Çocukları döverek ne yapmaya çalışıyorsunuz?

Çocuğu döven bir yetişkine bu soruyu sorduğunuzda değişik cevaplar alabilirsiniz.
Bazıları vurmanın yanlış olduğunu bildiği halde öfkesini kontrol edemeyip vurduğunu ve ardından pişman olduğunu söyler.
Bu kişi dayağın yanlış olduğunu, vurmaması gerektiğini biliyordur ama maalesef bilmesi yetmemiştir. Patronuna kızdığında kendisini tutabilen bu yetişkin, karşısındaki küçük insana kızdığında kendini ‘tutamamıştır.’
Bazıları ise kendini tutmak bir tarafa dayağın gerekli olduğuna inanır. Onların çocuğu dövmek için katı bir şekilde inandıkları gerekçeleri vardır.
Doğru davranışı öğretmek için, yanlışları engellemek için, terbiye etmek için, saygılı olmalarını sağlamak için...
Oysa dayak üzerine yapılan yüzlerce bilimsel araştırma, dayağın çocuklara nasıl davranmaları gerektiği konusunda hiçbir şey öğretmediğini, tersine çocuklara vurmayı, kötü davranmayı öğrettiğini göstermektedir.



DAYAĞIN BİR  FAYDASI YOKTUR

Dayağın, vurmanın, dövmenin, herhangi bir bedensel ceza vermenin hiçbir faydası olmadığı ispatlandığı gibi çocuklara ağır zararlar verdiği de yine yüzlerce bilimsel araştırma tarafından gösterilmiştir.
Araştırmaların ispatladığı sonuçlar şunlardır:
* Akıl sağlığına zarar verir, özgüveni düşük, kendini sevmeyen, değersiz, yetersiz, güçsüz, çaresiz hisseden kişiler olmalarına neden olur.
* Kalıcı fiziksel zararlar verir ve hatta ölümle sonuçlanabilir.
* Suça yönelik davranışı artırır.
* Çocuklarda, saldırganlığı artırır.
* Ergenlerde ve yetişkinlik çağında gözlenen şiddet içeren davranışlar ile çocukluk çağındaki bedensel ceza arasında direkt ilişki bulunmuştur.
* Çocuklara başkalarına kolayca vurmayı öğretir.
* En tehlikeli suçluların çocukluğuna bakıldığında bedensel ceza aldığı bulunmuştur.
* Çocukların çatışmaları etkili ve insani bir şekilde çözme yöntemlerini öğrenmelerini engeller.
* Dayak yiyen çocuk, korktuğu için istenilen davranışı yapar. Doğru davranışı öğrendiği veya içselleştirdiği için değil.
Bu nedenle korkmadığında yanlış davranışları tekrarlama olasılığı fazladır.
* Dayak yiyen çocuklarda yetersiz bilişsel gelişim gözlenmiştir.
* Aile içi şiddet ile güçlü bir bağlantısı vardır.
* Bedensel ceza uygulayan anne-babalar çoğunlukla çocukları ile olumlu ilişki kuramamıştır.
Dayak, istenilen davranışı bir süre sonra sağlamadığında, çocuk yetiştirmede gerekli başka yöntemleri bilmeyen anne-babalar, dayağın sıklığını ve şiddetini tehlikeli bir şekilde artırabilirler.
* İnsanlara güven duygusunu zedeler.
* Okul başarısı olumsuz etkilenir.

BEDENSEL CEZA YASAKLANMALIDIR

Bu zararları bilen bir kişi acaba bütün bu zararları bildiği halde bir çocuğa vurabilir mi? Maalesef vurabilir.
Bunu engellemenin tek yolu ise her türlü bedensel cezanın her ortamda yasaklanması olacaktır.
Yasaklamanın temel amacı ebeveynleri cezalandırmak, suçlu konumuna getirmek değil, çocuklara karşı şiddeti önlemektir. Yasanın amacı kovuşturma değil, önlemedir.
Çocuklara her türlü şiddeti yasal olarak yasaklayan ilk ülke İsveç.
1979 yılında sadece İsveç’in kanunlarında yer verdiği çocuğa bedensel ve fiziksel şiddet yasağı, Nisan 2016 itibariyle 49 ülkenin yasalarında yer bulmuş durumda.
Bu ülkelerde, evlerinde, sokakta, eğitimde dahil olmak üzere nerede olursa olsunlar ve dayak atan kim olursa olsun çocuklar yasanın koruyuculuğu altında.

ÇOCUĞA ŞİDDETİ ÖNLEYİN

Bedensel ceza yasağı şöyle diyor: “Çocukların bakım, güvenlik ve iyi yetiştirilme hakları vardır.
Çocukların kişiliklerine ve bağımsız bireyler olarak çocuklara saygılı davranılacaktır.
Bedensel cezalandırma ya da diğer aşağılayıcı muameleye maruz bırakılamazlar.”
Ülkemizde bu yasanın en kısa zamanda anayasamızda yer almasını sağlamak için 72 Sivil Toplum Kuruluşu bir araya gelerek ‘Çocuğa Karşı Şiddeti Önlemek İçin Ortaklık Ağı’nı oluşturdu. Cocugasiddetionluyoruz.net adresinden daha fazla bilgi alabilirsiniz. Ben de bu ağın gönüllü bir üyesi olarak çocuğa bedensel cezanın yasaklanması kampanyasına size davet etmek istiyorum. Unutmayın ki;
* Çocuğa şiddet işe yaramaz.
* Çocuğa şiddet fiziksel ve psikolojik zararlar verir.
* Çocuğa şiddet savunulamaz.
* Çocuğa şiddet kabul edilemez ama önlenebilir.