Acaba hamile miyim

Sevgili Güzin Abla, ben 19 yaşında bir genç kızım. Üniversiteye gidiyorum, şu ana kadar birkaç erkek arkadaşım oldu.
Ancak tek gerçek beraberliği okulumda yeni tanıdığım bir erkek arkadaşımla yaşadım. Kendisi 20 yaşında... Ona hiç kimseye hissetmediğim kadar büyük bir sevgi duydum.
Onun da beni sevdiğine inandım, güvendim. Duygusal yakınlaşmamız sonucu, beraber olmaya karar verdik. İlk cinsel ilişkimizi 3 ay önce yaşadık.
Ama o günden bu yana hiç adet olmadım. Bu ilişki sırasında ben herhangi bir şekilde korunmadım. Ama o korunduğunu söyledi. Zaten o günden sonra da birkaç kez daha beraber olmayı sürdürdük.
Şimdi adet olamamak beni korkutuyor. Acaba hamile olabilir miyim? Eczaneden alınan o hamilelik testleri gerçek sonucu veriyor mu? Yoksa doktora mı gitmeliyim?
Doktora gitmekten çok çekiniyorum aslında. Sevdiğim genç hamileysem, benimle evlenmeyi düşünüyor. Ona ne derecede güvenebilirim?
Sizce ne yapmalıyım?
Rumuz: Korkuyorum

YANIT

Ah benim güzel kızım, hem ilişki kurmaya karar verdik diyorsun, hem de hiçbir önlem almıyor, bu konuda hiç bilgilenmeden sevdiğin adamla birlikte oluyorsun.
Şu anda belki de üç aylık hamilesin. Eğer doğru dürüst korunmadan birlikte oluyorsanız, hamile kalmamış olman bir mucize.
O genç de senin yaşlarında ve sanırım cinsellik konusunda senin kadar tecrübesiz ve bilgisiz. Onun korunması ne kadar mümkün olabilir, doğrusu kuşkuluyum...
Aslında onun sorumluluklarının bilincinde, seninle evlenmeye hazır olması çok iyi ama, bu kadar genç yaşta evlenip, çocuk sahibi olmakla tüm geleceğinizi altüst edeceksiniz... Ama sanırım artık başka çare de yok.
Böyle bir hatanın sonuçlarına katlanmak zorundasınız.
O gençle fazla beklemeden, apar topar evlenmen gerekecek. Henüz üniversite öğrencisi bir gencin işsiz güçsüz oluşu, bir de aileye katılacak bebeğin yaratacağı zorluklarla bu evlilik nasıl yürür, bilemiyorum.
Ailelerinizin bu konuda nasıl bir tepki vereceğinden de endişeliyim.
Umarım anlayışlı ailelere sahipsinizdir. Çünkü bütün iş onlarda bitiyor.
Size her yönden destek olmayı kabul ederlerse, çok iyi. O zaman zor da olsa, eğitiminizi tamamlar, doğru düzgün bir meslek edinir, bebeğinizle yaşamınıza bir yön verebilirsiniz.
Çok genç yaşta bir çocuk sahibi olmak, aile kurmak gerçekten çok ciddi sorumluluk ister.
Şimdi hemen eczaneden bir gebelik testi alıp hamile olup olmadığını öğrenmelisin. Bu testler hemen hemen kesin sonuç veriyor.
Eğer hamileysen, durumu ailelerinize açmanız gerekiyor. Ama önce bir kadın doğum uzmanına başvurmalısın.
Bunda korkacak, çekinecek bir şey yok. Zaten hamileysen, sık sık doktora kontrole gideceksin. Bütün duam, ailelerinizin size destek verebilecek yapıda olgun ve anlayışlı insanlar olması.

Ailem artık köpeklerimi istemiyor

Sevgili Güzin Abla, ben Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Önlisans Radyo ve Televizyon Bölümü 2. sınıf öğrencisiyim. Bu yıl eğitimimi 4 yıla tamamlamak için sınava gireceğim. Benim 3 tane Terrier cinsi köpeğim var.
Ancak 8 yıldır dişimi tırnağıma taktığım, yıllarca hiç üşenmeden, bıkmadan pisliğini temizleyip baktığım, başına bir iş gelmesin diye gezdirmekten bile korktuğum, yıllarca sırf onun karnını doyurmak için sırtımda mama çuvalları taşıdığım köpeklerimi ailem artık istemiyor.
Zaten son 5 yıldır onların bütün ihtiyaçlarını tek başıma gideriyordum. “8 yıldır sabrettik artık ver şu köpekleri birilerine” diyorlar.
Ben bu laflarından bıktım usandım. İlk başta sadece Pamuk vardı, sonra onu çiftleştirdim, 2 tane daha oldu. Onları da annesinden ayırmaya kıyamadım, kimselere veremedim.
Şimdi pamuğu çiftleştirdiğime çok pişmanım.
Ailem köpeklerle ilgili bütün sorumluluğu sadece benim üzerime yükledi, hepsine tek başıma sadece ben bakıyorum.
Bundan dolayı işim çok zor. Şimdi imtihan sonrası eğer bir yeri kazanırsam, oraya giderken gözüm arkada kalacak çünkü biliyorum, ailem bakmaz onlara.
Onları yanımda götürsem ekonomik özgürlüğüm yok, evinde köpek beslememe izin veren ev sahibi zor bulurum. Bulsam bile tek başıma bir eve çıkmak zorunda kalırım çünkü birkaç kişi ile eve çıktığımızda mutlaka sorunlar olacaktır.
Bazen sınavı kazanmaktan bile korkuyorum bu yüzden içimdeki sıkıntı hiç geçmiyor.
Ne olur bu konuda bana bir akıl verin.
Ben bıktım artık sürekli bu konuda ailemle kavga etmekten. Ailem bana sırtını döndüğü anda, tek dostlarımın bu köpekler olduğunu anlamıştım ne yazık ki... Rumuz: Oğuzhan

YANIT

Sevgili oğlum, hani insanın ev sahibi, apartman yöneticisi, site komşuları köpeklerini istemez, olay çıkarırlar da, insanın ailesi, köpeklerine bu kadar düşkün olduğunu bildikleri halde çocuklarına bu acıyı çektirir mi?
Seni o kadar iyi anlıyorum ki, insan canı gibi sevdiği, hiç kıyamadığı, başkasına bile emanet edemediği hayvancıklarını sokağa terk edebilir mi hiç?
Annen baban neden sana bu kötülüğü yapıyorlar, onlara karşı mı çıktın? İstemedikleri bir şey mi yaptın...
Sonuçta sorun sadece senin 4 yıllık üniversiteyi kazanıp, belirli bir yere yerleştirilmen değil.
Diyelim ki, şansın yaver gitti ve evinin bulunduğu şehirde bir üniversiteye girdin.
Ama ailen eğer köpeklerini göndermeye kararlıysa, sen yakınlarda da olsan, bunu yapacaklardır.
Senin mutlaka aileni ikna etmen, bu köpeklerin senin için hayati değeri olduğunu ailene anlatabilmen gerekiyor.
Seni üzmek istemeyeceklerdir, eminim.