Korkmuyorum…

Altmış üç yıllık yaşamımda şahidi olduğum günlerden en kötülerini yaşıyoruz şimdilerde. Ülkemiz ve çevremizdeki ülkeler kan gölüne dönmüş durumda. Üstüne üstlük sevgili gazetem 48 saat içinde iki kez saldırıya uğradı. Hal böyleyken, başka bir konu üzerine söz söylemek gelmiyor içimden.

Neyin ya da kimin silahşorluğunu yaptığını anlamadığım biri bir gazetedeki köşe yazısında; bu ekranı paylaştığım, gazetemin değerli yazarlarından birine “İstersek seni sinek gibi ezeriz. Bugüne kadar merhamet ettik de hala hayatta kalabiliyorsun.” diye seslenebiliyor. Ve yetkililerin hiçbirinden en küçük bir ses bile çıkmıyor… Söyler misiniz şimdi ben nasıl inanacağım demokrasinin varlığına ve her dakika tekrarlanan “burası bir hukuk devletidir” ve “hukuk ne derse o olur” söylemlerine…

Gazetemize yapılan ilk saldırının en acı yanı belki de bir milletvekillinin önderliğinde ve kendisinin ağzından çıkan tehditler eşliğinde meydana gelmiş olması. Eğer demokrasimiz işliyor olsaydı bu milletvekilinin, hiç olmazsa, partisi tarafından cezalandırılması gerekirdi. İkinci saldırının ardından ise 2 gün içinde 20 kişi gözaltına alındı. Ve dün, bu 20 kişinin tamamı ifadelerinin alınmasının ardından savcılık talimatıyla serbest bırakıldı… Kim bilir, belki de benim haberim yok… Belki de gazete binası basmak, cam çerçeve indirip tehditler savurmak demokratik bir hak bizim ülkemizde…

Ben Hürriyet gazetesiyle büyüdüm. Rahmetli eşim hem Milliyet gazetesinde Abdi İpekçi ile hem de Hürriyet gazetesinde Çetin Emeç ile çalışmıştı. Terörün insanın sevdiklerini, meslektaşlarını, dostlarını elinden almasının ne demek olduğunu biz daha o yıllarda acı bir şekilde öğrenmiştik. Bu yüzden, ülkemizin en köklü gazetelerinden biri olan çalıştığım kuruma yapılan, en hafif tabiriyle, haksız ithamlar beni derinden yaralıyor.

Yönetim Kurulu Başkanımız Vuslat Doğan Sabancı’nın dün gazetemiz önünde hepimiz adına verdiği sözü kendi adıma da tekrarlamak isterim:

“Hedef göstermeler, baskınlar, saldırılar, taşla sopayla yapılan sindirme girişimleri bizi korkutmaz, korkutamayacak. Tek amacımız var: Okurlarımıza ve izleyicilerimize en doğru bilgiyi en hızlı biçimde vermeye gayret göstermek. Bu görevimize aynı kararlılıkla devam edeceğimizden hiç kimsenin şüphesi olmasın.”

Çünkü ben eşim Özer Yelçe’den öyle gördüm… tıpkı onun Abdi İpekçi’den ve Çetin Emeç’ten gördüğü gibi…

Engellerimizi hissettirmeyecek engelsiz bir yaşam dileği ile…