Hz. Âdem (a.s.)

Ne acı bir gerçektir ki, en ziyade kendi dinimizin ve kendi dinimizce kutsal olanların cahiliyiz.

Yönümüzü Batı’ya döndüğümüzden olacak; tüm dini gerçeklikleri de Batı’dan, Batı kaynaklarından öğreniyoruz. Oysa Batı’nın ve Doğu’nun tüm dinlerinden bozulmamış (tahrif edilmemiş) tek din vardır, o da İslamiyet’tir.

Hz. Âdem aleyhisselamı da Batılı, bozuk ve yanlış olan kaynaklardan, özellikle İsrailiyattan öğrenip ahkâm kesiyoruz.

Bu cümleden olarak; sözde, Hz. Âdem ile Havva Annemizi ve melekleri çıplak heykeller şeklinde teşhir ediyorlar. Hz. Âdem ile Havva Annemizin günah işlediklerini ve onların nesillerini de (biz insanları) günah çocukları olarak ilan ediyorlar.

Halbuki İslam inancına göre peygamberler günah işlemezler; zira günah işlemekten korunmuşturlar. Bu yüzden onlarda ‘İsmet: Günahsız’ sıfatı vardır. Diğer sıfatları (özellikleri) ise:

1-Sıdk, doğruluk sıfatıdır.

2- Emanet, güvenilir.

3- Fetanet, bulunduğu toplumun en akıllısı olmak.

4- Tebliğ, Allahü tealadan aldığı vahyi, eksiksiz olarak insanlara sunmak.

5- Adalet, hiçbir peygamber asla haksızlık ve zulüm yapmamıştır.

6- Emn-ül azl, peygamberlik görevleri kendilerinden alınmaz.

Hz. Âdem ile Havva Annemizin hem dünya ve hem de Cennet hayatları vardır. Asla cahil değildi; meleklerin bile bilmediklerinin kendisine öğretildiği Kuran-ı Kerim’de bildirilmektedir.

Cennette, Havva Annemiz ile birlikte, unutarak yedikleri yasak meyve yüzünden Cennet’ten çıkarılıp dünyaya indirilmişlerdir. Bunun nice hikmetleri vardır.

Oğullarına ve torunlarına peygamberlikle görevlendirildi; Cebrail aleyhisselam, 12 defa gelmiş ve kendisine 10 suhuf (forma: kitap) verilmiştir. Bunlarda; iman edilecek hususlar, çeşitli diller ve lügatler, her gün bir vakit namaz kılmak, oruç tutmak, gusül boy abdesti almak, tıp, ilaçlar, hesap, geometri, fizik, kimya öğretildi.

İlk insanlar, bazı tarihçilerin zannettiği gibi ilimsiz, fensiz, görgüsüz, çıplak ve vahşi kimseler değildi. Bugün bile Asya, Afrika çöllerinde, Amerika ormanlarında, Tunç devri dedikleri zamandakilere benzeyen vahşiler yaşadığı gibi, ilk insanlarda da bilgisiz, basit yaşayanlar vardı.

Hz. Âdem ve ona inananlar şehirlerde yaşarlardı. Okuma yazma bilirlerdi. Demircilik, dokumacılık, çiftçilik yaparlardı. Kabe’yi ilk inşa eden Hz. Âdem’dir.

Günümüz insanının emekleyerek bulduğu bilgilerin kaynağı, yazının keşfi olarak bilinen M.Ö. 3500 yıllarına kadar inebilmektedir. Oysa Şanlıurfa’da daha yeni bulunan Göbeklitepe’deki tapınağın, 12 bin yıllık olduğu anlaşıldı.

Müslümanlığın diğer tahrif edilmiş dinlerden bir farkı da, bütün peygamberlere inanmak ve saygı göstermektir. Onların her birinin, yukarıda saydığımız sıfatlarla bezenmiş olduklarına inanmaktır.

Bütün peygamberler; yaşadıkları kavimlerin meşale tutucuları, yol göstericileri ve öncüleridir. Tebliğ ettikleri hak dinlerle, onların dünya ve ahiret saadetlerini temin etmişlerdir.

Muhammed aleyhisselam ise tebliğ ettiği İslamiyet ile, kıyamete kadar gelecek bütün insanların, dünya ve ahiret kurtuluş umudu olmuştur. Diğer bütün peygamberler, sahip oldukları Fetanet (akıllı olmak) sıfatıyla yaşadıkları kavmin en akıllısı idiler.

Muhammed aleyhisselam ise, ilk insandan son insana kadar, yaratılmış ve yaratılacak bütün insanların en akıllısı idi.

Zira o, bütün alemlere rahmet olarak gönderilmiştir.