Ailemi dinlemedim evlendim

Güzin Abla, 11 yıldır tanıdığım biriyle 6 yıldır ilişkim vardı. Ama ailem sevdiğim adamı istemedi.
Ben avukatım. Sevdiğim kişi ise muhasebeci.
Ailem, hatta akrabalarım onu her fırsatta aşağıladı ve bana layık görmedi. Oysa o harika biri ve ben onunla çok mutluyum. Ne kadar uğraştıysam ailemi ikna edemedim.
Sürekli isteklerimi yok saydılar. Onların rızası olmadan evlenemem sandılar. Ama ben onları dinlemedim ve 1.5 ay kadar önce evlendim.
Düğünüme ailemden ve akrabalarımdan kimse gelmedi.
Beni hainlikle, hatta namussuzlukla suçladılar. Ailem hâlâ benimle görüşmüyor.
Aslında ben de onlara çok kırgınım. Beni yalnız bıraktıkları için onları affedemiyorum.
İnsanın ailesi her koşulda yanında olmaz mı? Maddiyat karakterin önüne geçecek kadar önemli mi?
Eşime baktığımda ne kadar doğru bir karar verdiğimi düşünsem de ailemi düşündükçe üzülüyorum. Sence hata mı yaptım?

Niye hata yapmış olacaksın ki kızım? Şu anda evlendiğin adamla mutsuz musun, evlendiğin için pişman mısın?
Mesleğini eline almış, hiç kimseye muhtaç olmayan, akıllı, ayakları üzerinde duran bir genç kadınsın.
Ailenin bu kadar direnmesine bir anlam veremiyorum.
İşsiz güçsüz bir genç mi, serserinin teki mi ki bu adam?
Hayır.
Onun da doğru düzgün mesleği var, kendi ekmeğini kazanabilen bir adam.
Bugüne kadar seni hiç üzmemiş, kırmamış.
Hatta ailenin bunca zamandır onu istememesi karşısında kırılıp, onur meselesi yapıp,
“Aileni de seni de istemiyorum artık” deyip çekip gitmemiş.
Sana olan sevgisi ağır basmış.
Demek ki seni gerçekten seviyormuş. Bunu hiç aklından çıkarma.
Ailene gelince...
Elbet bir gün bu yaptıklarının anlamsızlığının farkına varacaklar, senin mutluluğunu görüp pişman olacaklar.
Bu yüzden üzülme kızım, eminim her şey yoluna girecektir.

Duygularım çok yoğun

Abla, ben 21 yaşındayım. Bugüne kadar hiç kimseyle çıkmadım. Aslında muhafazakâr biriyim. Ama kimseyle çıkmamamın dış görünüşüm, ergenlik stresi ve çok seçici biri olmam gibi sebepleri var.
Bu arada Facebook’ta 19 yaşındaki biri bana mesaj atmış. Bu gibi mesajlara asla cevap vermem ama onun fotoğrafını görünce gerçekten etkilendim.
Bir süre yazışacak, daha sonra onu reddedip yoluma devam edecektim.
Ama iki kez reddedip, ona tekrar geri döndüm.
Kendisi yaşça benden küçük. Aklım “onunla olmaz” diyor ama birine karşı hiç bu kadar yoğun duygular beslememiştim. Onda hayatımı birleştireceğim bir erkekte olmasını istediğim temel kriterler yok ama yine de aklımdan çıkmıyor.
O benim gibi muhafazakâr değil. İşi ve yaşam tarzı benden çok farklı. Ne yapmalıyım Güzin Abla?

Sevgili kızım, bu gençle ilgili kafanda olumsuz birtakım düşünceler var ki, onu iki kez reddetmişsin.
Sonuçta bu genç öyle aşırı duygular besleyeceğin koşullara sahip değil bana kalırsa. Hem senden küçük, hem de senin hayat ve düşünce tarzın ondan çok farklıymış.
Sadece Facebook’ta yazıştığın birini hayatının odak noktası haline getirmemelisin.
Bana kalırsa da bu arkadaşlık yürümez.
Anladığım kadarıyla bu yazışmaların çok uzun bir geçmişi de yok.
Eğer gerçekten hayatına ciddi birini sokmak, onunla evliliğe doğru yol almak istiyorsan, Facebook ya da internetin herhangi bir bölümünden edineceğin arkadaş beklentini karşılamaz.
Gerçek yaşama dönmelisin. Çevrenden arkadaşlar edinmelisin.
Bana eğitimine devam etmiyormuşsun gibi geldi.
Eğer bu düşüncem doğruysa çalışıyor olmalısın. Çalışmıyorsan bir kursa, bir derneğe, kısacası bir grup içine girmelisin. Yoksa böyle bilgisayar başında boş günler geçirir, boş hayaller peşinde koşar durursun.