Sevgili öğretmenim ‘Malazgirt’

Suat Yalaz’ın ‘Karaoğlan’ çizgiromanlarından gelmiş gibi...

Masallardan yükselmiş bir fotoğraf...

Ve ben o fotoğrafı görünce...

Birden ona “Malazgirt” demek geldi içimden.

Sevgili öğretmenim “Malazgirt”...

Ve ben o fotoğrafları görünce...

Türklere Anadolu’nun kapılarını açan Alparslan’a...

Ahlat’ta bulunan Selçuklu mezarlarının hâlâ çözülemeyen sırlarına gittim.

O dar kapılı “anıt”ların binlerce yıllık labirentlerine kapıldım. 

Mezar yazıtlarında imzası bulunan Ulu Camii sanatkârı Hürşah El-Hilati’ye...

Erzen Hatun Kümbeti’nin mimarı Üstad Ali’ye gittim.

Evet arkadaşlar...

At sırtında ok atan Ayşe öğretmenin bu fotoğrafı ve hayat hikâyesi bir büyük tarihi hatırlattı bana...

Niye mi?

Ayşe Melek Okuyucu, Erzurum Veysefendi İlkokulu’nda bir sınıf öğretmenidir.

Ayşe öğretmen at biniyor, ok atıyor, cirit oynuyor, judo yapıyor. Hatta judoda onlarca madalya sahibi...

At binmeyi ve ok atmayı öğretiyor.

Atlı okçulukta “hedefi tam ortasından vurmasıyla” biliniyor.

Sevgili öğretmenimiz “Malazgirt”, bir de atlı okçuluk kulübü kurmuş. 

Aynı zamanda Atatürk Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde geleneksel Türk okçuluğu dersleri veriyor. 

Ve en önemlisi atları seviyor.

Diyor ki:

“Atlar özellikle gelişim çağındaki çocukların fiziksel, psikolojik gelişmelerine son derece pozitif katkı sağlayan ve sosyal faydaları saymakla bitmeyen çok özel canlılardır.”

Daha ne desin Ayşe öğretmen...

Bir ilkokulda çocuklara at sevgisini yaşatan bir öğretmen olması, bunu spora dönüştüren bir eğitimci olması nasıl güzel bir örnektir...

“Malazgirt öğretmen” 10 yıl judo milli takımında görev yapmış. Onlarca madalya kazanmış. Sakatlanınca bırakmış. Sonra okçuluğa başlamış. 

Ardından at sevgisi okçulukla birleşince bir atlı okçuluk kulübü kurmuş. 80 üyesi var.

Hedefinde Eskişehir’deki atlı okçuluk yarışları var.

Hedefinde “ilk atlı okçuluk kadın takımı”nı kurmak var.

Ben Ayşe öğretmenin bu fotoğrafını görünce...

Atının yelesinde özgürlük rüzgârlarını...

Sadağında bağımsızlık ruhunu taşıyan bir nesli hatırladım.

Ahlat’ta hâlâ kazı çalışmaları süren Selçuklu mezarlarındaki yazıtları hatırladım.

Anadolu’nun Orhun Kitabeleri’ni hatırladım.

Ve arkadaşlar...

Ben “sevgili öğretmenimiz Malazgirt”in bu fotoğraflarını görünce...

Türklere Anadolu’nun kapılarını açan Alparslan’ı...

Ve Anadolu’yu “son ve ebedi vatan” haline getiren Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarını hatırladım.

Ve o kahramanların peşlerinde aslanlar gibi savaşan bir milleti hatırladım.

26 Ağustos 1071 ve 30 Ağustos 1922 zaferlerimizi hatırladım.

Bayram olsun...

Kutlu olsun...