Söz hafta sonu babalarında

Bir kısmını aşağıda sizlerle paylaşmak istedim.
Umarım herkes kendi çözümünü bulur ve mutlu olur.

FULL TIME BABA

Beş sene önce boşandım. Oğullarım o zaman 2 ve 4 yaşında idiler, velayetlerini ben aldım ve yurtdışında büyütmeye başladım.

Kariyerse kariyer (off the record, M. Şirketinde çalışıyorum), özel hayatsa özel hayat (on the record, son iki senedir partnerim var, ilişkimiz mükemmel, çocuklarımla çok iyi anlaşıyor, Harvard mezunu ama ne kapris, ne yalan ne de başka bir dert.
Unutmadan, kendisi Türk değil.)
 
Savaş

CEVAP: Sevgili Savaş, valla harikasın, ne diyeyim. Çocukları anneye bırakıp “hayatımı yaşarım” dememişsin. Üstelik hayatını onlarla da pek ala yaşıyorsun anlaşılan. Örnek olmanı dilerim bazı babacıklara! Sevgiler.
……..

HAFTA SONU BABALARI

Sevgili Ayşe Aral,
 
Bugünkü yazını bitirirken yaptığın tespit aslında biz erkekler için de geçerli.
Bu yaşlardaki çocuklu erkeklerin de sevgili bulması zor. İş -güç, eğitim, fiziki ve maddi durumunuz ne kadar genel ortalamalar düzeyinden iyi olsa da, eğer çocuklu bir baba iseniz de sevgili açısından çok fazla şansınız olamıyor.

Bana göre bunun bir nedeni de uygun sevgili profili konusundaki seçenek azlığı. Özellikle de artık çocuk düşünmüyorsanız.
Zaten boşanmış, çocuk sahibi, orta yaş üstü bir erkek olarak oldukça zor bir sosyal durumdasınız. Tüm arkadaşlarınız evli ve siz bekârsınız. Bu haliniz bile arkadaşlarınızın eşleri açısından potansiyel tehlike.
Kim bilir alimallah kocalarına kötü örnek falan olursunuz belki.
Yani hayatınız zaten genellikle yalnız geçiyor.
48 yaşımdayım. 6 yıl önce boşandık.

Kızım şimdi 10 yaşında. Aramızdaki bağlar çok kuvvetli. Bir kız çocuğunun babasıyla olan ilişkisinin tüm hayatını belirlediğini düşünüyorum ve gereğini yapmaya çalışıyorum.

Çok sık görüşüyor, beraber tatil yapıyor, ihtiyacı olan sevgi ve güven duygusunu eksik etmemeye çalışıyorum. Benim yanımda her zaman yeri olduğunu bilmesini istiyorum. Evimdeki odası bile hala durmakta.

Aynı sebepten annesiyle aramızdaki hiçbir problemi çocuk üzerinden halletmeye çalışmadım. Olgun ve medeni bir diyalogu sürdürmenin herkes açısından daha sağlıklı olduğunu bizzat deneyimledim.

Bu noktada, dengeli ve güven duygusu gelişmiş bir kız çocuğu yetiştirmenin sorumluluğu, kendi isteklerinizi gerçekleştirmeye fazla zaman bırakmıyor tabi.
Eğer illaki bir tercih yapılması gerekiyorsa o tercihi kızımdan yana yapmanın daha vicdani olduğu kanaatindeyim. Çünkü sevgili adayı çoğu kadın açısından bu durum esasen bir uzlaşma aranacak konu olarak görülmüyor. Aksine bilinçli veya bilinçsiz, erkeğin çocuklarına rağmen kadını tercih etmiş olmasının ego tatmini hedefleniyor.

Ancak, erkekten bağlılık ve ilgi bekleyen akıllı bir kadının da bir erkeği çocukları konusunda zorlamasının uzun vadede o ilişkinin hayrına olmayacağı düşüncesindeyim. Aynı şey tersi için de geçerli elbette.
Diğer taraftan şüphesiz, hayattan tamamen kopmayı da doğru bulmak mümkün değil. Güzel bir ilişkisi olan, mutlu bir babanın çocuklar açısından daha sağlıklı bir durum olacağı aşikâr.

Ancak genel problem, insanlar karşısındakilerin şartlarını hiç düşünmeden her isteklerinin haklı olduğunu ve mutlaka yerine getirilmesi gerektiği düşüncesine kendilerini fazla kapılmış durumdalar.

Elbette bir kadının da “sevgilim” dediği adamla beraber olma hakkı tartışılmaz bile. Ancak karşılıklı yükümlülükleri hoşgörü ile kurgulayabileceğimiz ve ilişkinin zamanlamasını beraber koordine edebileceğimiz anlayışlı, olgun, paylaşımcı sevgili bulmak -hele de bu zamanda- pek kolay bir iş değil.

Diğer bir ilginç nokta da, sevgili adayı kadınlar 35-40 yaş bandında olduğu zaman eğer çocuksuzsa tamamen bir an önce evlenip çocuk sahibi olma hedefine kilitlenmiş durumda oluyorlar ki, bu noktada bir sevgili olarak varlık sebebiniz maalesef ancak damızlık konumunda kalıyor. Kanımca bu da sevgili olma fikrinin doğasına aykırı bir durum.
 
Galiba bu durumda en iyi alternatifler çocuklu bekâr anneler oluyor. Hiç olmazsa kendisi de benzer durumda olduğu için empati ile problemler daha kolay çözülüyor.
Özetle ne olması gerektiğini bulduk ama kendisini bulamadık bir türlü.
İşte bir hafta sonu babası olarak deneyim ve gözlemlerim bu şekilde. Demek ki yazınız beni çok motive etmiş. Hayatımda ilk defa bir yazara yanıt gönderiyorum. Sevgilerimle.
Ata

CEVAP: Ata Bey, sizi bu kadar motive edebildiğime sevindim, lütfen bana yazmaya devam edin. İnşallah siz de en kısa zamanda beklentileriniz doğrultusunda bir sevgili bulursunuz. Sevgiler.

……..

LÜTFEN AYŞE HANIM, LÜTFEN, SÖYLEYİN ARKADAŞINIZA VAZGEÇSİN!

Merhaba Ayşe Hanım;

Lütfen söyleyin arkadaşınıza asla ama asla (istisnalar elbet vardır) çocuklu bir erkekle evlenmesin. Hayatı zindan olur.

Ne hafta sonu, ne özel gün. Her şey adamın çocuklarına göre organize edilir. Ben 5 yıldır çocuklu bir adamla evliyim. Hayatım cehennem oldu ve başıma gelmeyen kalmadı.

Çocuklu bir adamla olacağıma yalnız olmayı tercih ederim.  Ya da mail adresimi verin, bana ulaşsın arkadaşınız, anlatayım kendisine olacakları ve olamayacakları.

Sevgi ve saygıyla.

E.

CEVAP: Sevgili E., anlaşılan sen epey çekmişsin bu durumdan. Ancak merak ettiğim, madem yalnız olmayı tercih ederim diyorsun,  neden etmiyorsun? Demek ki o kadar da vahim değil yaşadıkların. Karşılıklı sevgi, saygı ile çözülmeyecek şey yoktur. İnşallah siz de orta yolu bulursunuz yakında.
……..

HAFTA SONU BABALARI

Merhaba Ayşe Hanım.

“Yazınızı yine çok beğendim. Nokta.”

Diyesim geldi.

Sonra düşündüm. Her gün yaşanan binlerce farklı hayattan sıradan bir pasaj bu.

Neyi beğendim bunda ben?

Sizin o farklı kaleminiz öyle güzel, komplekssiz ve içten aktarıyor ki.

Biz de sizden oluyoruz. Kankalaşıyoruz. Seviyoruz sizi

Teşekkürler.

Öner

CEVAP: Öner Bey, çok teşekkür ederim, noktayı koymuşsunuz ben de bugünkü yazıyı sizin epostanızla noktalamak istedim. İyi ki sizin gibi değerli okur dostlarım var.
……..