Kuzey Ege’den mesajınız var; BARIŞ!
ÇARŞAMBA günü o kadar bunaldım, o kadar sıkıldım ki, ruhum bizi 17 gündür kapattıkları o görünmez kafesten kafasını uzatmak istedim. Atladım benim yakışıklıya, vurdum kendimi yollara.
Burhaniye’den başlayan yolculuğum; Edremit, Ayvacık, Küçükkuyu ve nihayetinde Çanakkale’de Egeli okurlarla yaptığım sokak röportajları ile sürdü. Dünyanın en aydınlık insanları ile tanıştım. Güler yüzlü ve hala bu umudu korumaya çalışan. Ülkesine, geleceğine dair umutlar taşıyan, endişelenen, kimisinin İstanbul geçmişi var, orada okumuş, çalışmış; kimisi hayatında İstanbul’u görmemiş.
Ama ne olursa olsun, Gezi Parkı’nın PARK olarak kalmasını; bundan böyle kimsenin kişisel hak ve özgürlüklerine müdahale edilmemesini istiyorlar.
Yarına umutla bakmak istiyorlar. Tıpkı sizin gibi. Bizim gibi. Hepimiz gibi.
Pelin - Christian Bastide / Burhaniye
Pelin ve eşi Christian geçtiğimiz yıla kadar Fransa’da yaşayan; varını yoğunu Türkiye’de bir cennet otel yaratmak için harcayan, bu ülkeye aşık bir çift. Burhaniye’de Edremit Körfezi’ne bakan, 10 odalı, Fransız bahçeli çok ama çok güzel bir otelleri (Teomida); Teoman ve İda adında iki şahane çocukları var. Olayların başladığı ilk günden bu yana hem yabancı basından, hem de olabildiği kadarı ile Türk medyasından gözlerini ayırmamışlar. Şöyle diyor Pelin ve Christian; “Bu güzel ülkeden tek beklentimiz demokrasi. Hayatın, birlikte yaşayabilmenin tek şartı bu. Bu ve benzeri olaylar Fransa’da da sıkça yaşansa da sonuç demokrasi ve karşılıklı müzakereler ile geliyor. Hükümetin, en azından bundan sonrası için, bu konuda gençlerden ve halktan yana olacağına tüm kalbimizle inanmak istiyoruz.”
Bedri Karabıyık – Fikret Tan / Edremit
Tam Burhaniye’den çıkmış Edremit’e giderken, yol üzerindeki Karadut stantlarında asılı Atatürk bayrağını görünce durdum. Neşeli, hoşsohbet ve bana içtiğim karadut suyunu ikram eden kadirşinas iki akraba onlar. Eşlerinin, annelerinin hazırladıkları karadut suyunu, karadut pekmezini, katkısız reçelleri satıp ekmek paralarını çıkartıyorlar. Diyorlar ki; 15 gündür yoldan araba geçmez oldu. Başımızdakilerin sert tavrını izledikçe üzüldük, izledikçe kahrolduk. Dün bacanak dedi ki, nihayet taraflar birbirini dinlemeye başlamış. Bu olaylar bir an önce çözülsün. Ülkemiz, milletimiz eski, huzurlu günlerine kavuşsun. Bu ülke kolay kazanılmadı!
Giray İlker Başaran / Çanakkale
İstanbul Mimar Sinan Üniversitesi’nde resim okumuş. Üstelik yüksek lisanslı. Freelance olarak hem İstanbul’da hem de Çanakkale bölgesinde çalışıyor, oteller ve sanat galerileri için inanılmaz duvar resimleri yapıyor. Ona bisikletin üzerinde, sırt çantasıyla rastladım. Ve hemen sorularımı sıraladım. Giray diyor ki; “Gezi Parkı olayları ile başlayan ve devam eden süreç; bir çok açıdan imaj zedeleyici oldu. Festival havasında başlayan, barışçıl eylem bir anda savaş alanına döndürüldü. Olayların gelişimine baktığımızda ise, hem iktidar, hem de muhalefet bir yerde çuvalladı. Apolitik diye ön yargı ile yaklaşılan gençler, herkesi şaşırttı, espri güçleri ve kıvrak zekaları ile hepimizi hayran bıraktı. Bundan sonrası için en büyük isteğim, öğrencilik yıllarımdan beri tek nefes aldığımız toprak parçası olan GEZİ PARKI’nın olduğu gibi, park olarak bırakılması. Şiddetin durması. Artık, Türkiye’nin geleceğinden kaygı değil, umut duymak istiyoruz.”
Uğur Yenici / Bozcaada
Uğur da İstanbullu adalılardan. Hem müzik adamı, DJ, aranjör, hem de Üzüm adında mini minnacık, tertemiz bir otel işletiyor Bozcaada’da. “Birlik ve beraberliğimizi, birbirimize olan inancımızı kaybetmeye başladığımız son yıllarda, bu olayların üzücü, ama bir o kadar da umut verici olduğunu düşünüyorum. Polis halka bu kadar sert davranmasaydı en azından ölümler yaşanmaz, süreç daha kısa ve daha demokratik bir biçimde gelişebilirdi. Bundan sonraki beklentim; halkın taleplerini, halkın muhatabı olan kişilerin görmezden gelmeye devam etmemesi” diyor Uğur.
