2020 yılı yolcuğumuz başlamıştır. İyi uçuşlar…

Adım adım yüzyıllar sonra olan o şaşırtıcı kavuşumun etkisine doğru ilerliyoruz. Satürn ve Plüton Oğlak takım yıldızında kavuşması meselesi…

*

Oğlak burcu ve bu iki önemli güçlü gezegenin kavuşum gerçekleştirmesi bizlere evrenin ihtiyaçlarını dinlememizi söylüyor. Bundan sonraki döngü kova ve balıktır. Toplamda son 5 yıl içinde büyük bir düzen değiştireceğimiz öngörülebilir. Gökyüzünün sıralamasını doğru anlayarak ilerlemeyi başarırsanız kaliteli bir yıl planlaması yapabilirsiniz.

*

Bu iki kavuşum önemli duyarlılıklar talep eder sizlerden…

Aynı zamanda yoğun bir bencillik ve yalnızlık duygusu da size verebilir.

*

Kötü ve negatif senaryolar yazmaktan vazgeçin. Her şey olması gerektiği gibi olacaktır. Bizlerin yapması gereken sadece evrenin bu üstün hızlı değişimine kolay adapte olmak için gezegenlerin konumlarını okumaktır.

Dün bir okuyucumdan mail aldım!

Şunu düşünüyorum. Bu dünya üzerinde muhakkak kötülükler bitmeyecek. Bir kötülüğü bitirdikçe başka kötülükler olacak. Âmâ şu da bir kesin ki iyilikler de bitmeyecek. İyiler kötülerle her zaman mücadele edecek. Önemli olan iyilerin vazgeçmemesi olacak. O kadar çok işimiz var ki arkadaşlar…

Hem de o kadar çok ki…

Dönmeyen sevgilinizden, sizi terk eden eşinizden dostunuzdan ya da saçma sapan egosu yüzünden sizi yok sayan patronunuzu düşünmenizden çok daha önemli işleriniz var.

Bakın kısaca okuyucumun mailinden bir kesit:

Öncelikle değerli vaktinizi aldığım için özürlerimi kabul edin...

“Ben kendimi bildim bileli sürekli olarak çocuk yuvalarında ve yetiştirme yurtlarında büyüdüm, reşit olup 18 yaşına gelip de yurttan çıkartılana kadar da bir fiil buralarda hayatını geçirmiş ve insanlık dışı her türlü muameleye maruz kalmış ve bizzat şahit olmuş biriyim. Kendimi ilk bildiğim yer  bir çocuk yuvasıydı bu yuvadaki çocukların yaş grubu 0-6 yaş grubudur yani en büyüğümüz 6 yaşındaydı. 

Bunları size neden yazdım Aygül Hanım?

Ben 32 yaşında Memur oldum ve kendi emek çabalarımla doğru yoldan vazgeçmemeye çalıştım. Bana yapılan hiçbir yarayı kapatamadım. Bu yaraları nasıl saracağımın yolunu biliyorum. Sizler gibi gazeteci ve insanlara yardım eden kişilerden destek bekliyorum. Ben hatta şu an size yazarken zaman kaybettiğimizi düşünüyorum. Dünyaya gelirken anneniniz babanızı seçemiyorsunuz ama bazen dünyaya gelirken bir anneniz babanız da olmayabiliyor. Bunları sizleri acıtmak için yazmadım. Şimdi neler yapabiliriz buna bakıyorum.

Gelelim bunlarla nasıl mücadele edilir?

- Öncelikle kanun değişikliği yaparak çocuklara şikâyet hakkı tanınmalı. Zira ben bizzat işkencelere maruz kaldıkça yuvadan kaçar, polise sığınırdı Polis şikayetimi alır ve teslim tutanağı ile beni geri teslim ederdi.

- İkinci olarak bu çocukların işe yerleştirilme ve işe yerleştirilene kadar geçen sürede ödenen yetim aylığında artış yapılmalı zira bu devirde aylık 400 TL’ye kimsenin karnı doymaz bir kazak almak istesen 100 lira bu parayla nerede kaç gün yemek yiyecek?

- Reşit olarak ayrılan çocukların en ivedi şekilde işe yerleşmesi gerekir ve bu çocukların kalacak gidecek yerleri var mı? Yok mu? Bu incelenmeli ve buna göre çıkış işlemi yapılmalı aksi halde sokaklarda kalan çocuklar potansiyel bir suçlu oluyor ya madde bağımlısı oluyor ya da açlığa yenik düşüp bir suç işleyerek hapse düşüyor ve sicili nedeniyle işe giremiyor ve durumdan dolayı çocuklar kışın suç işleyip cezaevine giriyor yaz gelince çıkıyor böyle hayatlarını geçiriyorlar.

- Ben de bizzat bu durumu yaşadı Suça karışıp karışmamak sizin vicdanınızda .Bu yüzden bu çocukların kalacak yerin incelenmesi ve gidecek kimsesi olmayanların ek uzatma süreleriyle işe girene kadar buralarda ikamet etmeleri sağlanmalıdır.

- Teknolojiye ayak uydurarak bu durum için bir uygulama yapılmalı ve şiddet işkence ya da sokaklarda kalan bu durumda biri görüldüğünde uygulama üzerinden direk konumu yetkililere bildirerek o kişinin hayatının kurtulmasına vesile olacak duyarlı halkımızın kullanıma sunulmalıdı

Dememiz o ki; Yapılacak çok iş var sevgili okuyucular. Sürekli devleti ya da yetkilileri suçlamaktan belki de böyle gelmiş böyle gider diye düşünmekten vazgeçmemiz gerekiyor. Bu yazıyı okuyan milyonlarca insanız. Hepimiz kendi şehrimizdeki ya da sokağımızdaki sevgi evlerini bulsak ve oradaki çocuklar için harekete geçsek nasıl olur? Yani bir olaya şahit olmadan neden harekete geçemiyoruz. Bu dünya düzeninde çocukları kurtarsak aslında dünyayı kurtarmış olmaz mıyız? Bu çocuklara güzel spor etkinlikleri yapılsa ya da toplumsal alanlarda kendilerini ispat edecekleri alanlar hazırlansa güzel olmaz mı? Bu yıl gelin çocuklara yatırım yapalım. Bakın sevgi evlerinde sevgisizce büyüyen bu beyefendi her şeye rağmen iyi insan olmak için çaba sarf ediyor. O bulamadığı sevgiyi başka çocuklara vermek istiyor. Sizler halbuki sevilmiş çocuklarsınız…Size sevginiz yeterde artar…Gelin bu yıl bir değişiklik yapalım. Güzel bir iş çıkartalım… Fikirleri olan benimle paylaşsın… Şikâyet değil çözüm lazım bize… Varsa bir teknolojik projeniz yazın bana, ya da varsa başka bir çözümünüz yazın bana… İyiler her zaman kazanacak ama kötülük maalesef hiç bitmeyecek.

Faydalı insan, mutlu insandır.

Başkasının yararına dokunmuş birinin uzun vadede mutsuz olması mümkün değildir. Bencilce kendi çıkarları için çabalayanlar elbette önünde sonunda yıkım yaşarlar. İnsan, insan içindir. İnsan kendine faydalı olmak istiyorsa başkasına faydalı olmanın yolunu bulmalıdır. Mutlu olmak isteyen üretsin, iyi olmak isteyen iyileştirsin.Var olmak isteyen var etmelidir. Ne kadar severseniz bu dünyada o kadar sevilirsiniz…İyice bakın etrafınıza sevilen insanlar vakti zamanında çok sevmişlerdir…

Mutlu günler dilerim..