Şu gürültü meselesi

***
Gecenin sessizliğini seviyorum.
Hele 12’den sonra, tek başıma kaldığımda ya kitapların sayfalarında kayboluyorum, ya da o satırları ben yazıyor oluyorum.
Perşembe günkü yazımı yazmak için bilgisayarımın başına oturduğumda gece yarısını çoktan geçmişti.
İlk cümleyi yazdığımda Alaçatı’nın o dar sokaklarından birbirine karışmış müzik sesleri geliyordu.
Serdar Ortaç’ın Dansöz’üyle Ankara’nın Bağları karışmıştı, biraz daha arkadan Bora Duran’ın Sana Doğru’su iki şarkıyı bastırmaya çalışıyordu.
***
Müziği çok seviyorum.
Seçmiyorum, her türlüsünü seviyorum da; böyle bir kaosu inanın sevemiyorum.
Hadi diyelim bayram, tatil...
Ama bazı hafta içleri Çeşme’de kalıp sabahları işe giden benim gibiler için bu gürültü bir kabus gibi...
İşletme sahipleriyle arada konuşuyorum.
“Eğlence olmazsa buraları biter” diyorlar.
Kısmen katılıyorum ama kuralsız, standartları olmayan, belli bir kaliteyi tutturamayan eğlencenin de buraları bitireceğinden herkesin emin olmasını isterim.
***
Turizm bir trend işidir.
İnsanlar sevdikleri yere defalarca giderler.
Ama bir gün, bir nedenden dolayı asla bir daha gitmezler.
“Türkiye kalabalık, herkes hevesini alıncaya kadar bu böyle yıllarca gider” diye düşünüyorsanız yanılırsınız.
Her yerin bir özelliği var.
Kendine özgü olan güzeldir.
Her yer her yere benzerse; gitmek için de neden kalmaz.
Alaçatı da o yerlerden biri...
Ya da biriydi.
***
Ben Alaçatı diye yazdım; siz Bodrum deyin ya da Marmaris ya da Kuşadası...
Bu müzik değil gürültü...
Ve ortak sorunumuz.

Müziği kapatmayalım
ama sesini kısalım

FAZIL Say sosyal medya hesabından bir çağrıda bulundu ve “Müziğin sesini kısın” dedi.
Ben de bunu köşeme taşıdım.
Çok kişi destek oldu.
Bazıları da eleştirdi.
Ama bazıları adam asmaca oynadı.
Eleştirilere de, adam asmacaya da alışığız.
Ama şunu hatırlatmak isterim.
İnsan bilgisayarının başına geçtiğinde çok daha cesur oluyor.
Bu insanlar, daha doğrusu her konunun trolleri karşı karşıya geldiğinizde dut yemiş bülbüle dönüyorlar.
Sanki o dijital süpermenler gidiyor yerlerine dijital cüceler kalıyor.
Özetle...
Müziğin sesini kısmalıyız.
Müziği kapatalım demiyoruz.
Daha iyi müzik, daha iyi eğlence ve daha iyi bir turizm istiyoruz.

Çeşme’ye bir anayasa geliyor

BELEDİYE Başkanı Ekrem Oran’ı uzun yıllardır tanıyorum. 40 yıldır... Okuldaş olduğumuz için Saint Joseph günlerinden beri tanıyorum.
Kafasında bir Çeşme hayali olduğunu da biliyorum.
Şunu söyleyeyim.
Çeşme için bir anayasa geliyor.
Yazılacak maddelerde sadece işletmeler değil, hepimiz kendimizden bir şeyler bulacağız.
Ayrıntı yazmak istemiyorum.
Ama net söylemeliyim.
Alaçatı’ya, Çeşme’ye bir düzen gelecek.
Ses kontrolleri artacak.
Herkes her istediği müziği yapamayacak.
Yani meydana masalar atılıp vur patlasın çal oynasın yapılmayacak.
Anayasa belki ciddi, korkutucu gelebilir.
Ben manifesto diyorum.
Ama Alaçatı’nın, Çeşme’nin böyle bir manifestoya ihtiyacı olduğunu görüyorum.

Farkında mısınız stadımız yok

KARŞIYAKA bir spor kulübünün çok ötesindedir; diye yazdım geçenlerde...
O kadar çok mesaj, telefon aldım ki...
***
Bakın Türkiye’nin en eski kulüplerinden birinden bahsediyoruz.
1912 yılında kurulmuş.
Yapmaya çalıştığımız Karşıyaka Stadı; 30 Ekim 1939 günü saat 14.00’te, Altay ile KSK arasında bir futbol maçı ve çeşitli güreş müsabakalarının yapıldığı resmi bir törenle açılmış.
Yıl 2019 ve beş yıldır bu stadı yapmaya çalışıyoruz.
Alsancak Stadı bitmiş olsa, Atatürk Stadı’nda harika maçlar izliyor olsak ve başka alternatifler olsa sorun yok.
Ama yok...
Yani hiçbir şey yok.
İzmir’in stadı yok.
Türkiye’nin üçüncü büyük kentinin, en eski kulüplerinin olduğu, mazisi başarı dolu, milli maçların vazgeçilmez adresi İzmir’in stadı yok.
Düşünebiliyor musunuz?
Ben yıllardır maça gitmiyorum.
Çocukluğumun en güzel anılarının geçtiği o statlarda maç seyredemiyorum, İzmir’in takımlarını destekleyemiyorum, çocuğumu, eşimi alıp maça götüremiyorum.
Beyler, bayanlar, değerli İzmirliler İzmir’in stadı yok farkında mısınız?