İYİ Parti’de deprem

Malum bu parti mensupları önce MHP’yi içeriden ele geçirmek istedi, başaramayınca da MHP’den ayrılıp İYİ Parti’yi kurdular.

Dolasıyla İYİ Parti, milliyetçi eksene oturtularak kuruldu. Halbuki milliyetçiliğin asırlık çınarı vardı ve ona rağmen ortaya çıkacak aynı iddiadaki yapıların herhangi bir kıymeti harbiyesinin olabilmesi imkânsız gibiydi.

Bu durumu en iyi bilen ise İYİ Parti Genel Başkanı Akşener’di. Bilip, dillendirmesine rağmen gereğini yapmadı, yapmak istemedi.

Merkez partisi olacağız, her kesimden oy alarak bir türlü iktidara alternatif olamayan ana muhalefetin yerini alacağız iddiasıyla yola çıktı lakin dediklerinin tam tersini yaptı. En büyük hatayı, bölücü parti ile işbirliği içindeki CHP’den 15 milletvekilini ödünç almakla yaptı. Böylece yakayı CHP’ye bir kaptırdı pir kaptırdı ve bir daha o cendereden kurtulamadı.

İlk düğme yanlış iliklenince hatalar zinciri sökün etti ve etmeye devam ediyor.

Ve bu bedel öde öde bitmiyor, bitmeyecek gibi de gözüküyor.

İktidarı kaybettiği 1950 yılından beri, kendi ayakları üzerinde durup tek başına iktidar olamayan CHP’ye gün doğmuştu. Zira onu ayakta tutacak ve iktidara taşıyacak payandalara ihtiyacı vardı.

İYİ Parti ile ittifak kurarak bir taşla iki değil onlarca kuşu birden vuracaktı; vurdu da.

CHP’nin (Kılıçdaroğlu) en büyük başarısı merkez sağın, sağın ve hatta aşırı sağın oylarını devşirmek oldu. Üstelik bunu bölücü parti ile işbirliğine rağmen yapabildi.

Bunun da sebebi anılan tüm partilerin lider kadrolarının gözlerinin Erdoğan düşmanlığıyla kör olmasıydı.

Zira CHP’nin müttefiki olan partiler, Erdoğan kini üzerinden; ‘kinim dinimdir’ diyerek yola çıkmışlardı. Yollarının çıkmaz olduğunu nereden bileceklerdi?

Dolayısıyla tüm bu kindar güruhu, yola çıktıklarıyla değil yolda bulduklarıyla siyaset yapmayı maharet bilecek ve hepsi birden CHP’nin ateşine odun taşımaktan öte bir şey yapmayacaktı.

Nitekim aynısı oldu. Taş çatlasa yüzde 30-35 dolayında oy alması gereken CHP liderine yüzde 48.5 oy aldırdılar.

CHP’ye en büyük desteği sağlayan İYİ Parti, İstanbul ve Ankara gibi çok önemli büyükşehirlerin belediye başkanlıklarını AK Parti’den alıp CHP’ye kazandırdı.

 Bununla da yetinmedi bu iki şehrin büyükşehir belediye başkanlarına, olduklarından çok değer vererek, onları baş tacı yaptı. Önce cumhurbaşkanı, o olmayınca da cumhurbaşkanı yardımcısı yapmak için adeta yırtındı.

Sonuçta hem dediği olmadı ve hem de güvendiği bu iki belediye başkanının başka hesaplar içinde olduklarını fark etti. Öyle ki, çok güvenip göklere çıkardığı İmamoğlu’nun elinin hem CHP’nin ve hem de kendi partisinin içinde olduğunu gördü.

Bade harab-ül basra!