Paylaş
En sık karşılaştığım soru şu: Çocuğum ders çalışmayı sevmiyor ne yapmalıyım?
Bu soruya verdiğim cevap şu oluyor: Herşeyi onun adına yapmaktan vezgeçin. Ardından çocuğunun bir gününün nasıl geçtiğini soruyorum. Çocuk okula gidiyor, oyun oynuyor ki bu genelde tablet ve genel yanıt “1 saatten fazla oynamıyor hocam” şeklinde. Bunun dışında aktif olarak yer aldığı hiçbir şey yok.
Ardından özbakım ile ilgili sorulara geçiyorum: (Sorularım 6 yaş ve üstü)
· Çocuğunuz poposunu yıkayabiliyor mu?
· Yemeğini kendisi mi yiyor?
· Dişlerini fırçalatmayı siz mi hatırlatıyorsunuz?
· Duşunu kendisi mi alır?
Sorulara genellikle hayır yanıtı geliyor. Özellikle erkek çocuk annelerinden gelen yanıtların hayır olması ilerideki sosyal, duygusal hatta akademik mutluluk yaşamaları için önemli bir handikap bence.
Çocuk kendi öz bakımı kendisi gerçekleştirmezse, işe yaradığını ve yeterli biri olduğunu nasıl hissedebilir? Araştırmak, öğrenme coşkusu yaşamak için nasıl bir motivasyona sahip olabilir?
Bence aşırı korumacı ve titiz annelik rolüyle çocuklardan çok şeyi alıp götürüyoruz.
Dün yurt yaşayan bir arkadaşımla bu konuyu konuşuyordum. 8 yaşındaki kızı ile ilgili çarpıcı bir örnek verdi. Bir AVM’ nin tuvaletini kullanıyorlarmış. "Ben kızım ile birlikte tuvalete girdim.” Oraya dokunma, burayı elleme derken yanımıza 4 çocuklu bir anne geldi. Neredeyse kızımın yarı yaşındaki o 4 çocuk kendi başlarına tuvaleti kullandı. Anne çocuklarını lavaboların orada bekledi ve hepsi işini tek başına halletti, üstelik bizden önce çıktılar” dedi.
İşte içinde bulunduğumuz durumun karşılaştırmalı analizine dair iyi bir örnek. Kendi tuvaletini kendisi yapıp, kendi poposunu temizleyen çocukların yetiştiği toplumlar hızla ve medenice gelişiyor. Net.
Bir başka örnek daha… Gelişmiş ülkelerdeki çocuklar ortalama 4 yaşına geldiğinde kendi tabağını masadan kaldırır. Aynı zamanda yemek masasının hazırlanmasına yardımcı olur. Bardakları getirmek, peçeteleri sıralamak vb gibi…
Buradan şuna gelelim. Çocuğun sabit bir görevi olduğunda kesinlikle yeterlilik, özgüven duygusu daha iyi gelişiyor. Hem o kadar işi niye anne yapmak zorunda? Anlayabilmiş değilim.
Her iş yaptırın derken; işbirliği yaratın demek istiyorum.
Çamaşır asarken mandalları vermesini isteyebilir, yerleri silerken bir yandan ona da alan açabilirsiniz. Yemek veya kek, börek yaparken o minik ellerin lezzeti softaya katılabilir. Neden olmasın?
Şu evhamı ve titizliği biraz geride bırakmak bence yeterli. Bizim evde Atişko bardak, peçete dizme ve buzdolabının dışını silme işlerinden sorumlu. Odasını toplamak, giyinme ve giysi tercihi yapma gibi ona özel şeyleri hiç saymıyorum bile. Hem onun bileceği iş hem de onun yapması gereken iş…
Çocuk işçi çalıştırmıyoruz, çocuklara iş yaptırarak hayatı daha iyi kavramasını sağlamaya çalışıyoruz.
Mesele bu.
Yemek Yemeyi Öğretmenin Montessoricesi Çıkmış: BLW
BLW’ nin açılımı Baby Led Weaning Yani bebek liderliğinde memeyi bırakıp katı gıdaya geçiş için kullanılan bir terimin kısaltılmışı olarak kullanılıyor.
Oğlum 6 yaşında ve yemek konusu başlarda benim için stres kaynağı olmuştu. Yemek yemek benim ve onun için gerginlik yaratacak bir eyleme dönüşmüş, sağlıklı beslenemiyor olmasından dolayı kendimi “eksik anne” olarak hissetmeye başlamıştım.
Katı gıdaya 4,5 aylıkken geçmiştik ki henüz 5 aylık bir bebeğin katı gıdaya geçişi epey zor bir deneyim. Eline kaşığı verip kendisinin yemesi için çok çabalamıştım. Hatta o kadar çabalamışım ki; doğal olsun, aman kendisi yemeği öğrensin, yemek yemekten zevk alsın diye; ikimizin de tepeden tırnağa sebze püresine bulandığı bir fotoğrafımız var. Püre Atişko’ nun ağzı hariç heryere temas etmiş.
O dönem Prof.Dr. Ayça Vitrinel’ e gidiyorduk ve bebeğin katı gıdaya geçmesi konusunda kendimi iyi hissetmem için ustalığını konuşturmuştu. Sebzeden başlatmış ve bol bol pratik öneriler vermişti. BLW çok yaygın değildi. Şu ara özellikle sosyal medyada BLW ile ilgili çok fazla paylaşım görüyorum. Ben pratik bilgileri sizler için Emzirme Danışmanı Esra Ertuğrul’a sordum:
BLW’ ye ne zaman geçilmeli?
Bebeğiniz artık 6 aylık oldu ve mama sandalyesinde rahatça oturabiliyorsa BLW_Bebebğin kendi kendine yiyerek ek gıdaya geçiş yapabilirsiniz.
Şunu en başta unutmayın: Bebeğinizi takip eden çocuk doktorunuzun rehberliğinde ilerlemelisiniz. Doktorunuz önce sebze diyorsa ilk sebze, meyve diyorsa ilk kez meyve ile başlamalısınız.
İlk BLW denemeleri için annelere önerilerin var mı?
Eğer ilk sebze deneyecekseniz; patates, kabak, havuç ilk denemeler için en idealidir. Bu sebzeleri parmak şeklinde doğrayın. Tüm sebzeleri zeytinyağ ile harmanlayın. Bu sebzeleri fırın tepsisine yağlı kağıt koyup, üzerine yerleştirin. 200 decede 15 dk pişirme yeterli olacaktır. Sertliği iki parmağınızla sıkıştırdığınızda ezilebilecek yumuşaklıkta olmalı.
Meyve ile başlayacaksanız ; ilk tercihiniz elma ise , onu da kabuklarını soyup dilimleyin. Fırın tepsisine yağlı kağıdı koyun ve üzerine dilimlediğiniz elmaları koyun. Üzerlerine çok hafifçe tarçın ekleyin. 200 derece de 15 dk pişirin.
Bunları bebeğinizin mama sandalyesinin tepsisine yerleştirin. Ve bebeğinizin sebzeleri keşfetmesini izleyin.
BLW için örnekler tariflerin var mı?
· Buharda pişirilmiş ya da hafif kaynatılmış bezelye , bebek mısır gibi sebzeler
· Buharda pişmiş veya hafif haşlanmış karnabahar ve brokoli
· Buharda pişmiş , fırınlaşmış ya da hafif kızartılmış havuç, patates, tatlı patates, balkabağı dilimleri
· Çiğ salatalık dilimleri . Diş çıkaran bebekleriniz için önceden hazırlanmış salatalık dilimlerini buzdolabında bekeltip bebeğinize verirseniz diş etleri rahatlar.
· Kalın avakado dilimleri çok yumuşak olmamalı
· Tavuk ılık veya soğuk olarak verilebilir.
· İnce kesilmiş kuzu eti
· Armut, elma , muz, şeftali, nektarin, mango
· Sert peynir çeşitlerinden kesilmiş dilimler
· Ekmek dilimleri
· Tost dilimleri
· Köfte
· Balık fileto ve balık köftesi
· Pilav topları
· Mercimek köftesi
Paylaş