Hakiki Fil Hamdi böyle yakalandı
Ahmet Hamdi Ersiper, hukuk okumuştu.
İri cüssesi ve aşırı kilosu nedeniyle “Fil Hamdi” lakabı yakıştırılmıştı.
1950’li yılların “en çok aranan” adamıydı.
Espri değil. Polisler yurdun dört bir yanında onu arıyordu.
O yıllarda dolandırıcı denilince Sülün Osman ile Fil Hamdi gelirdi akla.
Sürekli ihbarlar yapılıyor, sürekli de yanlış Fil Hamdiler yakalanıyordu.
29 Aralık 1955 günü de Eskişehir’de yine bir “Fil Hamdi” yakalanmış ancak kunduracı olduğu anlaşılan İsmail isimli adam serbest bırakılmıştı.
İstanbul Dolandırıcılık Masası memurlarından Nazmi Özlü, şans eseri trende Fil Hamdi’yi tanıyan birine rast geldi. 1955’in bitmesine iki gün kala Maltepe’de bir adrese ulaşıldı.
Gidildiğinde de bitişik eve kaçmaya çalışan “Fil Hamdi” yakalandı.
31 ARALIK 1955
“Ulu orta dolandırıcı” olmadığını söylüyordu.
Son defa çocuklarını görmek için Ankara’ya gitmeyi planladığını anlatıyordu:
“Yılbaşında çocuklarımla beraber olacağımı sanıyordum ama kısmet değilmiş.”
Ahmet Hamdi Ersiper, Aziz Nesin’in ödüllü hikayesi Fil Hamdi’nin esin kaynağıydı.
Polislerin arasında götürülürken Ersiper söylenip duruyordu:
“Nereden çıkarıldı bilmiyorum ama bir ‘Fil Hamdi’ lakabıdır gidiyor. Nereden fil oluyorum anlamıyorum ki?”
ÇIPLAK MODELLERİN NÜ PROTESTOSU
Ünlü ressam Osman Hamdi Bey’in 1889’da kurduğu Sanayi-i Nefise Mektebi, ülkedeki ilk sanat kurumuydu. 1969’daki kanunla Devlet Güzel Sanatlar Akademisi adını aldı.
Akademide yetişen ressam ve heykeltıraşlar, eskizlerini nü modellerle çalıştı.
Ama 1971’in son günlerinde yıllarca öğrencilere modellik yapan 15 kişi işten çıkarıldı.
Modeller isyan etti, direniş başlattı.
Bazı öğrencilerin de destek verdiği eylemde modeller “çıplak protesto” düzenledi.
7 Ocak 1971’de Hürriyet’teki haberin başlığı şöyleydi:
“İşlerine son verilen çıplak modeller ayaklandı.”
Protestocular akademi başkanının odasının kapısına döviz astılar. Okulun önünde gösteriler yaptılar.
Orhan Kantoğlu’nun haberinde modeller dertlerini şöyle anlatıyordu.
“Çoğumuz bu mesleğe 20 yıldan fazla emek vermişiz. Mükafat olarak tahsisat yokluğundan işimize son verileceği söyleniyor. Sosyal güvenliğimiz, sigortamız, iş garantimiz yok. Haklarımızı alıncaya kadar direnecek hatta çırılçıplak sokaklarda dolaşacağız.”
EVLİLİK HÜRRİYET’TE AYRILIK BBC’DE...
BEATLES 1962’den itibaren tüm dünyada müthiş bir rüzgar estirdi.
Özellikle genç kızlar çok hayrandı bu dörtlüye.
Grupta bekar olan tek isim Paul McCartney’di. Üç yıldır oyuncu Jane Asher ile birlikteydi.
“And I Love Her” ve “We Can Work It Out” gibi birçok ünlü şarkı kızıl aktrist için yazılmıştı.
Haziran 1966’da Beatles, Münih konseri için menajerleri Brian Epstein ile birlikte Heathrow Havalimanı’na gidiyordu.
Arabada bir kişi daha vardı:
Hürriyet muhabiri Doğan Uluç.
Uluç, henüz 24 yaşına yeni basmış Paul McCartney ile yan yana oturuyordu. Uluç’un haberinden okuyalım:
“Uzun konuşmamız süresince Paul başarılarının sırrını, idealindeki kadını, istikballerini mütevazı bir edayla anlattı durdu. Elini dostça omuzumun üzerine bastırarak hafif bir sesle, ‘Miss Asher ile evlenmeye karar verdik’ dedi. En yakınlarımız bile bunu bilmiyor.”
Hürriyet 28 Haziran 1966’da bu haberi şöyle duyurdu.
“Beatle’ların son bekarı Paul evleneceğini ilk defa gazetemize açıkladı.”
Çift nişanlandı, düğün hazırlıkları yapıldı. Ama sorunlar başlamıştı.
Paul, Amerikan senarist Francie Schwartz ile tanışmış, flört ediyordu.
Asher, nişanlısı ile Franny’yi, Paul’ün evinde bastı.
Ayrılık açıklaması da hemen ardından Jane Asher’den geldi. BBC’de katıldığı programda duyurdu ayrılığı.
Çiftin evlilik kararı haberi Hürriyet’ten, ayrılık haberi ise BBC’den gelmişti.
FATMA GİRİK’İN AKVARYUM SEVDASI
YEŞİLÇAM’ın ünlü yıldızı Fatma Girik, çok genç yaşında şöhreti yakaladı.
Art arda filmler çekiyor, fena da olmayan bir para kazanıyordu.
Yaşlılık günlerini düşünerek filmlerden kazandığı parayı biriktirip 22 yaşındayken Topağacı’ndan bir ev satın aldı.
Yeni evini dönemin en fiyakalı möbleleriyle, zevkine göre döşedi.
Son bir hayali kalmıştı. İki tane görkemli akvaryum almak istiyordu. Aklına parlak bir fikir geldi:
“Acaba akvaryumları duvarın içine gömemez miydi? Öyle ya duvarı deler, içine beton döker, dışına da cam koyardı.”
Bir usta çağırıp aynen böyle yaptı. Akvaryumun iç düzenlemesini de tamamladı. Suyu doldurdu.
Tam Japon balıklarını almak için gitmeye hazırlanıyordu ki kapı çaldı:
“Dışarıda biri ‘Bu ne? Bizi boğacak mısın?’ diye bağırıyordu. Alt kattaki komşunun eşyaları su içinde kalmıştı. Mühendisler geldiler ve duvarın durumunu tehlikeli görerek evi mühürlediler.”
4 OCAK 1964
