Liste güncellendi İzmir de eklendi

Ankara başkent, İstanbul ekonominin nabzının attığı yer, İzmir ise Türkiye’nin birçok alanda dünyaya açılan penceresidir.
Geçenlerde yazmıştım.
Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü önemli bir karar aldı. “Havayolu ya da karayoluyla gelenlerin hastaneye transferleri, tedavinin gerçekleştirileceği hastaneler ya da USHAŞ tarafından yapılmalıdır. Hasta ve refakatçileri İstanbul Hava Limanı, Ankara Esenboğa Hava Limanı’ndan giriş yapacaktır” denildi.
İzmir bu listede yoktu.
Oysa uzun bir süredir sağlık turizmi adına önemli gelişmeler yaşanıyordu.
İzmir sağlıkta bir kümelenme yaratmıştı ve çok sayıda kuruluşuyla önemli projeler gerçekleştiriyordu.
Pandemi biraz daha kontrollü olmamızı gerektiriyordu.
Bunu elbette iyi anlıyorum.
Ama İzmir’in İstanbul’dan, Ankara’dan bir eksiği olduğunu düşünmüyorum.
Ve Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü o listeyi güncelledi.
İzmir de dahil edildi.
Ben bunun düzeltileceğini zaten düşünüyordum ve süre çok uzamadan bu eksik tamamlandı.
Hava yoluyla; İstanbul Havalimanı, İstanbul Atatürk Havalimanı, İstanbul Sabiha Gökçen Havalimanı, Ankara Esenboğa Havalimanı, Antalya Havalimanı, İzmir Adnan Menderes Havalimanı, Adana Havalimanı da eklendi.
Kara yoluyla; Kapıkule Hudut Kapısı, Sarp Hudut Kapısı, Habur Hudut Kapısı da dahil edildi.
Deniz yoluyla; Mersin Taşucu Limanı, Karasu Port Limanı da listede yer aldı.
Türkiye’nin sağlık alanında birçok ülkeden daha başarılı hastaneleri var.
Ve daha da önemlisi bu hastaneleri öne çıkaran doktorları, sağlık çalışanları bulunuyor.
Bunun kıymetini bilelim.

Ne kadar çabuk normalleştik

NİSAN ayını yarı evde, yarı gazetede geçirdim.
Mayısta az da olsa ve mesafeleri koruyarak randevuları gerçekleştirdim.
Uzun yıllardır tanıdığım dostlarımı nasıl karşılayacağımı, onlara gittiğimde nasıl selam vereceğimi bilemiyordum.
Gerçekten de garip bir durum oluyordu.
Elbette insan her şeye alışıyor.
O anki duruma göre selam verdim, verdik; bir şekilde durumu idare ettik.
Ama görüyorum ki; herkeste bir rahatlama var.
Çok sıkıldık anlıyorum, normal hayatı özledik, onu da anlıyorum.
Ama bu kadar eziyet çektikten sonra, bu kadar dikkat ettikten sonra bir hafta içinde öpüşmelere, sarılmalara nasıl geçildi anlamıyorum.

İtalya İspanya bile

ÖYLEDİR. Çok dikkat edersin.
Çok kontrol edersin.
Ceza da yazarsın, yaptırım da yaparsın.
O anlarda her şey iyidir, kontrol altındadır.
Ama bir an gelir, hiçbir şeye engel olamazsın.
Türkiye’nin her yerinden gelen görüntüler, fotoğraflar sürü bağışıklığını herkesin kabul ettiğini gösteriyor.
“Geçirirsek geçirelim, nasıl olsa virüs gücünü çok kaybetti” görüşü o kadar hakim ki, kimse bu dakikadan sonra yasak getiremez.
Bu yazdıklarım Türkiye’ye özgü değil.
En ağır tabloyla karşılaşan İtalya, Fransa, İspanya için de bu geçerli.
Geçmiş olsun...

Anadolu farklı bir coğrafya

AMERİKA’dan öyle görüntüler geliyor ki bazen inanmakta zorlanıyorum. Yağmalanan mağazalar, şiddet görüntüleri, kırılan, parçalanan sokak mobilyaları...
Afrika’nın geri kalmış ve görmeye alışık olduğumuz bir ülkesi değil, Amerika böyleyse...
Ben her şeyi sorguluyorum.
Eğitimi, demokrasiyi, gelenekleri, insanlığı...
Ve bütün bunları düşündükçe Türkiye’de doğup büyüdüğüme şükrediyor, gurur duyuyorum.
Çünkü halk öfkeli bile olsa bunu sokağa yansıtmaz.
Halk endişeli de olsa bunu devletiyle paylaşır.
Tamam, çok eksiğimiz var.
Yapacak çok işimiz var.
Eleştirilecek çok yanımız var.
Ama Türkiye’yi ayrıştıran bir şeyler de var.
O da tarihimiz, geleneklerimiz, çok kültürlü oluşumuz.
Anadolu gerçekten de çok farklı bir coğrafya…

Okullar 1 Ekim’de açılmalıydı

HERKES “Bu yaz farklı olacak” diyordu.
Ben de diyorum ki;
Bizim tatilimiz zaten okullar kapandıktan sonra başlar, okul açılmadan bir hafta önce biterdi.
Yine öyle olacak.
Hiç merak etmeyin, farkı biz kapatırız.
Tek şey okulların 15 Ağustos’ta açılacak olması.
Bunu online yapabilir, okulları ekim ayında açabilirdik.
İki aylık duran ekonomileri canlandırmak için bu daha iyi bir formül olabilirdi.
Belki ilerleyen günlerde bu konu da yeniden değerlendirilebilir.