Haberin içinden yardım meleği çıktı

“Trafiğin sıkışık olduğu saatlerde özel otolar dolmuş yapacak.”

İşadamı Enver Taviloğlu, Maçka’da yaşıyor, her gün hususi otomobili ile Eminönü’ndeki işyerine gidiyordu.

Yolda giderken otobüs ve dolmuş duraklarında bekleyen insanları görüyor, ancak yanlış anlaşılma endişesiyle onlara yolculuk yardımı yapamıyordu.

Leman Arbatlı ise Yoksullara Yardım Cemiyeti’nin kurucularındandı.

O da her gün aynı güzergahta dolmuş bekliyordu. Bu ikili beraberce bir proje geliştirdi.

29 EYLÜL 1969

OTOMOBİLLERE KUMBARA

Enver Bey her gün işe giderken Leman Hanım’ı beraberinde götürecek, Leman Hanım da otomobile konulan bir kumbaraya gönlünden kopan ücreti koyacaktı.

Proje sadece bu iki isim arasında olmayacaktı. İsteyen başka otomobil sahiplerine de bu kumbaralardan dağıtılacak, onların misafir ettikleri yolcular da istediği miktarı bırakacaktı.

Kumbaralar Yoksullara Yardım Cemiyeti’ne aitti. Toplanan ücretler bu cemiyete bağışlanacaktı.

Enver Bey ve Leman Hanım’ın geliştirdiği bu proje o gün Hürriyet gazetesinden duyuruldu.

O gün isteyen kişilerin başvurabileceği isim ve adresleri de haberde yer aldı.

3 Ekim günü ise cemiyet üyeleri Kabataş Vapur İskelesi’nde otomobil sahiplerine kumbaralardan dağıttılar.

Kumbarayı kabul eden kişiler araçlarının ön camına yaşadıkları semtin adının yazdığı bir levha koyacaklardı. Bu sistem ne kadar işledi, cemiyet için ne kadar yardım toplanabildi, bu bilgiye ulaşamadım.

Ancak Leman Arbatlı ismini araştırınca tüm hayatını ihtiyaç sahiplerine yardım etmeye adamış birine rastladım.

4 EKİM 1969

ARBATLI APARTMANI

İstanbul’un tarihi ve özel apartmanlarının peşine düşen gazeteci Nilay Örnek’in Her Umut Ortak Arar sitesine ulaştım. Bu sitede Leman Hanım ve onun yaşadığı Arbatlı Apartmanı anlatılıyordu.

Leman Hanım eski bir İstanbul ailesindendi.

Birçok dernek kurmuş, ömrünü yardıma adamıştı. Leman Ana Derneği, Çocuk Zekasını Koruma ve Geliştirme Derneği bunlardan ikisiydi.

Nilay Örnek’in yazısından okuyalım:

“16 yıl aralıksız sosyal davaların çözümlenmesi için çalışan, muhtaç çocukları korumak amacıyla dernekler kuran ve Anadolu köylerine kadar çalışmalarını yayan çabalarından ötürü 1971 yılında, Türk Kadınlar Birliği tarafından ‘Yılın Kadını’ seçilmiş.”

Leman Arbatlı 12 Temmuz 1984’te hayata veda etti. Bu bilgiye de Hürriyet’te yayınlanan vefat ilanlarından ulaştım.

Arbatlı Apartmanı’nın meşhur dizi Çemberimde Gül Oya’da kullanıldığını da belirtmek gerekiyor.

NAZMİYE HANIM’IN KAYIP KÜPESİ

9. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, hayatında ilk kazandığı maaşı ile eşi Nazmiye Hanım’a bir küpe hediye etmişti. Küpenin ortasında bir inci, çevresinde de altın işlemeli iki halka vardı.

Nazmiye Hanım bütün önemli günlerde bu küpeyi takıyor, yanından ayırmıyordu. 10 Eylül 1972’deki Adalet Partisi İl Kongresi’nde de bu küpeyi takmıştı.

Büyük bir talihsizlik oldu, küpenin teki o günkü kalabalıkta kayboldu.

Salonun altı üstüne getirildi, didik didik arandı ama küpe bulunamadı.

Küpenin kaybolduğu haberini 28 Eylül günü Kelebek yaptı. Bu habere göre Nazmiye Hanım, uğurlu küpesini kaybedince neredeyse hayata küsmüştü.

28 EYLÜL 1972

Maddi değerinden çok, küpenin manevi kıymeti büyüktü. “Yıllar yılı kulağımdan çıkarmadım. Uğur belledim. Ben üzülmeyeyim de kimler üzülsün” diyordu.

O dönem Adalet Partisi Genel Başkanı olan Süleyman Demirel de çaresizdi. Tüm teşkilat seferber olmuş küpeyi arıyor, bulamıyordu. Süleyman Bey, eşini teselli etmeye çalışıyordu ama başarılı olamıyordu.

HÜRRİYET’TEN ÇAĞRI

Ertesi gün Hürriyet’in birinci sayfasında bir çağrı yer aldı:

“Okuyucularımızdan yardım bekliyoruz. Nazmiye Demirel’in küpesini bulalım.”

Gazetenin telefonları 24 saat gelecek ihbarlar için hazırdı.

Bu haberin yayınlandığı gün bir kişi Hürriyet’e başvurdu.

İsmini vermiyor ama kendisini “Kırk altı Demokrat’ı ve yürekten adaletçi” sözleriyle anlatıyordu.

Küpeyi kongrenin yapıldığı gün salonda yerde bulmuştu.

30 EYLÜL 1972

İsimsiz kişi bu küpeyi hatıra olarak saklamak niyetindeydi. Ancak Kelebek ve Hürriyet’teki haberi görünce bu kararından vazgeçmişti. Nazmiye Hanım’ın küpeye verdiği değeri öğrenince Hürriyet’e başvurmuştu.

Hürriyet o gün isimsiz kişinin getirdiği küpeyi Ankara’ya, Nazmiye Hanım’a ulaştırdı.

Nazmiye Hanım uğurlu küpesine böyle kavuştu.

Güniz Sokak’ta büyük bir sevinç dalgası yaşandı.

1 EKİM 1972