Annesini kaybetti benden uzaklaştı

Merhaba Güzin Abla, sana sevdiğimle ilgili sorunu anlatmak istiyorum.

Biz 4 aydır konuşuyoruz ama aramızda mesafeler var. Ben yurtdışında yaşıyorum, o ise kendi memleketinde... Başta her şey çok iyiydi. Ama askerdeyken annesini kaybetti. Annesini kaybedince içine kapandı.

Acısını paylaşmadı benimle.

Cenazeden sonra tekrar askere gitti. Aramızda soğukluk oldu ve bir daha da konuşamadık. Bazen bakıyorum, internette çevrim içi oluyor, bana hiç mesaj atmıyor.

Ona açıkça sordum “Neden böyle yapıyorsun” diye.

Bana “Arkadaşımla konuşuyorum” dedi.

Biliyorum, yaşadığı kolay değil. Annesini kaybetmek elbette çok zor. Ama alındığım şu ki, bu kötü günlerini neden benimle paylaşmıyor?

Ne yapacağımı bilmiyorum.

Biliyorum, askerlikte de bazı sıkıntıları var, bana bunu anlatmıştı. Ama anlayamıyorum, insan hiç mi yazmaz?

“Zorlamayayım konuşmak istemiyorsan” dedim. “Yok konuşmak istiyorum” dedi ama haftalardır ne yazıyor, ne de soruyor. Ben mi yazmalıyım, üzerine düşmem mi lazım? Onunla beraber ağladım, onun yanında olmayı çok istedim. İyi olması için elimden geleni yaptım. Ama o üzüntüsünü hiçbir zaman göstermedi bana.

Ama insan anlar abla, ben göstermese de ne zaman kötü olduğunu anladım.

Zaten cenaze zamanında da böyle olmuştu, 2 gün konuşmamıştık, hep susmuştu.

 Ortak arkadaşlarımız var, onlara da aynısını yapmış. Yani arkadaşlarım yazmış ama cevap vermemiş. Hâlâ içine kapanık...

Ben nasıl yardım ederim, yanında dururum bilmiyorum Güzin Abla.

O annesini kaybedince ben psikoloğa gitmiştim. Ağlayarak durumu anlattım. Psikolog bana bu tür kayıplar karşısında insanda değişikliklerin olabileceğini söyledi. Ve şu an eskiye göre çok daha içine kapanık. Ne yapmalıyım?

◊ Rumuz: Zor günler

YANIT

Sevgili kızım, Allah kimseye vermesin, genç yaşta annesini kaybetmek insanı elbette çok sarsar. Bir de annesinin vefatında yanında olamamış, askerdeymiş. Bu onu daha fazla sarsmıştır.
Psikolog elbette çok doğru söylemiş. İnsan hayatta böyle kayıplar karşısında ani ruhsal değişiklikler yaşayabilir.
Belki hiç kimseyle görüşmek istemiyor, kimsenin onun derdini ve acısını yaşamasını istemiyor.
Elbette sen de söylüyorsun, “Ortak arkadaşlarımız var, onlara da aynısını yapmış” diye. Bu normal bir durum.
Erkekler özellikle böyle durumlarda kimseye zayıf görünmek istemiyor. O “erkek güçlüdür” imajını kaybetmekten korkuyor... Bir de üstelik böyle bir acının ardından tekrar asker ocağına dönmek zorunda kalmış. Askerlikte sorunlar yaşadığını da söylemiş sana.
Kolay değil, anlayış göstermelisin güzel kızım. O yazmıyorsa sen ona yaz.
Ona sevgini, şefkatini belli edecek şekilde güzel ve acısını hafifletecek mesajlar at.
Ondan cevap gelmese de yazmaya devam et.
Elbette düzelecektir.
Sana ve arkadaşlarına ihtiyacı olduğunu anlayacaktır.
Biraz anlayışlı ol, biraz sabret. Kendini onun yerine koy, anlayacaksın...
Sana konuşmak istemiyorum dememiş ki. Sen yazmaya devam et.
Bu da geçecek göreceksin...