Anneler Günün kutlu olsun Mami!

Bugün 42 yaşında mutlu bir kadınım.
Bu cümleyi bu kadar rahat kurabiliyorsam… Senin sayende.
Kendimi seviyorum, kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum… Yine senin sayende.
Hem hayata bağlıyım hem işimi tutkuyla yapıyorum.  Hem sevdiğim adamı şehvetle seviyorum hem de kızım için ölüp bitiyorum.
Anne olmanın her anının keyfine varmaya çalışıyorum. İyi bir anne olmaya uğraşıyorum.
Yaptığım işte, sevgilimle ilişkimde, kızımla aramızdaki o güçle sevgide, hep senin izlerini görüyorum. Şu hayatta, gölgen gibi seni takip ediyorum. Sen yoğurdun böyle oldum. Armut dibine düşüyormuş gerçekten de.
Senin kızın olduğum için gurur duyuyorum.

SEN BENİM ŞANSIMDIN

Tonla şey öğrendim senden…
Kimselere benzemeyen Alman annemden…
Öncelikle farklı düşünebilmeyi. Korkmamayı, yılmamayı. Salaklıklarımı ifade edebilmeyi. Yaptığım işi adam gibi yapabilmeyi. Durmadan üretmeyi. Çalışkan olmayı. Kendime yetebilmeyi.
Çünkü sen öylesin.
Almansın diye mi; artık Almanlığın da kalmadı gerçi; balerinsin diye mi, İkinci Dünya Savaşı çocuğusun ve zor şartlarda yetiştin diye mi…
Bilmiyorum ama kendimi bildim bileli sen farklıydın. Ve sen benim şansımdın.

OLMAZ DENENİ OLDURDUN

Küçükken, ev kadınıydın diye gurur duydum. Çocukların her şeyden önce geliyordu.
Sonra tam da ben, “Benim annem niye bir şey üretmiyor”u sorgulayacağım yaşa geldiğimde, “Bale okulumu açacağım” dedin…
Sen dedin de… Kimse inanmadı…
Birden bire, duvarda asılı bale pabuçlarını ayağına geçirdin ve balkonda egzersiz yapmaya başladın. Şaka gibiydi, Adana’da bale okulu açacağına inanmam. Ama herkese, her şeye rağmen yaptın. Çok da başarılıydın, tam 25 sene geçti, dile kolay…
Neredeyse bütün Adana senin öğrencin oldu. Her sene birbirinden güzel resitaller yaptın. Bu bile saygıyla önünde eğilmeme sebep oluyor.
Olmayacak olanı, olmaz deneni oldurdun.

ADANA’NIN MEKİ TEYZESİ

Her şey için savaştın sen.
Ki kolay bir adamla evli değildin, canım babam, toprağı bol olsun, neredeyse o da mutlu, huzurlu olsun, Allah rahmet eylesin…
Sen hem onu, yani aksi Mehmet’i idare ettin, hem üç çocuğu, hem işini hem Adana’yı. Neticede sen de 20’lerinde kopup gelmiştin memleketinden. Daha çocukken. Bilmediğin, tanımadığın topraklara.
Ama işe bak, artık bütün Adana’nın sevgilisisin, Meki Teyze’sisin, herkes seni seviyor ve her şeyden önce saygı duyuyor.
Bu nasıl güzel bir şeydir, sanatı sevdiren kadın olmak. “Meki bu sene acaba nasıl bir resital hazırladı?” dedirtmek. İşimi yaparken hep aklımdasın, ben de senin gibi fark yaratabilmeye çalışıyorum.

ÇOCUK İÇİN BÜYÜK LÜKS

Bana hiç, “Sakın yapma, uygun düşmez, elalem ne der?” demedin. Özgür bıraktın. Düşünüyorum da, bir çocuk için bu ne büyük bir lüks.
5 yaşımdaydım, mahalledeki bir çocuk, “Hadi şortlarımızı indirelim, pipilerimizi birbirimize gösterelim” dedi. Bana normal bir şeymiş gibi gelmişti. Ama sonradan korkunç bir şey olduğunu öğrendim, kızsan bedenini saklaman, sakınman gerekiyordu.
Ve eğer sen, “Aman ne var bunda! Sen banyo yaparken kuzenlerinin de pipisini görmüyor musun?”  demeseydin, ben mahvolurdum, hayatımın travmasını yaşardım…
Senin sayende bu yaptığımın ahlaksızlık olmadığını sadece densizlik olduğunu öğrendim.
“Bir daha da sakın yapma” dedin ama çok önemli bir şeymiş gibi üzerinde durmadın.
Ne güzel anneydin, ilk aşkımı da gizlemedim senden. Kardeşimi parka götürdüğünde, “Onu da getir, ben de tanışayım” dedin. Gayet normal davrandın. Ben tabii bokunu çıkardım, sonra gizlice eve almaya başladım. Yakalandım, kıyamet koptu bir gün. Ama yine de bir sürü şeyi problemsiz atlattık. Çünkü birbirimize hep açık davrandık.

GAZIM, MOTORUM, DİNAMOMDUN

Üniversite çağına gelince kendime ait bir hayatım olmasını destekledin. Bana hep güvendin. Sırt çantasıyla Avrupa’yı gezmek istedim. Olmaz demedin. Tam tersine babama, “Üstüne varma, bırak gitsin” dedin. Tabii ki yine kıyamet koptu ama sen benim gazımdın, motorumdun, dinamomdun...
İşler aradım, kendi paramı kazanmak istedim, engel olmadın, garipsemedin, bir sürü abuk sabuk ev tuttum, her seferinde geldin, oraları ‘yuva’ya çevirmem için uğraştın.
Perdeler, koltuklara yüzler diktin, güzel yatak örtüleri, mutfak malzemeleri getirdin…
Bir gecede seninle kaç tane mekanı eve çevirdik…
Ev tutkum da, yaşadığım her yeri ‘yuva’ya çevirme arzum da senden kaynaklanıyor.

SENSİN ALTINDA YATAN

Ağrı eşiğim yüksek benim…
Canım kolay kolay acımaz. Kolay kolay ağlamam, zırlamam, hasta olmam. Hep sensin bunların altında yatan. “Benim annem doğururken de çok bağırmaz, her şeyi bir şekilde halleder… Güçlüdür…” Böyle bildim ben. Benim annem, regl olduğunda yatak döşek olmaz. Çünkü ona adet sancısı komaz.
Bana da. Benim annem, regl olduğunda hayata normal devam eder, ben de öyleyim.
Tampon denen şeyi bile senden öğrendim. Regl olduğumda spor da yapabilmeyi, yüzebilmeyi de.
Çünkü böyle bir annem vardı.
Hiçbir şeyi fazla abartmayan, hayatı olduğu gibi yaşamayı becerebilen bir kadın...

YİNE YANILAN BEN OLDUM

Beyin ameliyatı geçirdin…
“Ulan şimdi yandık!” dedim, “Mami eski Mami olmayacak.”
Yine yanılan ben oldum… Sen onu bile aştın, tamam Allah da yardım etti Cengiz Kuday da ama senin bitmek tükenmeyen bir enerjin vardı...

DEVAM ETMEYİ ÖĞRETTİN

Babamın ölümü en büyük sınavdı…
Hâlâ atlatamadık. Zaten bir delik olarak kaldı içimizde, aşılamıyor. O hep bizimle birlikte yaşıyor.
Kim bilir nerelerden, nerelere savruldun.
Ama yine de bir şekilde toparladın.
İşine sarıldın.
Bu da bana bir şey öğretti, en sevdiklerimiz dahi bir gün geliyor gidiyor, kalanlar olarak öyle ya da böyle ‘devam etmeyi’ öğrenmemiz gerekiyor.
Sen onu da becerdin.

GÜNÜN KUTLU OLSUN

Benim güzel Mami’m…
Kimse senin eline su dökemez.
Senin kızın olduğum için tahmin edemeyeceğin kadar gururluyum.
Bir tek, “Ya senin kadar iyi anne olamazsam?” diye endişeliyim.
Çünkü senden iyisini gerçekten görmedim.
Ne güzel, önümde, hep imrendiğim, hayranlık duyduğum bir örnek model olarak duruyorsun.
Seni seviyorum.
Anneler Günü’nü kutluyorum.