Kömürün var mı ısınacak?

Susuz bir sonbahar yaşadık. 
Bu kış da sıcak ve yağışsız geçiyor. 
Güneyi kuzeyi, doğusu batısı her bölgesiyle Türkiye yağmur bekliyor. 
Pandemi, ekonomi, bir de yağışsız mevsimi konuşuyorduk kaç gündür. 
Yüce Tanrı acıdı da yağışları gönderdi. 
Teşekkür ederiz. 

YOKSULLAR ÜŞÜR 

Şiddetli kar yağışında, sağanak yağmurlarda, iliklerimizi donduran ayazlarda fakirleri ve yoksulları düşünürüm. 
Bir yandan çocuklar gibi şen olurum. 
Öbür yandan yakacağı olmayan insanlar aklıma gelir, üzülürüm... 
Çocuklar, hastalar, yalnız yaşayan yaşlılar, garipler, 
Ah ah ah o yoksulluğun, garipliğin gözü kör olsun… 
Sahipsiz hayvanlar, sokak köpekleri, kediler, hele o çırpı bacaklı serçeler, 
Canım gider… 
* 
Kış mevsimi bunları takarım kafama ister istemez. 
Sosyal devlet derim,  
Bu ülkenin fakiri, garibi, yoksulu olmasın isterim… 
Allah devlete zeval vermesin derim, milletimizin dayanışmasını da fazlasıyla değerli bulurum. 
* 
Her kış gelende bunları takarım kafama… 
Acaba neden diye de sorarım! 
* 
Orta halli bir ailenin çocuğuydum. 
Etrafımızda yoksullar da vardı, varlıklılar da. 
Ha, bizim çocukluğumuzda mahallelerde öyle zengin fakir farkı da yoktu… 
Varlıklı insanlar zenginliklerini hissettirmeyi ayıp görürlerdi, ahlak vardı. Dayanışma daha candan ve değerliydi, yardım alan insanlar incitilmezdi… 
Hem ahlaklı, hem görgülüydü eski zenginlerimiz… 
* 
Peki, ben niye takıyorum kış gelince bu işleri kafama? 
Anladım ki okulun etkisi!.. 
* 
Müzik dersinde bize bir şarkı öğretmişti öğretmenimiz;  
Odunun var mı yakacak, 

Kömürün var mı ısınacak? 
Kış geldi kar yağacak, 
Yoksullar ne yapacak?.. 
Yağma kar yağma, 
Yağma yağmur yağma,  
Yoksulu fakiri soğukta koma… 
* 
Sanırım yıl 1972’ydi… 
Ortaokulumun adı Cumhuriyet. 
Öğretmenimin ismi Adalet. 
Birinci sınıf öğrencisiyim. 
Küçük yüreğimin bir yerini yaktı sanırım bu okul şarkısı… 
Kış geldi kar yağacak, 
Yoksullar ne yapacak?.. 
* 
Bir film şeridi gibi geldi aklıma o günler. 
Biraz da ilginç zamanlardı… 
İdeolojiler okulları etkilemeye, ülkücü ve devrimci öğretmenlerimiz de öğrencileri tesirleri altına almaya başlamışlardı.  
Geleceğin Türkiye’sinin kahramanları büyük bir gayretle yetiştiriliyordu!.. 
* 
Adalet hoca müzik dersinde bize öğrettiği bu okul şarkısı ile ‘komünist’ olmuştu… 
Halkçılık, yoksul ve fakir edebiyatı sol’a özgüydü…  
Sağcılar olarak ciddi adamlardık, şarkıyla işimiz olmazdı, tarihte gezmeyi, kahramanca takılmayı severdik.  
Böyle yoksulluk ayaklarıyla zehirlenmeyecek kadar da uyanıktık!.. 
Sahi niye tepki veriyorduk ki! 
Biz de orta halli, yoksul kesimlerin çocuklarıydık… 

ZENGİNLER DONMAZ 

Berekettir, rahmettir, hayattır ama yağmur ve kar yoksula hep zorluk çıkartır. 
Zenginin evini su basar mı? 
Sele suya karışır mı? 
Varlıklı adam soğukta üşür mü? 
Ayakları ıslanır mı? 
Çocukları donarak ölür mü? 
Yakacaksız kalır mı?.. 
*  
Yağmur tüm şiddetiyle yağıyor… 
Makaleyi yazarken yağmurun sesini romantik yönüyle değil, işte yüreğimi acıtan bu yönüyle hissediyorum. 
Basit bir okul şarkısıydı beni böyle düşündüren. 
Kaç yıl geçti aradan? 
Elli yıl, yarım asır… 
Adalet ve Cumhuriyet’in yüreğimdeki yerini Hürriyet’te yazmanın hissi de farklı oluyor… 

DOĞAYA SAHİP ÇIK, SUSUZ KALMA 

Yağsın yağmur, dolsun göller göletler, 
Suya kansın barajlarımız, 
Musluklarımızdan temiz içme suları aksın. 
Tarlalarımız, çiftimiz çubuğumuz bereketli olsun. 
* 
Yağmur yağıyor ama ülkemiz kuraklık sıkıntısını yakından hissediyor. Bundan sonra da büyük sıkıntılar yaşanacak. 
“Suyu tasarruflu kullanalım” mesajlarına uyalım, eyvallah! 
Ama ormanları da kesmeyelim, yakmayalım.  
Meraları amaç dışı kullanmayalım.  
Sulak alanları, dereleri kurutmayalım.  

Doğayı ve çevreyi koruyalım.  
Bunlara özen gösterirsek küresel iklim değişikliği, kuraklık ve dolayısıyla susuzluk problemini belki biraz öteleyebiliriz!..