Oleeeeey! ‘Gey hakem’ davayı kazandı Federasyon kaybetti

Nasıl mutluyum şu an anlatamam.

Hani 6 yıl önce, cinsel yönelimi yüzünden işine son verilen bir hakem vardı: Halil İbrahim Dinçdağ.

Uzun bir süre Türkiye gündemini meşgul etti.

İlk defa futbol gibi erkek dünyasının kalesi sayılan bir alanda, biri çıkıp, “Eşcinsel olmam, iyi hakem olmama engel değil. Bu ayrımcılıktır, hak mücadelemi sürdüreceğim” dedi cesurca...

Yıllar içinde temasımız kopmadı Halil İbrahim’le, bir şekilde hep haberleşmeye devam ettik.

Nasıl onurlu ve gururlu bir adamdır anlatamam.

Çok zor süreçler yaşadı.

Bir kere işsiz kaldı, herkes vebalı gibi ondan kaçtı. Hangi işe başvurduysa, “Yaşın ilerledi” gibi saçma sapan bahaneler öne sürdüler, işin gerçeği “gey hakem” olarak ünlendiği için, başlarına bela olur diye düşündüler.

Ve Halil İbrahim bu kadar eğitimli olmasına rağmen iş bulamadı, mecburen hayatını küçülttü, başına gelmeyen kalmadı, çok sevdiği annesini kaybetti, sonra kanser oldu...

Geçen sene bu zamanlar ameliyat oldu.

2015’i de zor geçirdi.

Taaa ki düne kadar...

Dün 6 yıldır Futbol Federasyonu’na karşı verdiği hukuk mücadelesini kazandı.

Alkışlıyorum Halil İbrahim Dinçdağ’ı...

Ayrımcılığa uğrayıp hak mücadelesi veren herkesi...

Onların pes etmeyişini, yılmayışını...

Bu davadaki hâkimi de kutluyorum.

Böyle kararlar hukuka ve adalete olan inancımı arttırıyor.

2016 için bir dileğim de Halil İbrahim Dinçdağ’ın bir iş bulabilmesi. Kim bilir belki bu röportajı okuyan biri ona iş verir... Keşke...

Bugün zafer benim

Dün mahkemen sonuçlandı... Kendini nasıl hissediyorsun?
Harikaaa! Bu haksızlık üzerimde ağır bir yüktü, hafifledim. Ayrıca kendimi, 6 yıllık bir mücadelenin sonunda zafer kazanmış gibi hissediyorum. Bir tek, bu zaferi annemle de paylaşmak isterdim. O benim en büyük destekçimdi, maalesef annemi bu mücadele sırasında kaybettim. Ama şimdi neredeyse, mutluluğumu hissediyordur diye kendimi avutuyorum.

Bu karar seni en çok hangi açıdan sevindirdi?
6 yıldır haklılığımı haykırıyorum! Bu konuda bana destek veren herkese teşekkürü borç bilirim. Bu kararla haklılığım yargı tarafından tescillenmiş oldu. Türk Futbol Federasyonu davayı kaybetti.

Bu karar sence gerçekten Türk futbolunda homofobinin sona erişi anlamına mı geliyor?
Sanmıyorum. Futbol ya da herhangi bir alanındaki homofobi bu ülkede kolay kolay yok olmaz. Ama bu da bir adımdır, çok ciddi bir adım. LGBTİ mücadelesi açısından 29 Aralık 2015’in bir milat olduğunu düşünüyorum. Sırf Türkiye’de değil, tüm dünyada futbolda homofobi çok ön planda. “Mücadele ediyoruz” deniyor ama ben samimi olduklarına inanmıyorum. Ama bu davanın, o erkek egemen alanda bir takım kapıları ve duvarları yıktığını düşünüyorum.

Futbol Federasyonu’ndan hiç ses çıkmadı mı? Seni yok mu sayıyorlar?
Evet, yok sayıyorlar. Hiçbir şekilde muhatap olmuyorlar. Haklarımın iadesi için ben tekrar Futbol Federasyonu’na avukatımla müracaat edeceğim. Ben pes etmiyorum, hak mücadelesine devam... Şunu da söyleyeyim, bu süre içinde kanser oldum, ameliyat oldum, tedavim halen sürüyor, Allah’a şükür şimdi iyiyim ama sürekli kontrol altındayım ve işin fenası bütün bu süre zarfından işsiz ve sigortasızdım. Hâlâ öyleyim. Çünkü iş başvurularım reddediliyor. Anlayacağınız çok yıprattı bu süreç beni. Ama bu zafer, her şeyi unutturdu.

6 yıllık mağduriyetini karşılar mı kazandığın bu 23 bin lira?
Tabii ki hayır! Bundan sonra bir iş bulabilir miyim onu da bilmiyorum. Hâlâ gayret ediyorum.

Peki 6 yıldır nasıl geçiniyorsun?
Ailemin ve eş dostun yardımıyla ayakta durmaya çalışıyorum. O yüzden de bu dava benim için önemli, çünkü ben onurumu çiğnetmedim. Gerçekten de kimseye boyun eğmedim. Ben inancım gereği Allah’tan başkasına boyun eğmem. Kula kul olmak için gelmedim bu dünyaya. Ben insanca, onurlu bir şekilde yaşamak için geldim, bunun mücadelesini verdim ve şimdi sonucunu da aldım.

Senin için önemli olan kazandığın miktar mı?...
Hayır, tabii ki haklılığımın kanıtlanmış olması! Ama kazandığım tazminatın daha fazla olmasını da isterdim. Çünkü gerçekten ekonomik olarak çok zor durumda kaldım. Bu konuda hak mücadelemiz sürecek, temyize başvuracağım. Bizim müracaatımız 110 bin liraydı, o para bile 6 yıl içinde yaşadığım acıları tazmin etmezdi, 23 hiç etmez ama yine de bugün zafer benim.