×
7 sene önce bir adama âşık oldum. Ayrılıklarla beraber 1 seneye yakın birlikte olduk... Son ayrılığın ardından senelerce hiç konuşmadık.
Uzun zaman sonra arkadaşım vesilesiyle bir araya geldik. Ben belki yeniden başlarız düşüncesindeyken, o “nişanlanıyorum” dedi.
Zaten beni hiç sevmedi ve hiç değer vermedi. Benim ne hissedeceğimi düşünmeden suratıma nişanlanacağını söyledi. Günlerce ağladım ve o günden sonra da hiç konuşmadım.
Evlenmeden 1 buçuk ay önce, görüşmek istediğini mesaj attı. Ben de bir umut, “Belki evlenmez, vazgeçer” diye düşündüm. Hatta istemeyerek onunla birlikte bile oldum ve ilkimi yaşadım.
Fakat bunun da bir değeri olmadı. Arkasına bile bakmadan çekti gitti ve üstelik doğum günümde evlendi. Oysa “Onu sevmiyorum, evlenmek istemiyorum” diyordu.
Çok mutlu fotoğraflar çektirmişler. Hatta o kadar mutlu ki sanki huzur bulmuş gibi. İçimden, “Bu mu evlenmek istemeyen, sevmeyen adam? Kendimi ziyan ettiğim adam...” dedim. Tahmin edeceğiniz gibi çıldırdım, sinir krizleri geçirdim.
Şimdi de psikiyatriste gidiyorum ama ilaçlar da fayda etmiyor.
Bu sırrımı mutlaka birine anlatmalıyım rahatlamak için... Bu da siz olacaksınız çünkü sizin tarafsız, dürüst ve şefkatli biri olduğunuza inanıyorum.
Aradan yıllar geçtiği halde, aklımdan çıkmıyor ve vicdanımı zorluyor. Evli bir kadınım. Eşimi seviyorum, ondan çok da memnunum, beni sever, sayar, kollar... Ama uzun yıllardır evliyiz ve aramızda heyecan kalmamıştı.
Çalışıyorum, bir işyeri sahibiyim. Eşimin de benim de kazancımız yerinde. Ne yazık ki çocuğumuz olmadı.
Önceleri doktor doktor dolaştık ama sonunda bunu kabul ettik. Ama işte bu doktor doktor dolaştığımız sırada...
Bir hastanede bir röntgen uzmanıyla tanıştım. Adamı görünce anında vuruldum. Sanırım bu duygular karşılıklıydı. Raporumu vermek bahanesiyle özel telefonumdan beni aradığında, bunu hissettim.
Biraz konuştuk, bir kahve içimlik buluşmaya karar verdik...
Ve tahmin edeceğiniz gibi bir süre sonra kendimizi birbirimizin kollarında bulduk.
Ona çılgın gibi âşık olmuştum, o da bana. Dünyayı unutmuştuk, hiç kimse umurumuzda değildi. Sonuçta o da evliydi ve iki çocuk babasıydı. Artık düzenli olarak buluşuyor, birlikte bulutlarda yaşıyorduk...
Güzin Abla, eşimle 7 yıldır beraberiz. 1 yıldan beri de evliyiz. Çok mutluyduk. Ya da ben öyle sanıyormuşum...
2 hafta önce eşimin telefonunda ailece görüştüğümüz, benim üniversiteden en yakın, hatta oda arkadaşım olan bir kişiyle cinsel içerikli mesajlaşmalarını yakaladım.
Dünya başıma yıkıldı ve evde kıyamet koptu. Bu süre içinde kendisini asla savunmadı. Ancak çekip gitmeme izin vermedi. Çok pişman olduğunu, neden böyle bir şey yaptığını bilmediğini, baştan sona saçmalık olduğunu söyledi.
Anlattığına göre sadece yazışmışlar, aralarında kesinlikle bir fiziksel yakınlaşma olmamış.
Hâlâ aynı evi paylaşmaya devam ediyoruz. Ama bu olayı yakaladığım günden beri üzerime titriyor, “Sana bunları unutturacağım, her şey normale dönecek” diyor.
Pişmanlığını hissettiriyor aslında. Ben de ne düşüneceğimi bilemiyorum. Çok soğudum ondan, o günden beri hiçbir şeyine tahammül edemiyorum, sürekli kötü davranıyorum.
O ise aksine bana karşı çok sabırlı, eskiye oranla aşırı ilgili. Ama bana her hareketi batıyor. Bazen unutur gibi oluyorum ama erkeklik gururuma yediremiyorum.
Bazen bir an eskisi gibi sevgi dolu oluyoruz ama ben mutlu olduğumuzu hissettiğim o anda yine sinirleniyorum, ona iyi davrandığım için kendimi suçluyorum.
Selam Güzin Abla, bekar bir genç kızım... Karşıma boşanma aşamasında olan bir adam çıktı. Eşiyle anlaşamadıkları için anlaşmalı boşanmak istemişler. Ama pandemi dolayısıyla mahkeme uzamış. Kendisi de benden 10 yaş büyük.
Aynı yerlerde oturuyoruz. Bir süre yazıştık, konuştuk. Bana âşık olduğunu söyledi. Her an beni çok seveceğini de dile getirdi.
Birkaç kez de buluştuk, görüştük. Kanım kaynadı ona... Gerçekten de ruhumuz uyuşuyor. Ama işte çocuklu biri kendisi.
Çocukları ise şu an eşinde. Boşanınca da eski eşinde kalacaklarmış. Ama içimde hep kötü bir his var. Onun geçmişini nasıl unutabilirim ya da nasıl görmezden gelebilirim!
İlişkimiz evliliğe kadar gitse durum ne olur? İleride çocukları yüzünden aramıza soğukluk girer mi? Benim bekar olmam, onun ise çocuklu ve dul biri olması herhangi bir sorun yaratır mı?
Ailem ve arkadaşlarımın ne diyeceklerini çok düşünüyorum. Fakat onunlayken de çok mutluyum. Kafam çok karışık. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Bir yandan şöyle düşünüyorum: “Benden olgun biri sonuçta başından bir evlilik geçmiş. Neyin ne olduğunu biliyor... Beni üzmez, kırmaz...”
Yine de emin olamıyorum.
Bundan yaklaşık 4 buçuk yıl evvel bir evlilik geçirdim. Fakat eşim olacak kişi, Doğu’dan Batı’ya tayin olmak için beni kullanmış. Bunu öğrenince beraberliğimiz yürümedi.
5 ay sonra hemen boşanma kararı alıp boşandık. Ama insanlara güvenim yerle bir oldu.
Aradan yıllar geçti... Ne kadar evlenmeye olumlu bakmasam da yeni birini hayatıma almaya karar verdim. Aynı işyerinde çalıştığım, hep abi dediğim biri vardı. Kendisi bana açılınca “deneyeyim” dedim.
Aramızda 7 yaş fark var.
Onun geçmişinde birçok sevgilisi olmuş.
Cinsel birliktelikleri de olmuş ve yabancı bir kadınla 6 ay birlikte yaşamış.
Muhafazakâr biriyim ve bunlar kabulleneceğim şeyler değil. Ama “her insan hata yapar” diyerek göz yumdum.
Ben, bu adamı sevmeye başladım...
Merhaba Güzin Abla, ben evli, 1 çocuk annesiyim. Eşimle nişanlıyken onu sevmediğimi söyledim. Ama eşim ısrarla beni sevdiğini söyledi ve vazgeçmedi.
Şu an evliyiz ve sürekli kavga ediyoruz. Hiçbir zaman yanımda olmadı, beni ailesine karşı hiç savunmadı ve hep yargıladı. Evliliğimiz boyunca, eski sevgilimi başıma kaktı.
Akrabamız olan eski sevgilim, nişanlıyken kaçmamızı istedi ama cesaret edip onunla gitmedim.
Onu çok sevmeme rağmen ailemin, üzülmesini istemedim.
Eşimin ailesinin bedduasının bizi mutsuz edeceğini düşündüm.
Onu sevsem de eşimle evlenmek zorunda kaldım.
Eşim de kendisini istemediğimi biliyor ve “Aklın, kalbin hâlâ onda. Ruhun benimle değil” diyor.
Eşimle yataklarımız ayrı.
Merhaba Güzin Abla, sevgilimle uzun yıllardır beraberdik. Sonra onu askere uğurladım. Başlarda her şey güzeldi... Ancak askerliğin sonlarına doğru değişmeye başladı, sanki benden uzaklaştı...
Askerden döndükten sonra ise sorun çözülmüş gibiydi...
Bana yanındayken çok güzel davranıyordu ama ayrılınca benimle mesajlaşmak yerine sosyal mecralara takılmayı tercih ediyordu. “Neden konuşmuyoruz” diye sorunca “Konuşacak bir şey yok ki... Konu yok” deyip geçiştiriyordu.
Askerden geldikten kısa bir süre sonra yoğun ve yorucu bir işe de girdi. Haliyle daha az konuşmaya başladık. Onu çok kıskanıyordum...
Sonra nişanlandık o süre boyunca o kadar ilgiliydi ki... Ama ne olduysa oldu yine soğuk davranmaya başladı.
Bunu ona söylediğimde, “İşe gidiyorum, yorgun oluyorum” diyor. Onu dinlediğimde anlayıp hak veriyorum. Ama bir süre sonra, tekrar bana zaman ayırmıyor diye düşünüp, kendimi kötü hissediyorum.
Askerden döneli 6 ay oldu. Acaba hâlâ normal hayata alışmaya mı çalışıyor? Çünkü beni sevdiğini biliyorum ama bazen kendimi o kadar kötü hissedip çıkmaza giriyorum ki...
Artık bana daha fazla zaman ayırmaya çalışıyor, geliyor görüşüyoruz. Ama yine de içim rahat değil. Abla nasıl davranmalıyım bilmiyorum...
Merhaba Güzin Abla, ben annemle sevdiğim adam arasında kaldım.
Sevdiğim, hayatıma 1 yıl önce girdi. Kendisi katıldığım bir kursta öğretim üyesiydi. Daha sonra aramızda yakınlık oldu ve görüşmeye başladık. Şu ana kadar sadece 1 kez dışarıda buluştuk. Sadece telefonda görüştük.
Kendisi evlilik konusunda pek hevesli değil. Bana, “Hayatımda ne olursa olsun, ne yaşarsam yaşayayım, her anımda olmanı istiyorum” dedi.
Benimle cinsel birliktelik yaşamak istediğini de söyledi.
Benden söz istedi ve “Bana, asla ‘hayır’ dememelisin. Koşulsuz şartsız kabul etmelisin” dedi. Ona söz verdim ama büyük bir aptallık yapmışım.
Sonra benden yapamayacağım bir şey istedi. Ben de kabul etmedim. “Sözünü çiğnedin” dedi.
Bana “Param olsa dahi borç isterim, sırf karşı tarafın ne kadar güvenilir olduğunu görmek için” diyordu.