Çocuğum Yemek Yemiyor Çıldırmak Üzereyim!

Sosyal medyada, özellikle Twitter’da anne arkadaşlarımla paylaştıklarımız genelde çocuklarımızla ilgili şeyler. Dün, sevgili Merve’ nin tweeti gözüme takıldı “Artık yetti bu iştahsızlık yarın doktora gidiliyor” diyordu.

Haberin Devamı

Birden o tweette eski halimi gördüm. Çocuğu yemediği için kendini çaresiz hisseden, gergin, ne yapacağını bilemeyen anne…
Hemen kendisine ulaşıp, telefonda konuşalım dedim. Öğle saatinde telefonum çaldı.
 
Önce Merve’yi dinledim. Bir an evvel aşmak istediği herhalinden çok belli olan iştahsızlık sorununu bana hızlı hızlı anlattı. Çok şey denemişti, çok şey yapmıştı 28 aylık kızı Lina bir türlü yemiyordu. Yemesi için peşinde kaşıkla koşturduğunu, ödüller verdiğini, gerekirse zorladığını, bir kaşık dahi yediremezse oturup hüngür hüngür ağladığını söyledi. Onu dinlerken kendimi okuyor gibiydim. Çünkü bu konuyla ilgili defalarca yazı yazmıştım. Evde anneannesi varmış minik Lina’ nın gündüz o bakıyor, akşam işten dönünce yine yemek savaşları başlıyormuş. Çünkü tatlı Lina annesinden yemek yemeyi kesinlikle reddediyormuş.

Haberin Devamı


Başka handikaplarım var dedi Merve, kanser atlattım. Yemediği zaman çok endişeleniyor, onun sağlığını kaybetmesinden korkuyorum” dedi./images/100/0x0/55eb3711f018fbb8f8b2d5f2 Peki ne yapmalısın dedim? “Doktora götüreceğim, tahliller yaptıracağım, gerekirse çeşitli testler yaptıracağım.” Merve’ nin yaşadıkları hiç kolay değil. Ancak belli ki onun kaygı seviyesini çok yükseltmiş, yaşadıklarının çocuğunun başına gelmesini istemiyor. Haliyle yemek yeme konusunda ona çok baskı yapıyor diye düşünürken, aynı şeyleri kendisi saydı.


Peki benim hikayemi anlatmamı ister misin dedim. Dinlemek istedi.


Ata da aynen böyleydi. Benim beslememi kesinlikle reddediyordu. Ne yapsam bir türlü beceremedim. Ben varsam yemiyor, yoksam tabağını silip süpürüyordu. Ben de hüngür hüngür ağladım, yeri geldi bağırdım çağırdım. Sonra bunun neden böyle büyük bir sorun haline geldiğini irdelemeye başladım. Ancak daha sağlıklı düşünebilmek için bir uzmandan yardım aldım. Yanıtını bildiğim sorular sorduğum halde, konuşmak işe yaramıştı. Önce benim rahatlamam gerektiğini söylemişti. Öncelikle bir uzmana danışıp konuşmanı öneririm dedim.  Bırak anneanne peşinde kaşıkla koştursun. Orada çok fazla yapabileceğin bir şey yok.  O kendi doğasını yaşasın.

Haberin Devamı

Kendine söz vermelisin. Bugünden itibaren çocuğuma yemek yemesi için baskı yapmayacağım. Bunu bir post ite yazıp buzdolabına asar mısın? Bundan 6 ay kadar önce yaptım ve iştahsızlık sorunu tarihe karıştı biliyor musun?
Çocuğum Yemek Yemiyor Çıldırmak Üzereyim
Birgün alışverişe çıkmıştık. Oyuncak günümüzdü. Yine bir kaç dinozor kapmış eve dönerken, Ata ne yemek istersin sorusunu sordum. Pizza dedi. Karşıma oturttum ve menüsünü önüne bıraktım. Bir ara dalmışım. Birden bir farkettim ki o yalvardığım, peşinden koştuğum çocuk  kendi kendine yiyordu. Ben ye demediğim, peşinde koşmadığım, baskı yapmadığım için rahattı ve yiyordu. O gün kendime söz verdim. Yemek ye baskısı yapmadım.

Ardından kreşe başladı. Böylelikle farklı yemekleri yemeye başladı. Akranlarıyla olması, yemeğin günlük bir ritüel olarak işlenmesi, anne-çocuk ilişkisi yerine öğretmen-öğrenci ilişkisinin olması nedeniyle Ata yemek seçmeyi ve itiraz etmeyi bırakmıştı. Şimdiye değin sınıfımdaki öğrencilerime “o tabak bitecek” dediğimde o tabak hakikaten bitiyorken, evde durumum sıfırdı. Şu an ben de bir anne olarak kreşteki öğretmenleriyle işbirliği halindeyim. Çok şükür, artık seçmeden, itiraz etmeden yiyor. İsterseniz siz de yarı zamanlı kreş düşünebilirsiniz.

Haberin Devamı

Özetle 1. Kendine söz verecek, yemek yeme baskısı yapmayacaktı. 2. Kendisini rahatlatmak için bir uzmanla konuşacaktı. 3. Çocuğu akranlarıyla birlikte yemek yiyeceği ortamlara ( oyun grubu, kreş vb… ) dahil edecekti.

Biz bu şekilde kaybolan iştahımızı kazandık, darısı Merve’yle kızı Lina’nın, çocuğu yemek yemeyen herkesin başına olsun.

Çok özel not: 2 yaşındaki çocuklar gelişimsel bir özellik olarak herşeye itiraz ederler. Burada biraz daha sabırlı olmak gerek.


Haftanın kitabı :



Çocuğum Yemek Yemiyor Çıldırmak Üzereyim

Çocuğum Yemek Yemiyor Carlos Gonzales Sanırım konuya en uygun kitap seçimi bu olur. Çocuğun neden yemediğini anlamak bu kitapla daha kolaylaşabilir. Ebeveyn tutumlarından mı, yoksa gelişimsel bir özellik mi? Nerede hata yapılıyor, hani taktikler çocuğun yemek yemesini sağlayabilir? Çocuklar neden yemek yemezler? Hangi sıklıkta yemek yemeleri gerekir? Neden sebze yedirmek çocuklara ceza gibi gelir? Emzirmeden sonra mama ve katı gıdalara geçişte anneleri hangi zorluklar bekler? Çocuğunuzun yemek yememesinin nedeni bir besin alerjisi olabilir mi? Gibi soruların tamamına yanıt bulacağınız bir kitap.  Bu arada Carlos Gonzales, "Çocuğunuz ne zaman ne kadar yemek yemesi gerektiğini bilir, ona kulak verin" diyor. Denemek çok seyi değiştirebilir.

 

Yazarın Tüm Yazıları