İçi boş projelerden sıkılmadınız mı?

Kaç tanesi genç kızlara kendilerini korunaklı ve özgür bir şekilde yetiştirebilecek içgörü ve ilhamı veriyor? Kaç tanesi kadınlarımızın güçlenmesi yönünde gerçek eylemlere dönüşüyor? Kaç tanesi esas sıkıntımız olan tamamen yanlış toplumsal ve kültürel algıyı değiştiriyor?
Sürekli şu kadar kadın şiddet görüyor, bu kadar kadın güçlendirilmeli, erkek egemen anlayış bitsin vs. vs...
Konuşmalar, konuşmalar, alkışlar... Ardından sosyal medyada paylaşılacak fotoğraflar, altına yorumlar, yorumlar...
Evet, bunlar da yapılsın, ki hemen hepimiz yapıyoruz bunu ama devamı var mı? Bu konuşmalar gerçek eylemlere dönüyor mu? Şiddet gören bir kadın da sizin etkinliğinizde konuşuyor mu? Eşinin ya da ailesinin baskısından kurtulmak için çalışması, para kazanması gereken bir kadına iş bulabiliyor musunuz? Yeni bir hayat kurması için ne yapıyorsunuz? Hayatını değiştirmek isteyen bir kadına yönelik olumsuz algıları kırabiliyor musunuz?
Neyse, içimi döktüm biraz. Açıkçası, evet, ben de Kadın Haftası nedeniyle konuşmalar yapıyorum. Ama elimden geldiğince bu saydığım durumlara düşmemek için hepimizin bildiği içi boş tespitlerden, sürekli erkekleri suçlayan cinsiyetçi ayrımcılıktan, alkışlanacağımı çok iyi bildiğim klişe sloganlardan uzak durmaya çalışıyorum. Söz hakkım varsa, ya bugüne kadar sesi duyulmamış, bir şekilde geride bırakılmış gizli kadın kahramanların sesi olmaya çalışıyorum ya da bizi bu duruma getirmiş tamamen değişmesi gereken kültürel algıları kırmaya çalışıyorum.
Karar sizin ama ben artık bana anlatılan her şeye inanmıyor, yaldızlı projelerin devamını sorguluyor, takipçisi oluyorum.
Kadınlar Günü’ne ihtiyacımızın kalmadığı bir gelecek umuduyla...