Güzin Abla

Annem ve nişanlım asla anlaşamıyorlar. Annem, babamdan ayrıldığından beri benim de mutsuz olacağımı düşünüyor. Ben de iki arada kaldım...

23 yaşındayım ve 5 yıldır bir ilişkim var. O, 27 yaşında... Bizim bunca yıl, öyle büyük bir kavgamız ya da sorunumuz olmadı. En ufak bir şeyde konuşup hallediyoruz ve küs kalmayı beceremiyoruz.

2018 yılında büyük bir nişan yaptık. Nişanda annem çalgı çalmaması gece 00.30’da elektrikleri kesti. Çünkü başı ağrıyormuş. Nişanlım o günden beri anneme zıt gidiyor.

Bu 5 yıl içinde, şehir dışında 2 yıllık üniversite okudum. O zamanlar ailemle pek görüşemiyordum.

Şimdi fark ediyorum, nişanlım bize ne zaman gelse, görüştüklerinde mutlaka bir konu bulup sürekli tartışıyorlar.

Sevdiğim, nişandan sonra askere gitti. Bu süre içinde borçları vardı, onları da ödedi. Aslında nişanlım yetiştirme yurdunda büyümüş, aile ortamını pek bilmiyor. Hiç sevgi görmemiş...

O askerdeyken annem de 32 yıllık evliliğini bitirdi. Babam, annemi aldatmış.

Psikolojik olarak çöktü.

Bizim de nikâhımıza çok az zaman kaldı. Bir gün ev temizliği yaparken annem, “Halıları şuraya koyarız” demeye başladı.

Oral Yalçın, bazı şirketlerle anlaşarak mutfaklarında artan yemeği sokak hayvanlarına bağışlatıyor. Eğer bu hareket devleşirse, zor günlerde hayvanların hayatları kurtulabilir.

İnsan, hayvan, tüm canlılara saygı ve sevgi besleyen biriyim. 30 yaşında sokak ortasında aciz halde bulup sahiplendiğimiz Golden pati sayesinde sokak hayvanlarının dramını öğrendim. Sokak canlarıyla ilgili güzel şeyler yapmak için Türkiye’deki büyük oluşumların tepe noktalarına kadar iyi niyetlerle ulaştım.
Faaliyet aşamasında deneyimlediğim şeyler nedeniyle şaşırdım, hayal kırıklığına uğradım. Hayvansever camiadaki gözlemlerim neticesinde insanların bir bölümünün sadece rant peşinde oldukları sonucuna ulaştım.
Tam umudumu kaybetmek üzereyken yaklaşık 4 yıl önce Oral Yalçın’ın sosyal medyadaki paylaşımlarıyla tanıştım. Kimsesiz, ölmek üzere olan ve yaşamaya dair hiçbir isteği kalmamış yaşlı bir kadına yardım ediyordu. Herkesten, kadını en azından huzurevinde ziyaret ederek yalnız olmadığını hissettirilmesini rica ediyordu.
O çağrıya kız kardeşim ile ben, duyarsız kalamadık. O yaşlı kadını ziyarete gittik. İlk defa Oral Yalçın’la bu şekilde tanıştık. Yalçın’ın verdiği sözü tutan, dürüst, karakterli, vicdanlı ve güvenilir bir insan olduğuna dair izlenimlerim birikmeye başladı.
Oral Yalçın, koronavirüs yasakları kapsamında sokak canlarının daha da aç ve zor durumda kaldıklarına şahit olunca muhteşem bir başlangıç yaptı.
Çalıştığı bir lojistik firmasının hayvansever sahibinin şirket mutfağını, haftada iki gün orman canlarına açtı.
Haftada 8 ton gıda üreterek, ormanlarda besleme yapan 11 gönüllü gruba dağıtmaya başladı. Eğer bu hareket devleşirse, zor günlerde hayvanların hayatları kurtulabilir.

13 sene önce birlikte olduğum kişiden ikiz bebeklerim oldu. Ama o kişi çocuklarına maddi manevi hiç destek olmuyor. Nikahımız yok ama nafaka almak istiyorum.

Güzin Abla, ben 13 sene önce bir beraberlik yaşadım. Bu beraberlikten biri kız, biri erkek ikiz çocuğum oldu. Ama biz nikah kıymadık. Çünkü eşinden ayrı yaşasa da boşanmamıştı.
Kayıtlarda evli gözüküyordu hâlâ... Ama çocuklarım babalarının soyadını taşıyor. Ancak doğduklarından beri onlara ben baktım.
Babaları hiçbir şekilde onlara maddi ya da manevi olarak yardım etmiyor.
Bu durumda çocuklarıma nafaka bağlatabilir miyim?
Bana bilgi verir misiniz?
◊ Rumuz: İkizlerim

YANIT

Sevgili kızım, önce evli bir adamla ilişki kurup, ondan çocuk yapmanın ne kadar büyük bir hata olduğunu sanırım anlamışsındır.

3 yıllık evliliğimiz bitmek üzere... Eşim, artık beni istemediğini söyleyerek boşanma davası için. Yıllarca hakaret ve şiddet gördüm fakat oğlumun anne ve babasız büyümemesi için her şeye katlandım...

Ben 23 yaşındayım, eşim 27 yaşında. Evliliğimizde üçüncü yılımıza girdik. 1.5 yaşında da oğlumuz var. İlk günlerden beri sürekli boş yere tartışırıyoruz. Kavgalarımız iyice büyüdü.
Eşim evlenmeden önce bir ve sonrasında iki kere beyin ameliyatı oldu.
Ailesi onu ben hasta etmişim gibi sürekli imalı konuşuyor.
Hatta eşim de arada böyle söylüyor. Fakat doktor hatası yüzünden birkaç kez ameliyat olduğu ortaya çıktı.
Eşim, son ameliyatından sonra ise beni hepten istemedi. Sürekli ona karşı iyi olmaya çalışıyorum fakat son zamanlarda iyice bana karşı kötüleşti. Sürekli hakaret ediyor, “Beyinsizsin, seni sevmiyorum, senden tiksiniyorum, nefret ediyorum. Seni boşayacağım” diyor.
Bana, defalarca şiddet uyguladı. Oğlum annesiz babasız büyümesin diye her şeye tahammül etmeye çalıştım. Ama o, ısrarla boşanmak istedi. Eşimin ailesiyle birlikte yaşıyoruz. Kendimize ait bir evimiz var. O eve gitmek istedim. Çünkü baş başa kalınca aramız iyi olur ve belki her şey düzelebilir diye düşündüm.
Kayınpederim çok sert bir şekilde, “Burada yaşamak istiyorsan yaşa, yaşamıyorsan babanın evine gideceksin” dedi. Sesimi çıkaramadım...

Merhaba ablacığım, Ben 20 yaşındayım. 3 sene kadar bir erkek arkadaşım oldu.

Birbirimizi herkesin gıpta edeceği kadar seviyorduk. Ama onun ailesi beni istemiyordu, hatta onu benden uzaklaştırmaya çalışıyorlardı. O ne kadar belli etmemeye çalışsa da giderek benden uzaklaşıyordu. Ben de onun beni aldattığını zannederek, tuttum onu en yakın arkadaşıyla aldattım. sonradan öğrendim ki o beni hiç aldatmamış; hatta benden korktuğundan kızlara selam bile veremiyormuş. Tabi onu aldattığımı öğrenince yıkıldı 1 hafta kadar konuşmadı benimle. Ama sonra affetti… 8 ay kadar tekrar cıktık ve benden soğumaya başladığını hissettim. Çok az buluşuyorduk, görmediğim zamanlar bile oluyordu. Sonunda ayrıldık tekrardan. Zamanında o çok evlenmek istedi, ben istemedim… şimdi ben istiyorum o istemiyor abla. 6 aydır ayrıyız fakat ben onu unutamadım, her yere baktığımda onunla yasadığım günleri hatırlıyorum. Dayanamayıp aradım, buluştuk ama 'beni çok sevdiğini, unutamadığını fakat artık istemediğini, hatta nefret ettiğini, beni görmeyince daha mutlu olduğunu, başkasıyla evleneceğini, benim de başkasıyla evlenip mutlu olmamı, ama ne zaman, nerde olursa olsun aradığımda geleceğini' söyledi ve gitti. Ablacım birbirimizi seviyoruz ama birleşemiyoruz bir türlü. Lütfen akıl ver.
Rumuz: pişman

YANIT:
Ne kadar büyük bir saçmalık yaptığını anladın şimdi değil mi? Ne büyük çocukluk… İşte burada yaşının küçüklüğü ve tecrübesizliğin rol oynamış… Demek ki o genç seni ne kadar severse sevsin, gidip de en yakın arkadaşıyla birlikte olmana katlanamamış. Önceleri affetmek için çaba göstermiş olsa da, zamanla öfkesi onu zorlamış… seni sevse bile, bu ihanete ve haksızlığa katlanamamış… eh haksız da sayılmaz… ama belki zamanla senin çocukluğunu anlar, sevgisi galip gelir, sana döner. Biraz sabret, bekle unutsun, onu bir süre arama bakalım.

Annem yeniden evlenecek ama artık evde bir yabancı erkek daha istemiyorum.

Genç yaşta kilo alıp vermek ve belimdeki kifoz yüzünden göğüslerim sarktı. Bu yüzden de psikolojim çok bozuk...

16 yaşında bir genç kız olmama rağmen memelerim sarkık. 1 yılda 20 kilo verdim ve belimde kifoz var yani kamburluk...
Bu sebeplerden dolayı memelerim sarkık ve bu benim psikolojimi çok etkiliyor.
Bazıları “memeler sarkınca bir daha düzelmez” diyor. Yaşıtlarımın asla böyle bir problemi yok. Bu yüzden kendimi çok kötü hissediyorum.
İleride kendiliğinden memelerim dik hale gelir mi yoksa ameliyatsız mümkün değil mi?
Bazen dokunduğumda biraz daha dik hale geliyor ama tamamen değil...
Zaten birkaç dakika sonra yeniden aynı şekline dönüyor. Ne yapabilirim?
◊ Rumuz: Sorunlu kız

YANIT

Ailem sevdiğim adamın babasının hapiste olduğunu öğrenince onu istemeyecekler. Ondan vaz mı geçeyim?

Erkek arkadaşımın aile yapısı karışık... Baba-anne ayrı, anne yeni bir evlilik arifesinde...
Babası adam öldürmeden hapis yatıyor. Ailem bunu ileride öğrenince onu, hiç istemeyecek.
Ona karşı ön yargılı olacaklar.
Ne yapacağım bilmiyorum. Onu çok seviyorum, bu hayatı o seçmedi ki...
O çok iyi bir insan ve bütün bu olanların sebebi o değil. Ama ailem böyle düşünmeyecek, onu kabul etmeyecek.
Söyleyin ondan vazgeçmem mi gerekiyor? Ya da sevgimin arkasında mı durmam mı?
 Rumuz: Vaz mı geçeyim

İyi bir eğitim hayatım olmasına rağmen sevgilim, iş konusunda beni sınırlandırıyor. Bu yüzden evlenmeyi her geçen gün erteliyorum. İş arayamıyorum ama evlenmiyorum da... Yol ayrımındayım.

2 yıllık bir sevgilim var. İlişkimiz başladığı günden beri sevgilim, benimle ciddi düşünüyor. Ben daha ağır ilerlemek istemiştim ama o hemen yüzük alıp evlenme teklifi etti.
Teklifi kabul ederken ona hemen evlenemeyeceğimizi söyledim. Çünkü küçük bir şehirde yaşıyoruz ve daha düzgün bir iş bulamadım.
Beni burada iş bakma konusunda sınırlandırdığı için hayal ettiğim kariyere sahip olamıyorum. Bu dönemde güzel yerlerde iş buldum.
Fakat bulduğum işler başka şehirde olduğu için kabul etmeyip sorun çıkardı ve ben de gidemedim. Ailesi, “Oğlumuzu başka şehre göndermeyiz” dedi. Benim ailem ise “Nerede mutluysan orada yaşa” düşüncesinde.
Yurtdışında okudum ve ülkemde istediğim yerlere hep gittim. Ama sanki bu evlilikten sonra beni bu şehre mecbur edecekler ve hapsedecekler diye korkmaya başladım.
Sevgilim bu durumu anlamıyor, “2 yıldır uzattın, bir türlü evlenemedik” diyor. O da üniversite mezunu, başarılı bir akademik hayatı var.
Ama bu küçücük şehirde saplanıp kaldı. Belki bu ona yetiyor. Ben bu küçük şehirde istediğim şekilde çalışamıyorum, hatta iş bulamıyorum. Bu nedenle de evlenmiyorum.