Zehra Teyze’de nerede kalmıştık

Kendisine takdim edilen 20 bin lirayı almak için bankaya bile gidemedi.
Dizleri haşat vaziyetteydi.
Sağ olsun Işık Akgün Hoca, imdadınıza yetişti.
Yakınıymış gibi yakından ilgilendi.
Sağ dizine bir protez taktı.
Florence Nightingale, 40 bin liralık bu ameliyatı gözünü kırpmadan karşıladı.
Ve onu hastanede epeyce bir süre ağırladı.
İyi ama ameliyatlı haliyle hastaneden çıkınca ne olacaktı?
Bayrağı, Doktorum Evde Bakım Hizmetleri devraldı, 2 hafta da onlar Kraliçe’ye kendi evinde anneleriymiş gibi baktı. Yanında 24 saat hemşire vardı. Üstelik kraliçenin evi, tinercilerin olduğu bir bölgedeydi, o genç hemşirelerin, gecenin ıssız bir vaktinde o eve gidip gelmeleri riskliydi. Ama yaptılar. Evine, hastane yatağı bile kurdular.
Minnet borçluyuz.
Tüm bu kurumlar, insanlar gerçekten bunları hayır için yaptılar, yapıyorlar, ayrı ayrı hepsini tanıdım, bir şekilde biz hepimiz, hayatımızın bu döneminde Zehra Kraliçe için uğraş verdik, sebebini ben de bilmiyorum.
Allah öyle istedi diye düşünüyorum.
Vallahi billahi de öyle...
* * *
Fakat o arada, bir şeker problemi ortaya çıktı.
Tehlikeli bir durumdu.
Komaya bile girebilirdi.
Bu ülke öyle bir ülke, paran yoksa, sosyal güvencen yoksa, sana bakabilecek kimsen de yoksa, yanmışsın...
Kaderinle baş başasın.
Allah’tan Zehra Teyze vakasında, sosyal bir ağ oluştu.
Ve bu defa da imdadımıza Memorial yetişti.
Zoro gibi peleriniyle...
“Şekerini düzene sokarız” dediler.
Bir tek şartları vardı, hastaneden söz etmeyecektim.
Üç hafta filan dayandım.
Ama dün, taburcu ederlerken öyle sıcak bir şeyle karşılaştım ki, sözümü tutamıyorum, özür diliyorum...
* * *
O da ne!
Zehra Teyze bambaşka biri olmuş.
Gençleşmiş, dirileşmiş, pembeleşmiş, pıtır pıtır yürüyor...
“Duydum ki ayrılmak istemiyormuşsun...”
“Evet evladım. Buradaki herkes benim çocuğum gibi oldu artık...”
Gerçekten de bu üç haftada, hastane personeliyle bütünleşmiş, herkesle arkadaş olmuş, ayrılırken hepsiyle tek tek sarıldı, duygusal anlar yaşandı.
4’üncü kattaki odasını görünce gerçi ben de, “Vayyy, hiç böyle bir hastane odasında kalmadım şimdiye kadar biliyor musun” dedim.
O kadar güzeldi.
Ama o, odanın konforundan çok, insanların sıcak davranışlarından, ilgilerinden etkilenmiş.
Kraliçe’nin göz bebeği de yakışıklı dahiliye uzmanı Dr. Gürkan Yurteri.
Çünkü onunla birebir ilgilenmiş.
Fotoğrafta da görüldüğü gibi araları çok iyi.
Zehra Teyze, her fırsatını bulduğunda başını, onun omzuna yaslıyor. Anne-oğul gibi olmuşlar.
Dr. Gürkan Yurteri’yi yakalamışken soruyorum...

Tamamen iyileşti mi

Zehra Teyze tamamen iyileşti mi?
- Tamamen iyileşti demek zor. Şekeri, tansiyonu, kolesterolü var, bir böbreği de çalışmıyor. Hastanemize 15 Temmuz’da yattı, bugün taburcu ediyoruz. Geldiğinde, şekeri yüksekti. Takibe aldık, düzene soktuk. Günde 4 kere ensülin alıyordu, bir süre öyle devam ettik. Ama yalnız başına yaşarken, iğne yapamayacağını söylediği için, öncelikle yavaş yavaş ensülin iğnesini azalttık. Son hafta günde tek doza indi, bugün de ağızdan ilaca başladık.
Bundan sonra?
- 3 hafta daha antibiyotiğe devam edecek. 2 şeker ilacı var, onları alacak. Sonra tansiyon ve kolesterol ilacı var. Ve en önemlisi, bundan sonra sürekli diyet yapacak.
Çok teşekkür ederim, müthiş bir şey gerçekleştirdiniz, 3 hafta ona çok güzel baktınız. Eve gidince ne olacak? Ya şeker komasına filan girerse?
- Yok öyle bir risk olsa gönderir miyiz hiç! En fazla, şekeri biraz yüksek seyredebilir, 3 hafta sonra kontrole çağırmamızın sebebi bu zaten. Yine de teyzenin yanında bir bakıcı olsa, sabahları açlık şekeri ölçülse, ilaçları hatırlatılsa iyi olur. Tamam ayakta durabiliyor ama büyük bir operasyon geçirdi, ayağı takılıp düşse, Allah korusun, kalır orada...
Ama sürekli bir bakıcısı olamaz ki, kimsesiz o. Huzurevine filan da gitmek istemiyor. Onun konumundaki insanlar bu ülkede ne yapıyor?
- Ne yazık ki, başlarına kötü bir şey gelirse, ölüyorlar. Diyelim ki, ilaçlarını alamadılar, şeker komasına giriyorlar. Biri bulur getirirse iyi, getirmezse, sizlere ömür. Ama merak etmeyin, Zehra Teyze’nin durumu iyi. Yine de, en az iki hafta boyunca, gün aşırı aranıp sorulması, “N’apıyorsun ilaçlarını alıyor musun?” denmesi gerekiyor. Siz en iyisi ona bir hastabakıcı bulun...
* * *
Ve o melekler, bir kere daha, imdadımıza koşuyor.
Doktorum Evde Bakım Hizmetleri.
Sahibi, anestezi uzmanı Dr. Hakan Karadeniz’in ve her an yardımımıza koşan Leyla Şeker’in hakkını nasıl öderiz gerçekten bilemiyorum.
Ayrıca o hemşirelerin ve hastabakıcıların...
Bundan sonraki 2 hafta, Kraliçe’nin bodrum katında, bu rutubete ve sıcağa aldırmadan ona bakacaklar.
Ve sonra Zehra Teyze, hayatına kaldığı yerden devam edecek...
Biz de...

Yok mu size vatandaşlık veren bir ülke

Keşke dönmeseydiniz. Sizsiz ne güzeldi İstanbul. Sizsiz kendi seks sorunlarımızı çözüyor, kendi hayat problemlerimiz içinde yaşıyorduk. Ne vardı, biraz daha kalsaydınız ya da hiç gelmeseydiniz. Yok mu size vatandaşlık hakkı veren bir ülke? Eğer böyle bir şey çıkarsa, size referans mektubu yazarım.” (Ali.)
- Olsa, dükkan senin Ali. Ama ülkemi seviyorum. Bu neme, bu sıcağa rağmen bir yere gitmeyeceğim. Senin için üzgünüm ama bana katlanmak zorundasın. Yine de, sana bir güzellik yapıp tavsiyede bulunacağım: Ne zaman ne yazdığımı ezbere bildiğine göre, yazdıklarımı satır satır okuyorsun. Okuma, rahat et, huzura kavuş. Cool ol, cool!

Tekzip

YAZ. Yiyoruz, içiyoruz. Haliyle biraz kilo almış olabilirim. Ama bu yaptığınız ayıp! Hamile filan değilim. El insaf, iki üç kilodan hamilelik yapıştırması hiç güzel bir şey değil. Gazeteden bir arkadaşınız arıyor, “Hamile misin?” diye soruyor. İnsanlar iddiaya giriyormuş. “Öyleyse, haberi ilk bize versin” diyormuş. Hamile olmadan, sizin başınıza gelse ne hissederseniz, ben de onu hissettim. Bu söylentiyi çıkaran arkadaşı bu satırlarla tekzip ediyorum. Kararımı kendi mahkememden çıkardım. Ve şimdi kendi kendime soruyorum: Yoksa, haberim yok da ben hamile miyim!