, herkese, her şeye kızıyorum.
Buradan yurtdışında yaşayan anne ve babalara sesleniyorum; lütfen çocuklarınıza güvenin, başkalarına karşı onları haksız bile olsalar koruyun, kollayın.
İstemedikleri bir şeyi zorla yaptırmayın. Sonuçta mutsuz oluyorlar. Bırakın da çocuklarınız çevrelerinden sevdikleri gençlerle evlensinler. Çünkü o gençler de gurbetin ne demek olduğunu biliyorlar ve evlenecekleri kişinin dilinden anlıyorlar.
O kadar mektubun arasında benimki belki kaybolup gidecek ama okuyup da yayınlarsan çok sevinirim ablacığım. Belki annemle babam da yazdıklarımı görür, beni anlarlar. Köşeni onlar da takip ediyor çünkü...
? Rumuz: BENİM DE
SESİMİ DUYUN

Sevgili kızım, sanma ki anne-babalar sadece yurtdışında çocuklarına kendi istedikleriyle evlenmeleri için baskı yapıyorlar. Bu, ana vatanda da böyle.
Gençleri okumaları için teşvik etseler de, bir meslek sahibi olmasından gurur duysalar da, yine aynı şekilde akrabalarıyla ya da yakın köyden birileriyle evlendirmek için baskı uyguluyorlar. Bu gerçekten akıl almaz bir şey...
Hele de tıp dünyası akraba evliliklerinin sakıncaları konusunda sürekli uyarıda bulunmasına rağmen... Siz gençler bu durumla mücadele etmeli, onlara karşı koymalısınız.

Babam beni kız lisesine göndermek istiyor

Güzin ablacığım, ortaokulu yeni bitirdim. Öğretmen lisesi ve Anadolu lisesini kazanmış olmama rağmen, babam beni özel bir okula göndermek istiyor, hem de bir kız lisesine.
Ben kız lisesine gitmek zorunda olmaktan utanıyorum, ne yapabilirim?
? RUMUZ: Lİselİ kız

Tüm dünyada artık kız liseleri çoktan tarihe karışmışken, benim o tutucu ve disiplinli, ağır başlı okulum Notre Dame de Sion bile uzun zaman önce karma lise olmuşken (benim dönemimde erkek sinek bile giremezdi), kız okullarına geri dönüş düşüncesine gerçekten akıl erdiremiyorum. Bu nasıl bir çağdışı zihniyet, anlayamıyorum. Babanı kararından vazgeçirmeye çalış, zor olsa da mutlaka bunun bir yolunu bulacaksın kızım...