Bu trioyu seviyorum

Kemanda Tuncay Yılmaz var. Benim sevgili dostum her seferinde harikalar yaratıyor. Viyolonselde Gustav Rivinius var. Almanya’nın en iyi sanatçılarından ve bugüne kadar yüzlerce sanatçı yetiştirmiş biri... Piyanoda Emre Elivar... Neredeyse gözünü açtığından beri piyano çalan biri... Müziğin her türlüsünü seviyorum. Bu kadar büyük usta sahnede olunca da insan kendinden geçiyor. Arkas Trio büyük bir boşluğu doldurdu. Konserlerini kaçırmıyorum; siz de kaçırmayın...

Bir nefes alaturka

 Ve bugün size Arkas Trio’nun dışında bir tavsiyede daha bulunacağım.

“BİR NEFES ALATURKA”

İlk kez 1980’lerde birlikte sahne alan sanatçıların, yaklaşık 25 yıl sonra yeniden buluşmaya ve birlikte müzik yapmaya karar vermeleriyle tazelenmiş bir topluluk... Kendilerini şu dörtlüklerle anlatıyorlar:

“Küçük bir sır olsun diye aramızda aşka dair... Vakte rûyalar gizledik ve ne varsa mahsus şarka... Sazla sohbet buluşunca fikrimizde meşke dair...  Hasbihale isim verdik ve bir nefes alaturka... Hoş bir sadâ baki kalsın diye kubbenin altında... Cümlesini cem eyledik; hasret, vuslat, lokma, hırka... Nükte, hiciv, şarkı, gazel, durduk âteş makamında... Selam verdik, selam aldık ve bir nefes alaturka...”

Toplulukta kimler var?

Bu toplulukla tanışmama sevgili dostum, Hürriyet Ege’nin de yazarı Nihat Demirkol vesile oldu. Demirkol; Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat ve Maliye Bölümü’nden mezundur. Hayatı boyunca özel sektörde üst düzey yöneticilikler, danışmanlıklar yapmıştır ama müzikten hiçbir zaman kopmamıştır. Nihat Demirkol, piyanoyu bir batı müziği enstrümanı gibi çalmaz. Sol el icrası, sürekli ve anlık bir doğaçlamaya dayanır. Sağ eldeki Heterofonik yorumu, neoklasik üsluptadır. Feyzi Aslangil ve Erkan Yüksel ekolünü yaşatmaya çalışır. Piyano ve Türk müziğini kişisel gelişim eğitimlerinde de kullandı. “Herkesin Bir Bestesi Vardır - Yönetimde Alaturka Seslerin Kullanılması” ve “Takım Olmanın Müzikal Enerjisi” isimli projelerinin çok konuşulduğunu biliyorum “Bir Nefes Alaturka”nın diğer üyeleri kimler mi? Gülten Yeğin; klasik kemençe sanatçısı... Haluk Derinöz; kanuni, yorumcu, neyzen, genel sanat yönetmeni... Yeni Türkü’nün unutulmaz isimlerinden... Yıldan Dirik; udi, yorumcu...

Kaybolan değerleri hatırlatıyorlar

“Bir Nefes Alturka” alaturkayı bir düşünce ve yaşama biçimi olarak yorumlayarak bunu izleyicisine de hissettiren; kaybolan değerlere sahip çıkan bir grup... İhmal edilmiş zamanların, derinliği olan geleneksel “oda müziği” ön planda... Konserlerini şiirin, güftenin, aşkın, hatıranın, nüktenin, hicvin, sanatın ve tasavvufun renklerinin birer tutam serpiştirilmesi olarak yorumlayabilirim.

İyi müziği herkes sever

 Nihat Demirkol’a “Gençler konser sonrası ne düşünüyor” diye sordum. 20 yaşlarında bir genç kızın yorumunu bana aktardı. “Bu müziği hiç sevmezdim! Hiç dinlemezdim. Buraya da annemlere ayıp olmasın diye geldim. İlk defa birisi, bu müziğin ne anlattığını söyledi bana. Albüm çıkartsanıza” demiş. 40’lı yaşlarda bir beyefendinin tepkisi de şöyleymiş. “Biz arada kalmış bir kuşağız. Yozlaşmamış müziğin aslında hayatın içinden bir parça olduğunu hissettirdiniz. Kulağımızın pası silindi. Bağırmadan da şarkı söylenebiliyormuş. Neden daha sık sahne almıyorsunuz?”