Çelik neden soyundu?

Ayşe: Boyun posun Allah vergisi maşallah, hatta fotoğraflar da bana göre çok estetik, ama nedir bu işin amacı, niye soyunuyorsun yahu?

- Çelik: İşin aslı şu; ben bu işe başladığım günden itibaren mesleğimde hep farklı işler yaptım. Bu bir proje. Konu soyunduk, giyindik değil. Bu projenin bir sanat tarafı var, bir de bu albümü yapan insanların bir duruşu, dünya görüşü, bakış açıları var.
Müzik yapan insanların düşünce dünyasının iyi algılanması lazım. Size farklı gelebilir, agresif bulunabilir, kabul edilir ya da edilmez, ama müzik yapan insanların bir bakış açısı vardır. İçinde bulunduğumuz dünyaya sesini çıkarmayabilirsin, hiçbir şeyi düşünmeyebilirsin de. Bu bir ayıp veya eksiklik de değildir. Ama bir tarzdır! Bu da benim tarzım.
Ben kendi söylediğim sözlerin altına imza atmaya alışmış biriyim. Benim duruşum, hayata bakışım belli. Yaşanan kötü bir olayda, mesela Özgecan olayında olduğu gibi, vahim bir olaydan sonra sanatçıların sonradan çıkıp konuşması hiçbir şeyi değiştirmez. Dolayısıyla sanatçılar önceden bir şeyler yapmalı. Toplumca tepki vermeliyiz. Bu, insanlık sorunudur. Bunun partiyle, siyasetle, rejimle, kişilerle ilgisi yok.
Sanatçı daha güzel bir dünya düşünür ve hayal eder. Yoksa ben bacağımı göstersem ne olur göstermesem ne olur... Benim düşüncem farklı. Sanat olduğunda ne olur, olmadığında ne oluru anlatan, sanat ve estetik temalı makalem gazetelerde yayınlandı, işin aslı burada saklı işte! Bu dikkate alınması gereken bir yazıdır.

Ayşe: Bu alışkın olduğumuz Çelik tarzı değil. Evet sen hep farklı işler yaptın ama ya o fotoğraflar ne?

- Çelik: Bu fotoğraflar da bu projeyi desteklemek için tasarlandı. “Bedene tapanlar aşk yaşayamazlar” diyorum ben. Çünkü bedenlerimize tapıldı ama ruhlarımız hastalandı. Toplumla ilgili teşhislerimiz var, keşke sosyologlar da biraz daha ilgili olsalar.
Çağımızın hastalığı tüketim. Her şeyi hızlı tüketiyoruz, kimse birbirini dinlemiyor, önyargılı ve tahammülsüz bir toplum olduk. Kartopundan adam öldüren bir toplum haline geldik. Şöhret olmak uğruna toplumda yaşanan ruh sağlığı bozulmasını “Cici Kız Alemde” şarkımda anlattık. Birinin acı çekmesinden haz duyar hale geldik maalesef. Herkesten merhamet diliyorum.
Bu fotoğrafların magazinsel amacı yok, benim bacağımın, sırtımın da önemi yok. Sokakta kontrbasla yürümüyorum ki! Amaç duyarlı olmak, toplumun bazı sorunların dikkat çekmek, protest tavır sergilemek. Bu ülkede yaşıyoruz ve amacımız daha güzel günler yaşamak. Ve ben de Çelik olarak elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
Bu ülkede bir babanın, evladının cenazesini çuvalla sırtında taşıması bana acı veriyor, o görüntü bana işkence çektiriyor. O fotoğrafın olduğu yerde şarkı söylenmiyor!

Ayşe: Toplumsal olaylara tepki veren birisin. Sadece işimi yapayım, müziğimi yapayım bana yeter demiyorsun. Bu fotoğraflar da bir nevi tepki mi peki?

- Çelik: Duyarlı olmak lazım. O yüzden çok etkili yollar bulmaya çalışıyoruz. Ön plana çıkan fotoğraflar çok güzel bir projenin ürünü. Aylarca üzerinde titizlikle çalışıldı. Çok ciddi emek harcandı.
Bu projenin makalesi, her detayı çizen ressamı, içine yazılmış olan tablosuyla çok farklı oldu. Klipte bu iş için özel bir dans sergilendi.
Çok büyük ve titizlikle çalışılmış bir proje bu. Hiçbir şey söylemediğinizde duyarsız, bir şey söylemeye kalktığınızda etkisizsiniz. Eğer etkili bir şey söylemeye kalkarsak “gündem yaratmaya çalışıyor” oluruz, olayların sebebini söylemeye çalışırsak “falanca ideolojinin adamı” tarzında yakıştırmalar yapılır. İşte bu ortamda iş yapmaya çalışıyoruz!

Ayşe: Umudun var mı bazı şeylerin düzeleceğine dair?

- Çelik: Ben bir babayım, elbette umudum var. İnsan umutsuz yaşayamaz, mümkün değil. Sancılı süreçler hep olur, geçer. Umudumuz ve çabamız daha güzel gelecek için.