UNESCO’nun 70’inci yılı

Bu yıl aynı zamanda UNESCO Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin Korunması ve Geliştirilmesi Sözleşmesi’nin de 10’uncu yıldönümü.

20 Ekim 2015 günü, İstanbul’da Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Tophane-i Âmire Kültür Sanat Merkezi’nde “Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin 10. Yılı” başlıklı bir konferans gerçekleştirildi.
Konferansın amacı, Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin Korunması ve Geliştirilmesi Sözleşmesi’nin, Türkiye’de bilinirliğini arttırmak, kamuoyunun kültür sektörü temsilcilerinin, sivil toplum kuruluşlarının ve sanatçıların ilgisini uyandırmak ve sözleşmenin Türkiye Büyük Millet Meclisi’nce onaylanması çalışmalarına katkıda bulunmak olarak açıklandı.
Açılış konuşmasını Prof. Dr. Öcal Oğuz yaptı.
Oturum başlıklarını paylaşarak, tartışılan konulardan haberdar olmanızı istiyorum:
1) Sözleşmenin Görünürlüğü ve İçeriği
2) Kültür Endüstrileri, Dijitalleşme ve Dijital Haklar
3) Sanatçının Hakları ve Statüsü
Toplantıdan çıkan bilgi notu ise şöyle:
“UNESCO’nun kuruluşundan bugüne kadar sürdürdüğü kültür çalışmalarının temel hedefi kültürler arasındaki diyalog ve yakınlaşmayı geliştirmektir. UNESCO, arkasında güçlü bir kültür bileşeni olmayan hiçbir kalkınma çeşidinin sürdürülebilir olmayacağı görüşünü benimseyerek, kültürler arasında karşılıklı anlayış ve diyaloğa dayanan, insan merkezli bir yaklaşım hedeflemekte ve bu temeller üzerine oturtulan sürdürülebilir kalkınmanın mümkün olabileceğini savunmaktadır.
Kültürel ifadeler, insan yaratıcılığı gibi ayrıcalıklı ve yenilenebilir bir kaynaktan beslenen, bugün oldukça etkili bir kalkınma seçeneği olarak en hızlı büyüyen endüstrilerden olan kültür endüstrisi ve yaratıcı endüstrilerin temelini oluşturmaktadır. Bu endüstrilerin gücü, 2005 Kültürel İfadelerin Çeşitliğinin Korunması ve Geliştirilmesi Sözleşmesi’nin merkezinde yer almaktadır. 2005 Sözleşmesi’nin temel amacı sanatçıların, kültür aktörlerinin, uygulayıcıların ve aynı zamanda vatandaşların kültürel malları, hizmetleri ve faaliyetleri üretebileceği, yaratabileceği, dağıtabileceği ve bunlardan faydalanabileceği bir ortamı oluşturabilmektir. Bu amaca ulaşabilmek adına, Sözleşme ekonomik ve sosyal kalkınmanın bir aracı olarak dinamik kültür endüstrilerinin ve yaratıcı endüstrilerin gelişmesini ve yaratıcıların yerel ve uluslararası pazara girişini sağlayacak mekanizmaları desteklemektedir.”

* * *

ÇAĞDAŞ sorunların tartışıldığı bu toplantıdaki maddelerin çeşitli alanlarda sürdürülmesini dilerim.