Benden duymuş olmayın Türkiye’de iyi şeyler de oluyor

Çıktıkları günden beri üzerlerine yapışmış olan ‘yerli Linkin Park’ yaftasından dolayı ‘İllallah!’ dediklerini tahmin ettiğimiz maNga nere, Özcan Deniz nere...

Elim gitmemiş işte...

Zira grupla aynı adı taşıyan albüme bayılmıştım ama Bir Kadın Çizeceksin’e çekilen klipten hiç mi hiç hazzetmemiştim.

Son derece, nasıl diyeyim bilemedim; amatör mü denir, kaba mı denir, basiretsiz mi denir, işte öyle bir 3D çalışması.

Gruba ismini veren Japon animasyon sanatı mangayla da uzak yakın alákası yok ayrıca. Bizim Nilgün -ki álemlerin en yaratıcı sarışın annesidir kendisi-, birbuçuk yaşındaki dünya güzeli Deniz’i işe getirdiğinde oyalansın diye bilgisayarda teletubbies tadında bir şeyler açıyor. Onlar bile daha sofistike; öyle söyleyeyim.

Anlayan beri gelsin lezzetinde bir klip. Hele ki, faremsi maskot elemana, yani SPA’ya bakmak mümkün değildi. Gider tırnaklarımı kemire kemire Chuky filmi izlerdim daha iyi yani...

Hiç bulaşmamak daha hayırlı olurdu ezcümlesi. Arslan gibi albüm yapılmış, tukaka lisanıyla destur, hem ayıp, hem haksızlık olur hesabına...

İKİNCİ KLİP, OH BE NİHAYET

Sonunda ikinci klip, Bitti Rüya ile huzura geldi.

Naçiz muharrirenizin de ‘Oh be nihayet’ diyesi geldi.

Klibin, anime olmayan bölümlerini Devrin Usta çekmiş ki kendilerinin işlerini bir süredir dikkat ve takdirle izliyoruz.

Ferman Akgül, Yağmur Sarıgül, Efe Yılmaz, Cem Bahtiyar ve Can Öney’den oluşan maNga, bildiğiniz üzre, birçok grup gibi barlarda cover parçalar çalmakla yola koyulup, Sing Your Song yarışmasında sesini duyurup, daha sonra albümleriyle yılın en başarılı tirajlarından birini yakalamış, En İyi Çıkış Yapan Grup dalında Altın Kelebek kazanmış, Ankara kökenli bir grup.

Son zamanlarda piyasaya çıkan en temiz işlerden birine imza attıkları da malûm.

Dolayısıyla giriş peşrevini uzatmaya lüzum yok. Muhtemelen ilerki yıllarda, ölmez de sağ kalırsak, bir de tabii gazetecilik yapmaya devam edersek, adlarını bol bol anacağız.

Bitti Rüya, şahsen Yalan ve Kal Yanımda’yla birlikte benim albümde en sevdiğim üç şarkıdan biri. Muhteşem bir yol tribi:

‘Bir köprüden geçiyorum / Mutlu gibiyim sanki / Geride bir kent bıraktım, bir de sevgili / Rüya mı bu gerçek mi, inan anlamıyorum / Bu şehir beni içine çekiyor / Kendimi alamıyorum / Olanlar yetmez gibi bir de mesaj geliyor: Hoşçakal / Birer birer zırvalanıyor / İyice dağıtmak için biraz daha içiyorum / Sonra oturmuş mal gibi zırıl zırıl ağlıyorum / Gidiyorum buralardan, dönüyorum durmadan / Uyan artık uyan, bitti rüya...’

(Bu sözlerin devamında bir ‘öpüyorum kasmadan’ bahsi de geçiyor. Sanırım dudak kaslarından bahsetmiyorlar. Neden bahsediyorlar, bana sormayın. Öğrenecek olur da beni de haberdar ederseniz, ziyadesiyle minnettar kalırım.)

SPA’CIĞIN YÜZÜNE RENK GELMİŞ

Klibe gelince, bunda da aralara serpiştirilmiş bir animasyon durumu söz konusu ama bu sefer iki boyutlu...

İsabet olmuş; SPA’cığın yüzüne renk gelmiş, saçı başı düzelmiş. Üç boyutlu ne var derseniz, performans bölümlerinde grubun elemanlarını gayetten üç boyutlu, etli kemikli hálleriyle izlemek mümkün oluyor. (Üç boyutsa üç boyut... Etten kemikten olsun, az olsun, bizim olsun...)

Deli bir koşuşturmaca háli. Elemanlar enstrümanları cayır cayır konuşturuyor.

Şahane klip olmuş, helál olsun demek isteriz.

Son zamanlarda, plak şirketleri düşük albüm satışlarından dolayı inim inim inliyor ama bir yandan da gayet dinlenesi ve çıkan iş iyi olduğu için çatır çatır da satan albümler yapan adam gibi grupların sayısı da artar gibi ya, bünye, geleceğe Polyanna edalarıyla, umutla göz kırpmadan edemiyor.

Eh, sağ elimle sol elimi sıkar, kendimi tebrik eder, nihayet ilk maNga yazısını yazabilmiş olmanın haklı gururuyla (Muharrire bu noktada kendisine verdiği gazdan zehirlendiği için revire doğru yollanır.) huzurlarınızdan çekilirim.

Benden duymuş olmayın; Türkiye’de iyi şeyler de oluyor.