Güzin abla

Küçük yaştan beri çalışıyorum

Remzi \ İstanbul

Güzin abla, ben ailemin zor durumu nedeniyle memleketimi bırakıp küçük yaştan itibaren burada çalışmak zorunda kalmış bir gencim. Bu büyük şehirde reçberlik dahil her şeyi yaptım ve aileme para gönderdim. Çünkü babamın borçları vardı. Onu ödedim. Ağabeyimi evlendireceklerdi, onun düğün parasını gönderdim. Düşe kalka hayatın her türlü darbesini yiye yiye ağır şartlara dayanarak bugünlere geldim. Bugün 18 yaşındayım ve biraz belimi doğrulttum. Şimdi düzgün bir işteyim, ama yine de ilkokuldan sonra okuyamadığım için üzgünüm. Bunun için yazım çok düzgün değil kusura bakmayın. Şimdi de bir kızı seviyorum. Aslında bu kız benim halamın kızı. Bu yüzden ondan uzak durmaya çalışıyorum. Zaten o başka bir şehirde yaşıyor. Acaba bize nikah düşer mi? Bir de kız 16 yaşında ve onun ailesi, benim düşüncelerime ters düşüyor. Bazen intiharı bile düşünüyorum.

* * *

Sevgili oğlum, bu yaşta hiç insan olur olmaz şey için ölümü düşünür mü? Bana kalırsa sen çok erken yaşta bazı sorumluluklar yüklenmişsin. Babanın borcu derken ağabeyinin evlilik masrafı, şu bu derken, ailen senin omuzlarına kaldıramayacağın kadar yük yüklemiş. Bu seni çok üzmüş. Bugüne kadar kimbilir bu parayı kazanabilmek için nasıl çalışıp çaba gösterdin? Baban sana şu kadar para gönder derken senin o parayı kazanabilmek için verdiğin mücadeleyi bilmiyor galiba. Bu durum seni bunalıma sürüklemiş. Gençliğini çocukluğunu bilememişsin. Yaşayamamışsın. Ama henüz senin için çok erken. Daha yolun başındasın. Bundan sonra artık kendi hayatını, kendi yolunu çizmek için çalışacaksın. Para biriktirip kendine bir aile kuracaksın. Çevrende mazbut bir genç kızla evlen. Hem de kendi düşüncene uygun birini seç kendine. Bana kalırsa halanın kızını da unut. Biliyorsun yakın akraba evlilikleri çok sağlıksız sonuçlanıyor. Çocuklar açısından da, sizin açınızdan da. Zaten senden uzaktaysa, onu aklından çıkarman çok daha kolay. Düşünce olarak sana uymuyorlarsa, anlaşmanız da çok zor olacaktır.