İmam hatipliler neden Fenerli oldu

Ben, insanların hangi duygularla bir futbol kulübünü desteklemeye çalıştığını merak ederim.

Mesela, ben neden Fenerbahçeli oldum?

Çok düşündüğüm halde bir türlü o günkü duygularımın iklimine dönemedim.

Mesela, Başbakan Tayyip Erdoğan neden Fenerbahçe taraftarıdır?

Bu soruyu daha da genelleştirerek sorabilirim.

İmam hatip liseliler, neden daha çok Fenerbahçe’yi tutar?

Bu sorunun cevabını Hasdemir’in ‘Aman Babam Duymasın’ adlı kitabında buldum.

* * *

Erdoğan imam hatip lisesinde okurken, bir gün Fenerbahçe Kulübü’nün eski başkanı Emin Cankurtaran, o lisede okuyan öğrencilere iftar vermiş.

Cankurtaran, genel olarak iftarlarda imam hatip liselilere çok ilgi gösterirmiş.

O nedenle Erdoğan gibi çok sayıda imam hatip öğrencisi, Fenerbahçe’ye sempati gösterirmiş.

Başbakan’a uçakta bu olayı sordum. Doğruladı. Ama bir başka şey daha söyledi. Cankurtaran’ın babası, zamanında imam hatip okullarıyla çok ilgilenmiş.

Bu iftar, spor kulüplerinin taraftar toplamak için ne gibi sosyal faaliyetler yapması gerektiğini gösteriyor.

Tabii aynı zamanda imam hatip liselilerin psikolojisini de.

* * *

Erdoğan’ın Fenerbahçe’ye ilgisi bu ziyaretle sınırlı değil.

1973-74 sezonunda Camialtı Kulübü’nde futbol oynarken, Fenerbahçe’nin efsanevi antrenörlerinden Didi onunla ilgilenmiş.

Didi o sıralarda Yeni İstanbul Gazetesi’nde haftada iki gün yorum yazıyormuş. Didi, gazetenin spor müdürü Düşvar İyiiş’ten Tayyip Erdoğan’ın futbolu hakkında çok iyi şeyler işitmiş.

Bunun üzerine Erdoğan’la görüşme imkánı aramışlar.

Bu ilişkiyi sağlamak üzere çok ilginç bir isim bulunmuş.

Bir sezon önce Cemil Turan’ı Fenerbahçe’ye transfer etmek üzere kaçıran Kasımpaşa Kulübü Başkanı Sultan Demircan devreye sokulmuş.

Kendisi de Fenerbahçe taraftarı olan Demircan, Fenerbahçe ile Camialtı arasında bir maç ayarlamış.

Maçtan sonra Demircan ile İyiiş, Erdoğan’ın babasının evine gitmişler.

Demircan hemen söze girmiş:

‘Ahmet Bey, oğlunu dünyanın en büyük teknik direktörü olan Didi çok beğendi. Onu Fenerbahçe’ye almak için buraya geldik. Herhalde izin verirsin. Bu transfer için sana çok büyük para vereceğiz.’

Tayyip Erdoğan’ın kaderi belki de bu an belirlenmiş.

* * *

Ahmet Bey hiç beklemedikleri bir cevap vermiş.

Sinirli bir sesle şunu söylemiş:

‘Benim oğlum okuyacak. Zaten donla bazı yerlerde top oynadığını duyuyorum. Bu yüzden ona çok kızıyorum. Siz de bana bu konuyu hiç açmamış olun.’

Emin Cankurtaran bu görüşmeyi arkadaşlarına şöyle anlatacaktır:

‘Cemil’i almaya gücümüz yetti; ama Tayyip’i almaya yetmedi.’

O yıl Fenerbahçe, Tayyip Erdoğan dışında aynı takımda oynayan iki kişiye daha teklif götürür.

Bunlardan biri Türkay Deniz, öteki ise Oğuz Aydın’dır.

Oğuz Aydın o yıl Fenerbahçe’ye transfer olacak ve Erdoğan’dan çok farklı bir yöne doğru gidecektir.

Bir yakını bu işin neden olmadığını Erdoğan’a soracak ve şu cevabı alacaktır:

‘Abi nasip değilmiş...’

Tabii işin bir de ekonomik yanı var.

Oğuz Aydın, Fenerbahçe’ye transferinden 75 bin lira almış.

Öteki oyunculara ise 50 bin lira ödenmesi planlanmış.

Oysa Erdoğan, aynı yıl İETT’de oynarken ayda 2 bin lira maaş alıyormuş.

O nedenle Fenerbahçe’nin önerdiği para çok ilginç gelmemiş de olabilir.

* * *

Bu kitapta yazılanlar ne ölçüde doğru diye sorabilirsiniz.

Bunu ben de merak ettim.

Kitap piyasaya çıkmadığı için Erdoğan’ın ne düşündüğünü de henüz bilemiyoruz.

Ancak uçakta bulunan Zaman Gazetesi’nin Genel Yayın Müdürü Ekrem Dumanlı, ilginç bir ayrıntı verdi.

Hasdemir, basılmadan önce kitabı Başbakan Erdoğan’a göstermiş.

Bu da yazılanların Erdoğan’ın onayından geçtiği anlamına geliyor.

Kitapta çok güzel ve sıcak ayrıntılar var.

Öyle tahmin ediyorum ki, dünyada bir siyasetçinin spor hayatı üzerine yazılmış ilk kitap olma özelliğini de taşıyor.

* * *

Son bir nokta.

Ben imam hatiplilerin çoğunlukla Fenerbahçeli olduğunu yazdım.

Tabii bu, kitaptan çıkardığım izlenim.

Buradan imam hatiplilere bir çağrı yapıyorum.

Eğer mezunlarının daha çok hangi takımı tuttuklarıyla ilgili bir araştırma varsa, onu da aktarmaya hazırım.